Ανακαινίζω τη ζωή μου με αρχιτέκτονα τον Αριστοτέλη
Απόσπασμα από το βιβλίο της Φένιας Τσανάκα: «Ανακαινίζω τη ζωή μου, με αρχιτέκτονα τον Αριστοτέλη.» εκδόσεις Αρμός
Όπως έχουμε πει «η ζωή είναι οι πράξεις μας», αλλά το βήμα πριν πράξουμε είναι να επιλέξουμε τι θα πράξουμε. Για το τι θα μας προκαλέσει τελικώς χαρά δεν είναι απλό να το καθορίσουμε… συχνά την «πατάμε». Χρειάζεται να έχουμε εμπειρία για να κάνουμε σωστές επιλογές.
Τι είναι εµπειρία;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«Λέµε ότι έχουµε εµπειρία σε κάτι, όταν έχουµε πολλές µνήµες του ίδιου πράγµατος. Εγώ λέω ότι έχω εµπειρία στις ανακαινίσεις κτιρίων, γιατί έχω ανακαινίσει τριάντα κτίρια. Επίσης, έχω εµπειρία από µεγάλωµα παιδιών, γιατί έχω µεγαλώσει δύο παιδιά κ.ο.κ.
Πόσες φορές δεν έχουµε συζητήσει µε έναν φίλο για ένα θέµα και έχουµε διαπιστώσει ότι η γνώµη του είναι θεωρητική; Η γνώµη του διαπιστώνουµε ότι δεν σχετίζεται µε την πραγµατικότητα.
Έχουµε εξοµολογηθεί ποτέ τον έρωτά µας για κάποιο πρόσωπο σε έναν φίλο που δεν έχει ερωτευτεί ποτέ; Νοµίζει ότι παίρνουµε ναρκωτικά, δεν µπορεί να διανοηθεί για τι πράγµα µιλάµε.
Μπορεί κάποιος που δεν έχει δουλέψει ποτέ του, να καταλάβει τι είναι το εργασιακό άγχος;
Μπορεί κάποιος που δεν έχει αντιµετωπίσει έναν άνθρωπο που είναι γεµάτος κακία, να µας πει πώς να αντιµετωπίσουµε έναν κακό άνθρωπο;
Μπορεί κάποιος που δεν έχει µεγαλώσει ο ίδιος άτακτα παιδιά να µας δώσει συµβουλές για το πώς να µεγαλώσουµε άτακτα παιδιά;
Η ζωή χωρίς πραγµατικές εµπειρίες, που να συνοδεύονται από συναισθήµατα χαράς, λύπης και σκέψη, είναι µια εικονική πραγµατικότητα. Η εικονική πραγµατικότητα δεν έχει σχέση µε την πραγµατικότητα. Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν τις εµπειρίες. Κάθε εµπειρία ενέχει ένα ρίσκο. Το ρίσκο της ταλαιπωρίας, της αποτυχίας, της στεναχώριας, της απόρριψης, της χρεοκοπίας.
Αλλά αν εµείς οι ίδιοι δεν ερωτευτούµε, δεν αγαπήσουµε, δεν διακινδυνεύσουµε να εµπιστευτούµε ανθρώπους και να απογοητευτούµε, δεν εργαστούµε στην πραγµατική παραγωγή, δεν πονέσουµε, δεν ταλαιπωρηθούµε, δεν χαρούµε, δεν πενθήσουµε, γνωρίζουµε τι είναι ζωή; Το να επιλέξουµε να µάθουµε τη ζωή είτε µέσω της τηλεόρασης είτε µέσω των κοινωνικών µέσων δικτύωσης είτε µέσω της ζωής των άλλων κουτσοµπολεύοντάς τους, είναι σαν να µη ζούµε.
Μας λείπουν οι πράξεις. Οι πράξεις είναι που θα ξυπνήσουν από το λήθαργο τις δυνατότητές µας, που ούτε φανταζόµασταν ότι είχαµε και θα µας κάνουν να χαρούµε ή να λυπηθούµε πραγµατικά. Οι πράξεις είναι αυτές που φέρνουν την εµπειρία και µας κάνουν να µπορούµε να σκεπτόµαστε σωστά και να προχωρούµε στη ζωή. Όσο πιο έµπειροι είµαστε –έχουµε ζήσει διαφορετικές καταστάσεις– τόσο πλησιάζουµε τη σωστή επιλογή και τη σωστή γνώµη. Γιατροί δεν γινόµαστε µόνο διαβάζοντας ιατρικά βιβλία. Γιατροί γινόµαστε έχοντας την εµπειρία διαφορετικών ασθενών.
Εµπειρία χωρίς προσωπική συµµετοχή δεν γίνεται.
Όταν είµαστε νέοι, δεν µπορούµε να σκεφτόµαστε σωστά. Δεν έχουµε αποκτήσει εµπειρία ακόµα. Αυτό δεν σηµαίνει, βέβαια, ότι όταν είµαστε ηλικιωµένοι έχουµε εµπειρία για τα πάντα. Όταν, λοιπόν, δεν έχουµε εµπειρία για κάτι είτε γιατί είµαστε νέοι είτε γιατί δεν µας έτυχε στη ζωή, για να επιλέξουµε σωστά, πρέπει να ζητήσουµε συµβουλές. Συµβουλές από έµπειρους ή ηλικιωµένους ή από αυτούς που θεωρούµε ότι στην πράξη τα καταφέρνουν καλά, τους «πρακτικά σοφούς». Δεν σηµαίνει αυτό ότι θα ακολουθήσουµε πάντα τη συµβουλή τους. Αυτοί «είναι έξω απ’ το χορό», έχουν όµως ένα «µάτι» σωστό και βλέπουν τα πράγµατα σωστά.
Κάτι ακόµη για τις εµπειρίες.
Τις καταστροφικές ή κακές εµπειρίες οφείλουµε να τις αποκτούµε σαν γνώση από τους άλλους και όχι να τις ζούµε. Δεν χρειάζεται να µας κυνηγούν οι τράπεζες για να αντιληφθούµε ότι τα µεγάλα χρέη είναι δυσάρεστα. Δεν χρειάζεται να µπλέξουµε µε εθισµούς (αλκοόλ, ναρκωτικά κ.λπ.) για να γνωρίσουµε ότι είναι καταστροφικά. Ο κάθε λαός τις καταστροφικές εµπειρίες τις έχει κάνει µύθους-παραµύθια. Οι µύθοι και τα παραµύθια µεταφέρουν τη γνώση των κακών εµπειριών, χωρίς όµως να χρειαστεί να τις ζήσουµε. Με δύο λόγια τις καταστροφικές εµπειρίες τις αποφεύγουµε!»
- Δείτε το βιβλίο στις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ:
