Βρετανία, 2027. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι κατεστραμμένος από τον πόλεμο και οι επιζώντες μεταναστεύουν στο υπο στρατιωτικό καθεστώς (αλλά τουλάχιστον «ειρηνικό») Λονδίνο. Επιπλέον, από το 2009 και έπειτα οι γυναίκες δεν μπορούν να γεννήσουν. Ο νεαρότερος άνθρωπος στον κόσμο, ένας 18χρονος, σκοτώνεται και η απαισιοδοξία πλανάται πάνω από το Λονδίνο.
Ο Theo Faron, πρώην ακτιβιστής και νυν χαμηλόβαθμο στέλεχος σε κάποιον κρατικό μηχανισμό πείθεται από την πρώην γυναίκα του, Julian Taylor, να την βοηθήσει να μεταφέρουν την Kee σε μία οργάνωση για την μελέτη της γονιμότητας του ανθρώπινου είδους. Στην αρχή το κάνει για τα χρήματα, αλλά στην πορεία και αφού μαθαίνει το μυστικό της Kee, βρίσκει και πάλι τον παλιό του επαναστατημένο εαυτό.
Ο σκηνοθέτης (Cuaron) καταφέρνει να αποδώσει άριστα την μαύρη αυτή εκδοχή του μέλλοντος και με την άμεση, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη κινηματογράφηση του, με τα μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα και με την άψογα προσαρμοσμένη φωτογραφία του Emmanuel Lubenski μας μεταφέρει τις τραγικές συνέπειες στο μέλλον της ανθρωπότητας λόγω της ηθικής πτώσης της ανθρωπότητας.
Ευθεία κριτική στον πόλεμο έστω και σε πρώτο-επιφανειακό επίπεδο, στην γκρουπίστικη λογική της αντίστασης, στην αφομοίωση από το σύστημα (και μάλιστα σε ακραίες συνθήκες) ενός πρώην ακτιβιστή.
Πηγή: https://cityculture.gr/
