Η αλχημεία είναι μια πανάρχαια, μυστηριακή, μυητική και πολύ παρεξηγημένη τέχνη. Βαθειά εσωτερική και φιλοσοφική. Οι ρίζες της ανάγονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, αλλά ίχνη της βρίσκουμε σε όλους τους μυητικούς πολιτισμούς της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Το «Μεγάλο Έργο» των αλχημιστών δεν ήταν άλλο από την παρασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου, μιας ιδανικής ουσίας που προκαλεί και διευκολύνει κάθε μεταστοιχείωση. Η Μυστική Αλχημεία τη θεωρεί ουσία πνευματική και ιερή, που προκαλεί τη μετουσίωση της γήινης φύσης όλων των πραγμάτων. Τη θεωρούσαν τριαδική ως άλας, θείο, υδράργυρο ή σώμα, ψυχή, πνεύμα ή Πατέρα, Υιό, Άγιο Πνεύμα. Αναφέρεται ως ο σπινθήρας του Θεού μέσα σε καθετί, που οδηγεί στην τελειότητα της ένωσης με τον Θεό και ολόκληρη τη Δημιουργία.
Οι αλχημιστές στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τη φιλοσοφική λίθο και να μετατρέψουν τα μέταλλα σε χρυσό, ταυτόχρονα βίωναν οι ίδιοι την διαδικασία της μετάλλαξης. Οι περισσότεροι ήταν μυημένοι, φιλόσοφοι και εσωτεριστές και ήξεραν ότι κάθε εξωτερική πρόοδος συνδυάζεται και συνοδεύεται απαραίτητα από μια εσωτερική εξέλιξη και πρόοδο.
Τα βασικά στάδια του αλχημικού έργου ήταν επτά, αλλά συνοψίζονται σε τρεις βασικές φάσεις, που ορίζονται ως: το μαύρο, το λευκό και το κόκκινο έργο.
Η διαδικασία αυτή όπου και αν εφαρμόζεται, σε μέταλλα ή στην ψυχή του ανθρώπου, ακολουθεί τα ίδια βήματα.
Μαύρο Έργο
Nigredo, στα μέταλλα σήμαινε: πυράκτωση, διάλυση και απομόνωση των υλικών του μετάλλου. Στο πνευματικό επίπεδο, για τον άνθρωπο, σήμαινε: η κάθοδος στον Άδη, επιστροφή στις πηγές, στο πιο βαθύ, στο πιο μαύρο κομμάτι του εαυτού του. Εκεί που θα συναντούσε τα λάθη του, τα πάθη, τις μιζέριες και τους φόβους του, τους δαίμονές του, ώστε να τους δει και να τους κατονομάσει. Να αντέξει να φτάσει εκεί που δεν υπάρχει φως, αλλά υπάρχει η αλήθεια. Πόσο θάρρος χρειαζόταν αυτή η απόφαση αλλά και ανδρεία και κυρίως ταπεινοφροσύνη. Μεγάλη ταπεινοφροσύνη, ώστε να καταφέρει να αφήσει πίσω του την «εικόνα», το «φαίνεσθαι», τους εγωισμούς και την αλαζονεία. Έτσι κατάφερνε τελικά να αποδεχτεί τον εαυτό του με όλες του τις μικρότητες και τις ατέλειες. Αυτή η αποδοχή γεννούσε την αγάπη και τον αυτοσεβασμό, του επέτρεπε να εμπιστευθεί τον εαυτό του, να ξυπνήσει το δικό του εσωτερικό φως, προκειμένου να περάσει στην επόμενη φάση.
Λευκό Έργο
Albedo, λεύκανση: επανένωση στοιχείων και δημιουργία νέου, ανάπτυξη ενζύμου, συμπύκνωση στα μέταλλα. Για τον άνθρωπο αυτή η φάση σήμαινε εξαγνισμό, καθαρμό, να αφήσει πίσω του όλα τα περιττά, όλα όσα βρώμιζαν και στοίχειωναν την ψυχή του, όλα όσα ήταν μάταια. Ελευθερία και βαθειά ανανέωση. Ανάσα χωρίς βάρος, που γεννά την απόφαση να βρει αυτό που ο ίδιος πραγματικά είναι. Αυτή η ανανέωση και η νέα συνειδητοποίηση του επέτρεπε να μπορεί να βάλει νέους στόχους, να πάρει νέες αποφάσεις, να βρει τον δικό του δρόμο και να μπορέσει να θέσει τον εαυτό του και τη δύναμή του στην υπηρεσία του Έργου και του κόσμου. Έτσι συνέχιζε για το επόμενο, αναπόφευκτο στάδιο.
