Η εποχή μας, ανάμεσα σε άλλα, είναι μάρτυρας πολλών σωματικών, ψυχολογικών και νοητικών ασθενειών. Μια από αυτές είναι οι συχνές κρίσεις σύγχυσης και αναποφασιστικότητας, που χαρακτηρίζουν πολλούς ανθρώπους. Γιατί είναι πολλοί αυτοί που αφήνουν τη ζωή να τρέχει μέσα σε μια συνεχή ανησυχία, η οποία δημιουργείται, επειδή δεν ξέρουν τι να κάνουν, ούτε πώς να το κάνουν, ώστε τα αποτελέσματα να είναι θετικά. Η αρχαία συμβουλή «Γνώρισε τον εαυτό σου» είναι και σήμερα επίκαιρη. Δεν μπορούμε να επιτύχουμε μια εργασία, αν δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, ποιες είναι οι ικανότητες και οι δυνάμεις μας, αν δεν ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Και αφού τα γνωρίσουμε όλα αυτά, πρέπει να τα εξασκήσουμε, ώστε να παράγουμε κάποιο έργο χρήσιμο σ’ εμάς και στους άλλους, δηλαδή να αυτοβελτιωθούμε.
Ο φόβος είναι ο πρώτος από τους εχθρούς στο δρόμο της αυτοβελτίωσης, αυτό το ξέρουμε, αλλά πρέπει να πειραματιστούμε με αυτό. Αυτοβελτίωση δεν είναι να γεμίσουμε το κεφάλι μας με ιδέες που ποτέ δε θα εφαρμοστούν από φόβο, δειλία ή βόλεμα (που είναι μια άλλη μορφή του φόβου και της δειλίας). Αυτοβελτίωση είναι να μάθουμε να ζούμε και να εξελισσόμαστε, να νιώθουμε σταθεροί και σίγουροι. Είναι φανερό ότι, για να φτάσουμε στη σοφία, θα πρέπει να διασχίσουμε πολλούς άγνωστους δρόμους και να βιώσουμε πολλές και διαφορετικές εμπειρίες. Το να μένουμε πίσω από φόβο και να νομίζουμε ότι θα τα αποφύγουμε όλα αυτά, έχει απλώς σαν αποτέλεσμα να αναβάλλουμε το αναπόφευκτο νόημα της ζωής. Κι ακόμα χειρότερα, ίσως να ζήσουμε ό,τι μας υπολείπεται στο μέλλον με τη συνεχόμενη σκιά του φόβου για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά δεν κάναμε, επειδή περιμέναμε τον εσωτερικό ήρωα, του οποίου η γέννηση απέτυχε μες στην άνεση και τη μετριότητα της ζωή μας.
Ο αρχαίος φιλόσοφος Επίκτητος έγραψε στο Εγχειρίδιο του για την ελευθερία: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν δεν είναι κύριος του εαυτού του». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς υπερβολικά δυνατός και να ασκεί επιρροή στους άλλους, για να είναι ελεύθερος. Ούτε και είναι απαραίτητο να εμπνέει κανείς φόβο στους άλλους και να τους υποχρεώνει σε υποταγή, για να αποδείξει την αυτοκυριαρχία του.
Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και βιώνεται εντελώς ξεχωριστά από οποιαδήποτε άλλη. Κανένας άλλος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή σου, να νιώσει αυτό που νιώθεις, να μπει στο πετσί σου και να βιώσει τον κόσμο σαν κι εσένα. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι εσύ και μόνο πρέπει να αποφασίζεις πως θα λειτουργείς και η λειτουργία αυτή πρέπει να σου χαρίζει τη χαρά και την ικανοποίηση της αυτόνομης κίνησής σου και όχι τον πόνο και την ταπείνωση του θύματος.
