Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ποιητικότατη η φράση του Χριστού! Από τις φράσεις εκείνες που μόλις ακούγονται, όλοι αισθάνονται τη βαθιά διδασκαλία που κρύβουν μέσα τους, η οποία όμως χρειάζεται αρκετό διαλογισμό για να αγγιχτεί έστω και λίγο. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς την κατανόησή της, γνωρίζοντας βέβαια τις δυσκολίες μιας βαθύτερης ανάλυσης , η οποία θα απαιτούσε περισσότερο χώρο από ότι ένα μικρό άρθρο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το σκεπτικό μας. Ο διαλογισμός άλλωστε δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι μέσα σε λέξεις που η κάθε μία αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό. Εδώ βλέπουμε τη λέξη «νεκρός» να παίζει έναν κυρίαρχο ρόλο. Τι θα πει νεκρός; Νεκρός =ο μη έχων ζωή μέσα του. Ωραία ως εδώ. Αλλά αισθανόμαστε ότι κατέχουμε τη λέξη νεκρός; Μήπως θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε τι είναι ζωή; Αφού νεκρός είναι αυτός που δεν έχει ζωή, αν εμείς δεν ξέρουμε τι είναι ζωή πώς θα καταλάβουμε τι είναι η έλλειψή της;
Αυτός ο εννοιολογικός στοχασμός μπορεί να επιτρέψει μια παρένθεση για έναν φιλοσοφικό στοχασμό: Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τι είναι ο θάνατος, αν δεν γνωρίσει πρώτα τη ζωή; (Η ερώτηση μπορεί να τεθεί κι αντίστροφα για όσους δεν φοβούνται τους πολύ προχωρημένους φιλοσοφικούς στοχασμούς). Μήπως για αυτό όλοι οι παραδοσιακοί πολιτισμοί θεωρούσαν τον θάνατο και τη ζωή όψεις του ίδιου νομίσματος; Ας κλείσουμε εδώ προς το παρόν την παρένθεση.
Είναι λοιπόν ώρα να αναρωτηθούμε τι είναι η ζωή. Μέσα στους αιώνες γράψανε διάφορα για αυτήν. Την ονόμασαν περιπέτεια, ρίσκο, δόσιμο, αλτρουισμό, περιέργεια, χαρά, δυστυχία, δράση, βίωση, εμπειρία, μάθημα, ταξίδι, μύηση, ανάμνηση, το μεταξύ διάστημα δύο θανάτων κλπ. Μπορεί ο καθένας να κρατήσει όποιον ορισμό θέλει. Παίρνοντας τώρα κάποια αντίθετα των λέξεων που είδαμε, καταλήγουμε ότι ζωή δεν είναι στασιμότητα, δεν είναι αδράνεια, δεν είναι εγωκεντρισμός, δεν είναι παίρνω μόνο, δεν είναι αμνησία, δεν είναι έλλειψη έρευνας, κλπ. Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ
