Η μουσική συνήθως μας ψυχαγωγεί. Άλλες φορές όμως ακουμπάει βαθύτερες και λεπτότερες χορδές της ψυχής μας και ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται με λόγο.
Ανέκαθεν το λυρικό στοιχείο ήταν φορέας για τη μεταβίβαση σκέψεων, προβληματισμών, θεωριών, κατευθύνσεων, προσανατολισμού κ.α.
Είναι προφανές ότι το Hip-Hop (Hip is the knowledge, hop is the movement = Hip είναι η γνώση, Hop η κίνηση) έχει τη μεγαλύτερη στιχουργική αμεσότητα και είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά κινήματα που υπήρξαν ποτέ ως τα σήμερα. Άλλωστε έτσι ξεκίνησε… σαν μία κίνηση “αντεπίθεσης” από τις καταπιεσμένες γειτονιές της Αμερικής (Bronx).
Όπως με όλα τα μουσικά είδη, που έχουν μεγάλη επιρροή στο ευρύτερο κοινό, έτσι και με το Hip Hop… η εμπορική εκμετάλλευση έχει αλλοιώσει την ηθική και την πραγματική του αξία.
Όμως, όπως σε όλα τα μουσικά είδη, υπάρχουν κάποια “απομεινάρια” που αντέχουν στις πιέσεις των καιρών, αντιστέκονται και μας θυμίζουν τις πραγματικές αξίες της μουσικής και του λυρισμού.
“Έχω μια ΦΙΛΗ τη ΣΟΦΙΑ, αυτή ξέρει τα πάντα,
εγώ το μόνο που ξέρω γι’ αυτήν: “σοφούν το σαφές”,
μου είπε πότε να μη πω το ποτέ και ποτέ το πάντα,
το πες σήμερα για αύριο και το έμαθες στο χθες…!”
(Smuggler – Η φίλη μου η σοφία)