Κάθε φορά που ο έλεγχος της ζωής σου δε βρίσκεται στα χέρια σου, είσαι θύμα. Η λέξη-κλειδί είναι: ΑΥΤΟ-ΒΕΛΤΙΩΣΗ. Αν δεν κινείς εσύ τα νήματά σου, τότε κατευθύνεσαι από κάποιον ή από κάτι. Τα θύματα είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους όπως το υπαγορεύουν οι άλλοι. Βρίσκονται να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν ή ωθούνται σε δραστηριότητες που απαιτούν περιττές προσωπικές θυσίες, πράγμα που γεννάει την κρυφή τους αγανάκτηση. Τα θύματα λειτουργούν σχεδόν πάντα από μια θέση αδυναμίας. Αφήνουν τους άλλους να τους διατάζουν και να τους καταπιέζουν, γιατί συχνά αισθάνονται πως δεν είναι αρκετά «έξυπνοι» ή αρκετά «δυνατοί» για ν’ αναλάβουν τη ζωή τους. Σπάνια θα γίνεις θύμα, αν δεν είσαι διατεθειμένος να το επιτρέψεις.
Η αυτοβελτίωση:
- είναι ένας μακρινός στόχος για τον άνθρωπο που τείνει να θεωρείται μια ύψιστη και λογική κατάσταση πραγμάτων.
- επιτρέπει στον άνθρωπο να «Είναι» και όχι απλά να βρίσκεται ή να «υπάρχει»
- επηρεάζεται και ενεργοποιείται από τις ανικανοποίητες ανάγκες που έχουμε ως άνθρωποι
- Η δύναμη της ζωής πηγάζει από την ευχαρίστηση που υπάρχει στο να αναπτύσσεται κανείς.
Σκέψου λίγο…….
- Όταν δεν είσαι σίγουρος για το τι θα γίνει, τότε σκέψου την πιο θετική δυνατότητα.
- Oι σκέψεις σας είναι πολύ πιο δυνατές απ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
- Oι σκέψεις σας δημιουργούν την πραγματικότητά σας.
- Όταν κάνουμε θετικές σκέψεις, τότε στη ζωή μας συμβαίνουν θετικά πράγματα.
- Όταν σκεφτόμαστε αρνητικά, τότε προγραμματίζουμε να μας συμβούν αρνητικά πράγματα. Η ευτυχία είναι μια κατάσταση διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο και για να τη βρούμε μέσα μας, πρέπει αρχικά να ορίσουμε: τι είναι ευτυχία για εμάς. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να ξεκινήσουμε με απλά πράγματα, προσιτά σε μας και πολύ συγκεκριμένα, είτε στο υλικό είτε στο πνευματικό επίπεδο.
Η χαρά είναι μια κατάσταση της ψυχής ή αλλιώς μια ψυχική διάθεση. Αλλά η «ψυχική διάθεση» είναι μια πολύ διφορούμενη έκφραση, που φαίνεται πως αναφέρεται σε μια μεταβλητή ψυχολογική στάση, ενώ η «κατάσταση της ψυχής» συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τον ψυχισμό μα και τον νου.
Άλλωστε ένας άνθρωπος που έχει εναρμονίσει νου, ψυχή και σώμα και που έχει ορίσει ένα σκοπό στη ζωή του πιο υψηλό και διαχρονικό από τα υλικά και εφήμερα πράγματα, και έχει μπει σε διαδικασία κατάκτησης αυτού του στόχου, δεν έχει κανέναν λόγο να μην χαμογελά. Ίσα-ίσα που έχει πολλούς λόγους για να το κάνει αυτό. Το γέλιο μπορεί να οδηγήσει στην «κάθαρση».
Η αυτοβελτίωση είναι ένας εφικτός στόχος που όλοι μπορούν να πραγματοποιήσουν, αρκεί να χρησιμοποιήσουν όλο το δυναμικό του νου, της ψυχής και του σώματος τους. Ενεργοποιώντας δηλαδή τη θετική σκέψη στη ζωή τους, την ευτυχία και τα καθαρά συναισθήματα αλλά και την άμεση και υγιή δράση, τότε καθετί είναι πραγματοποιήσιμο. Κι έτσι, ο κόσμος μας εσωτερικά και εξωτερικά μπορεί να γίνει πιο ισορροπημένος, πιο αληθινός και πιο όμορφος.
