Το ταξίδι και ο χάρτης
Κάθε φορά που θέλουμε να φτάσουμε σ’ ένα μέρος, θέλουμε ένα χάρτη με συγκεκριμένα και καθαρά σημεία αναφοράς, για να μη χαθούμε. Δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα χωρίς τη βοήθεια του χάρτη. Αυτό που συμβαίνει τελικά είναι ότι το μόνο πράγμα που βλέπουμε είναι ο χάρτης. Αντί να δούμε αυτό που υπάρχει για να δούμε, εγκαταλείπουμε κοιτώντας το χάρτη που μεταφέρουμε μέσα μας. Άρα η ύστατη διδασκαλία του Δον Χουάν (μέσα από τα βιβλία για τους Τολτέκα, του Κάρλος Καστανέντα) είναι να σπάσουμε αυτή τη βεβαιότητα που μας παρέχει ο χάρτης. Να κόψουμε επισταμένα τα δεσμά που μας κρατούν στα γνωστά σημεία αναφοράς…
Το βιβλίο που κρατούσε η μορφή που στεκόταν απέναντι μου, έκλεισε με δύναμη κι ο κόσμος γύρω μας τρεμούλιασε ελαφρά. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου κι άρχισα να περπατώ στο δωμάτιο. Καταμετρούσα σιωπηλά μέσα μου όλα τα αντικείμενα που για μια στιγμή θέλησαν να θρυμματιστούν.
Η μορφή που κρατούσε το βιβλίο -την είχα δει φευγαλέα θεωρώντας την σαν ένα κομμάτι του δωματίου. Μού ζήτησε να της μιλήσω για τον Καστανέντα. Τι να πει όμως κανείς για τον παράξενο αυτόν άνθρωπο, αυτό το ζωντανό μυστήριο; Ακόμα και η πρώην γυναίκα του παραδεχόταν πως ούτε κι οι πιο στενοί του φίλοι δεν ήταν σίγουρα για το ποιος πραγματικά ήταν;
Τι μπορείς να πεις για τον Καστανέντα;
Τι μπορεί να πει κανείς για έναν άνθρωπο που μπορούσες να συναντήσεις, να μιλήσεις μαζί του για μια στιγμή και να τον ξεχάσεις μετά; Χωρίς καν να καταλάβεις πως συνάντησες τον παράξενο Κάρλος; Τι μπορείς να πεις για έναν άνθρωπο που απαρνήθηκε τα πάντα για να γίνει ένα με τα πάντα; Τι μπορεί να πει κανείς, που να μην είναι φτωχό και ανάξιο μπροστά σ’ αυτόν το χαοτικό κόσμο που άφησε πίσω του;
Το μόνο που έχω στα χέρια μου γι’ αυτόν είναι τα βιβλία που άφησε πίσω του. Και μια ανακοίνωση από την εταιρία Cleargreen. Σύμφωνα με την οποία «ο Κάρλος Καστανέντα άφησε αυτόν τον κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και ο Δάσκαλος του, ο Δον Χουάν Μάτους: σε πλήρη και ολική συνειδητότητα. Η αντίληψη του κόσμου της καθημερινής πραγματικότητας και ζωής δεν παρέχει μια περιγραφή για ένα φαινόμενο σαν κι αυτό»!!!
Οπότε μένω και πάλι μόνος με τα βιβλία του.
Αισθάνομαι μάλιστα καλύτερα έτσι, μιας και γνώρισα για πρώτη φορά τον Καστανέντα, ως συγγραφέα. Έναν συγγραφέα που έγραφε για το ακατανόητο που πλανιέται γύρω μας και είναι η αρχή και το τέλος αυτής της «κατασκευής». Αυτής που ονομάζουμε «ζωή» και που κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το αίνιγμά της.
