Ένα από τα πράγματα που όλοι ονειρευόμαστε είναι η τέχνη της επιτυχίας που βασίζεται πάντα στις ανθρώπινες σχέσεις. Πάντα χρειαζόμαστε μία επιτυχία, ακόμα και μικρή, που να μας αφήσει έστω και μια μικρή δόση ικανοποίησης και γαλήνης.
Υπάρχουν κάποια απλά κλειδιά για να το κατορθώσει κανείς αυτό, γιατί δεν αρκεί να το ονειρεύεται για να γίνει ένας επιτυχημένος άνθρωπος. Χρειάζεται να δράσει, να ξέρει πώς να αναπτύξει μια υγιή δραστηριότητα, θεμελιωμένη στη θέλησή του. Ας θυμηθούμε εκείνη την παλιά συμβουλή του να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
– Να κάνουμε καλά όλες τις εργασίες που αναλαμβάνουμε, όχι μόνο για την ανταμοιβή που τυχόν θα πάρουμε αλλά και για την ικανοποίηση του να επαληθεύσουμε τη δική μας αποτελεσματικότητα.
– Να μην αφήνουμε να μας ισοπεδώσουν τα προβλήματα, όσο δύσκολα και να μας φαίνονται. Αντίθετα, να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία μας για να ψάξουμε λύσεις και διεξόδους.
– Να αντιληφθούμε τις δυσκολίες σαν δοκιμασίες για τη διάνοια και τη βούλησή μας.
– Να ξέρουμε να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες. Η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες, αλλά αν προχωράμε με κλειστά μάτια, δεν θα μπορούμε να τις ανακαλύψουμε.
– Να εξασκούμαστε συνέχεια στην αγάπη, που είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τους άλλους. Να βοηθάμε χαρούμενα και γενναιόδωρα τους άλλους, που είναι ο καλύτερος τρόπος να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.
– Να βελτιώνουμε καθημερινά όλα όσα κάνουμε. Να βελτιώνουμε συνεχώς όλα όσα μας περιβάλλουν.
Όποιος κατορθώσει να εφαρμόσει αυτά τα λίγα κλειδιά θα είναι ένας άνθρωπος σίγουρος για τον εαυτό του, ένας άνθρωπος ικανοποιημένος.
Ακόμη, χρειάζεται ο άνθρωπος να αποκτήσει ανεξάρτητη, αυτόνομη σκέψη. Κάποιοι νομίζουν ότι δείχνουν δημιουργικότητα, ενώ δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν τις ιδέες που τους έχουν εμφυτευτεί τόσα χρόνια, είτε από την εκπαίδευση είτε από το περιβάλλον στο οποίο ζουν, μπλοκάροντας έτσι την ορθή αντίληψη της πραγματικότητας μιας συγκεκριμένης κατάστασης ή προβλήματος.
Για να έχει λοιπόν κάποιος τις δικές του ιδέες, τη δική του φαντασία, χρειάζεται να έχει ένα νοητικό σώμα ελεύθερο, που να έχει σπάσει τη συνήθεια να στηρίζεται στις γνώμες των άλλων, ακολουθώντας λίγο-πολύ τη μόδα.
Η δημιουργική σκέψη χρειάζεται ένα πνεύμα ανοικτό προς μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται για τον άνθρωπο, την πόλη, τον κόσμο, την ιστορία, την επιστήμη, την τέχνη, τα σύγχρονα προβλήματα. Πρέπει να τείνουμε προς πιο ολιστικές γνώσεις που να διευκολύνουν μια συναισθηματική ισορροπία.
Για να αναπτύξει κανείς τη δημιουργικότητά του, χρειάζεται να μάθει να κυριαρχεί πάνω στην προσωπικότητά του. Να μάθει δηλαδή να χειρίζεται με τέτοιο τρόπο τα διάφορά επίπεδά της (το φυσικό, το ενεργειακό, το συναισθηματικό και το νοητικό επίπεδο) ώστε να του επιτρέπει να προβάλει σωστά και αποτελεσματικά τη συμπεριφορά του στον κόσμο, με αρμονικές και θετικές πράξεις.
Επίσης η επιτυχία της επικοινωνίας βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε. Το να μιλάμε είναι ένας από τους πιο όμορφους τρόπους για να επικοινωνούμε, για να κάνουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα να ρέουν από εμάς προς τους άλλους. Όμως είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς έτσι ώστε να μπορεί να κρατήσει μια ωφέλιμη συζήτηση. Ας δούμε το γιατί.
Για να συζητήσουμε χωρίς να γεμίσουμε με ανοησίες το χρόνο, χρειάζεται να έχουμε να πούμε κάτι σοβαρό, σημαντικό. Χρειάζεται να έχει κανείς την ψυχή γεμάτη και την προσοχή ξύπνια, ώστε να βγάλει από μέσα του εκείνα που αποτελούν μέρος του εσωτερικού του κόσμου.
Για να συζητήσουμε δεν πρέπει να φοβόμαστε τις δικές μας ιδέες ούτε τις ιδέες των άλλων. Ακριβώς η συζήτηση επιτρέπει αυτήν την υγιή ανταλλαγή μεταξύ εκείνων που ξέρουν πώς να υποστηρίξουν τις απόψεις τους, χωρίς να πάψουν να ακούνε τα λόγια του συνομιλητή τους. Για να συζητήσουμε, χρειάζεται πρώτα να ξέρουμε να ακούμε. Αυτό απαιτεί να δίνουμε προσοχή, να εκτιμάμε αυτά που μας λένε οι άλλοι, να καταλαβαίνουμε γιατί μας λένε όσα μας λένε, να διαβάζουμε τα μάτια εκείνου που μιλάει όσο ακούμε τα λόγια του, να συνεργαζόμαστε σιωπηλά με χειρονομίες που να δείχνουν την ενεργή μας συμμετοχή στο διάλογο.
Να ακούμε, σημαίνει να ξέρουμε να επεμβαίνουμε την κατάλληλη στιγμή, χωρίς να διακόπτουμε απότομα και χωρίς να παραβλέπουμε αυτά που ο άλλος λέει. Είναι να απαντούμε ξεκινώντας από εκείνα που μας έχουν πει και να σχηματίζουμε μια έξυπνη κλωστή, για να μπορεί η συζήτηση να έχει μια κατεύθυνση κι ένα νόημα, δηλαδή μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος.
Αυτός που είναι ικανός να συζητάει εναλλάσσοντας έξυπνα τις επεμβάσεις του με αυτές των άλλων, αυτός που ακούει τους άλλους τουλάχιστον όσο τον εαυτό του, αυτός ξέρει να συλλέγει θησαυρούς από όλες τις γωνίες και κάθε λεπτό της ζωής του. Αναπτύσσει την παρατηρητικότητα, την υπομονή, το σεβασμό και την ικανότητα του στοχασμού.
Το να ξέρουμε να ακούμε είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθουμε να μιλάμε και να επικοινωνούμε.