Κόκκινο Έργο
Rubedo, κοκκίνισμα: εξάχνωση για τα μέταλλα. Η φωτιά, το καμίνι που ωθεί την ψυχή να φτάσει στο μάξιμουμ της δύναμης της. Σφυρηλάτηση και μετάλλαξη. Ένωση των τριών κόσμων που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο: σώμα, ψυχή και νους. Όλα είναι ΕΝΑ. Το πνεύμα ξυπνά και εκφράζεται στην ύλη. Ο εσωτερικός άνθρωπος, ο πραγματικός άνθρωπος έχει γεννηθεί. Η ολοκλήρωση του έργου έχει επιτευχθεί. Ο άνθρωπος ξέρει ποιος πραγματικά είναι, έχει ανακαλύψει το χρυσάφι της ψυχής του, τον κρυμμένο θησαυρό, τη συνείδησή του. Ενώνει μέσα του το ανθρώπινο και το θείο στοιχείο, γεννά τον άνθρωπο ήρωα, αυτόν που δεν θα σταματήσει ποτέ να αγωνίζεται για το Όμορφο, το Δίκαιο, το Αγαθό. Αυτόν που είναι ένας νέος και καλύτερος άνθρωπος, έτοιμος να αγωνιστεί για έναν νέο και καλύτερο κόσμο.
Ποιο είναι εν τέλει το αλχημικό έργο; Η πραγματική αναζήτηση του θείου μέσα σε όλα τα όντα. Η αναζήτηση και εύρεση της αναλλοίωτης ουσίας, που δίνει στο κάθε όν την ταυτότητά του, τον σκοπό της ύπαρξης του, που ορίζει τον δρόμο και την αποστολή του σε κάθε ενσάρκωση.
Τι σημασία έχει για τον σημερινό άνθρωπο αυτή η γνώση; Υπάρχουν σήμερα αλχημιστές και αν υπήρχαν τι θα τους ζητούσαμε; Να μετατρέψουν τις πέτρες σε χρυσό;
Και αν θέλαμε εμείς να γίνουμε αλχημιστές του εαυτού μας σήμερα, στο έτος 2017, τι θα έπρεπε να κάνουμε και τι να περιμένουμε ως αποτέλεσμα της προσπάθειας μας;
Χρειάζεται να ταυτιστούμε με την αλχημική διαδικασία, να ταυτιστούμε με τα μέταλλα, να καταλάβουμε ότι όπως τα μέταλλα είναι κρυμμένα μέσα σε σπηλιές και καλυμμένα, βρωμισμένα από πολλά άλλα υλικά, έτσι και η δική μας ψυχή είναι φυλακισμένη μέσα σε ένα άσχημο προσωπείο γεμάτο υλισμό και εγωισμό. Δεν μπορεί να εκφράσει τις δυνατότητες της, γιατί δεν τις θυμάται. Βαριές αλυσίδες από χιλιάδες φραγμούς και ψεύτικα «πρέπει» την εγκλωβίζουν και δεν την αφήνουν να είναι ελεύθερη, ειλικρινής και αγνή.
Προσαρμόζοντας τις τρεις αλχημικές φάσεις στα μέτρα μας, θα μπορέσουμε να πολεμήσουμε την ψεύτικη και άνευ λόγου αλαζονεία μας. Θα ανακαλύψουμε αυτό που πραγματικά είμαστε, θα ξυπνήσουμε τις δικές μας αξίες, θα λυτρωθούμε από τους βρικόλακες που μας «ρουφάνε» την ζωτικότητα και την λάμψη μας και θα ωθήσουμε τον νου μας να γίνει πιο επιδέξιος και με μεγαλύτερη διάκριση.
Θα επιτρέψουμε στον δικό μας εσωτερικό άνθρωπο να ξυπνήσει, θα του επιτρέψουμε να ζήσει. Ποιος είναι ο εσωτερικός άνθρωπος; Η συνείδηση μας, εκείνο το ανώτερο κομμάτι του εαυτού μας, συχνά βουβό και παραμελημένο, που όμως πάντα ξέρει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό, που ξέρει να μας οδηγεί στα σκοτάδια και ξέρει να αναγνωρίζει ότι είμαστε πολύ καλύτεροι από όσο πιστεύουμε.
ΠΗΓΕΣ
Αλχημεία, η μυστική τέχνη των σοφών, Συλλογικό, εκδόσεις Αρχέτυπο
Μαάτ και Αλχημικός Δρόμος, FernandoSchwarz