Τα βιβλία του Καστανέντα
Αν μπορούσε κανείς να συγκεντρώσει και να ανακατέψει όλες τις λέξεις των βιβλίων του σ’ ένα σεντόνι και τίναζε το σεντόνι αυτό από το μπαλκόνι του, θα σχηματιζόταν ξαφνικά μπροστά του η λεπτομερής κατασκευή του κόσμου και των ονείρων του. Ένα αραβούργημα όπου εκτός από αυτό που ονομάζουμε και αναγνωρίζουμε ως κόσμο, θα περιείχε τη μαγική διδασκαλία των Τολτέκων μάγων. Το σκληρό κι αποτρόπαιο ενεργειακό σύμπαν που μας περιβάλλει. Τους Βολαδόρες, τις Γρήγορες Σκιές, τον Δον Χουάν, τον Αετό, την Τέχνη του Ονειρέματος, το Τονάλ, το Ναγκουάλ, την Τέχνη της Απόδρασης, τη Σιωπή…
Και μη σας περάσει από το μυαλό, πως όλο αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από άλλη μια συγγραφική ιδέα. Αν αναλογιστεί κανείς εκείνο το «Εν αρχή ην ο Λόγος» της Γενέσεως, μπορεί να νιώσει πως κάτι περίεργο θα συνέβαινε γύρω μας. Αν κατάφερνε κανείς να δημιουργήσει τους κατάλληλους συσχετισμούς και συνδέσεις ανάμεσα στις λέξεις (αλήθεια, τι ακριβώς είναι οι λέξεις;) και τα περιεχόμενά τους.
Κι αν ένοιωθε κανείς αυτό το περίεργο «κάτι», δεν θα είχε φοβερό ενδιαφέρον, αν μάθαινε πως όλοι αυτοί οι σχηματισμοί και οι συνδέσεις των λέξεων και των εννοιών, που μπορούν να δημιουργήσουν κόσμους και κόσμους γύρω μας, συμβαίνει ήδη αυτήν τη στιγμή που μιλάμε; Και πως όλοι μας είμαστε μάγοι, που συνθέτουμε αυτό που λέμε «πραγματικότητα» μέσα μας: εκεί που δημιουργείται ο κόσμος.
Δεν ξεχνάω πως γνώρισα τον Καστανέντα σαν συγγραφέα που έγραφε για κάποια παράξενη μαγική παράδοση αιώνων. Δεν ξεχνάω όμως επίσης πως εκείνος αρνιόταν πεισματικά το χαρακτηρισμό του συγγραφέα μέχρι το τέλος της «ζωής» του. «Κι όταν δεν ξέρεις τίποτα για κάποια μαγική παράδοση», ψιθύρισε η μορφή που κρατούσε το βιβλίο, «πώς μπορείς να είσαι σίγουρος για τις δυνατότητές της, την αλήθεια ή το ψέμα της;»
Οι Τολτέκα
Οι μάγοι της γραμμής των Τολτέκων δεν πεθαίνουν στην πραγματικότητα. Ό,τι κι αν σημαίνει «πραγματικότητα». Μετατοπίζουν απλώς τη θέση τους μέσα στο φωτεινό αυγό κι αντιμετωπίζουν μια άλλη πραγματικότητα. Το κυριότερο μέλημά τους είναι να Ανακεφαλαιώσουν τη ζωή τους. Να προσφέρουν την Ανακεφαλαίωση αυτήν ως υποκατάστατο αντί για τη συνείδησή τους στον Αετό.
Μια σημαντική πρακτική εξάσκηση των μάγων είναι η εξάσκηση της μνήμη. Βοηθάει στο να μπορούν να είναι σε θέση, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Να κάνουν μια πλήρη και απόλυτη Ανακεφαλαίωση της ζωής τους. Να ξεγελάσουν τον Αετό, να του προσφέρουν ένα υποκατάστατο της συνείδησης τους. Να γλιστρήσουν προς την αριστερή του πλευρά.
Η διδασκαλία του Δον Χουάν προσπαθεί να μεταμορφώσει το σώμα σ’ ένα ζωντανό σκάνερ. Αυτό θα ανιχνεύει τους παράξενους σχηματισμούς ύλης που περιφέρονται στο μαγικό σύμπαν. Εκτός από τον Αετό, στο σύμπαν περιφέρονται και οι μυστηριώδεις Γρήγορες Σκιές. Οντότητες που η σύλληψή τους μπορεί να γίνει μόνο με τη βοήθεια της ανθρώπινης ανατομίας. Οντότητες που μπορούν κάτω από ορισμένες συνθήκες να γίνουν Σύμμαχοι μας. Πηγή: ikanlis.com.
