Συχνά διαιρούμε τον κόσμο μας σε «εμείς» και «αυτοί», και ξεχνάμε όλους τους άλλους.
Στα περισσότερα μεγάλα ντιμπέιτ, οι πολλές πιθανές όψεις περιορίζονται σε δύο πιθανές επιλογές εν συντομία. Στην Αμερική, όλα τα ντιμπέιτ πλαισιώνονται ως «Δημοκράτες εναντίον Ρεπουμπλικανών», και κάθε πολιτική ή κάθε δραστηριότητα τη βαφτίζουμε με βάση μία από τις δύο φατρίες. Οποιοσδήποτε άλλος, ιδιαίτερα εκείνοι που βρίσκονται στο κέντρο, παραμερίζονται και ξεχνιούνται.
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, αυτή η τάση δεν είναι μόνο κοινή, αλλά είναι τόσο ενσωματωμένη στη σκέψη μας που μπορούμε να φτιάξουμε μαθηματική φόρμουλα που να την περιγράφει.
«Ξέρουμε τι παθαίνουν οι άνθρωποι που διαλέγουν τη μέση οδό. Τους ποδοπατούν.» Aneurin Bevan
Μία ομάδα ερευνητών στο Ινστιτούτο Santa Fe μελέτησε αυτό το σύστημα χρησιμοποιώντας ένα κοινά εφαρμοσμένο μοντέλο για να προσπαθήσει να «λύσει» το πώς εμφανίζονται τα κοινωνικά όρια στην πολιτική κλίμακα. Οι ερευνητές πρόσθεσαν γνωστικά και κοινωνικά στοιχεία – τα οποία συχνά μας οδηγούν στο να μπαίνουν στη λογική «εμείς εναντίον αυτών» – στις εξισώσεις τους. Υπέθεσαν ότι οι άνθρωποι θα επινοούσαν στρατόπεδα τύπου «εμείς» και «αυτοί» τα οποία θα εμφανίζονταν στα μοντέλα. Αυτοί που δε θα έμπαιναν ξεκάθαρα σε κάποιον από αυτούς τους ρόλους θα έτειναν να παραβλέπονται.
Τα αποτελέσματα του μοντέλου συγκρίθηκαν με τα δεδομένα από έρευνες του 1980, οι οποίες περιελάμβαναν ερωτήσεις για το πώς ένιωθαν οι συμμετέχοντες για τα μέλη αντίπαλων πολιτικών ομάδων. Σε εκείνη τη δεκαετία, ρωτούσαν τους ανθρώπους για τους πολιτικά ανεξάρτητους του κέντρου, τους οποίους οι ερευνητές θεωρούσαν «κεντρώους», όπως και για μέλη άλλων κομμάτων.
Ενώ μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι οι συμμετέχοντες θεωρούσαν τους κεντρώους ως πιθανούς συμμάχους, η τάση τους να χωρίζουν τον κόσμο στα δύο απλά απέκλειε εκείνους στο κέντρο. Το μοντέλο προέβλεπε, και η έρευνα του ’80 το επιβεβαίωνε, ότι τόσο οι δεξιοί, όσο και οι αριστεροί, έβλεπαν τους κεντρώους και με κακό μάτι.
Η συγγραφέας Vicky Chuqiao Yang εξήγησε την ατυχή θέση αυτών των κεντρώων.:
«Με το να είναι ‘στη μέση’, οι ανεξάρτητοι πέφτουν σε δυσμένεια τόσο από τους δεξιούς όσο και από τους αριστερούς, και αποκλείονται από όλους. Έτσι, οι Ανεξάρτητοι βρίσκονται σε χειρότερη θέση από τους ακραίους.»
Γράφημα που δείχνει το πώς τα μέλη μεγάλων Αμερικανικών κομμάτων βλέπουν τα μέλη του αντίπαλου κόμματος, και τους ανεξάρτητους.
Οι συγγραφείς εικάζουν ότι αυτό το φαινόμενο θεωρητικά μπορεί να κάνει αυτούς που βρίσκονται στο κέντρο να παρασυρθούν σε ένα από τα δύο άκρα ελπίζοντας να αποφύγουν τα κακά του κέντρου. Με τον καιρό, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια κοινωνία έντονα διαιρεμένη, καθώς κανείς δε θα βρίσκεται στη μέση.
Αυτά τα ευρήματα δεν περιορίζονται στην πολιτική. Το μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί στο πώς η κοινωνία βλέπει ανθρώπους απροσδιόριστης φυλής, ή που δε μπαίνουν σε κάποια ξεκάθαρη κατηγορία σεξουαλικότητας, για παράδειγμα. Επίσης, επειδή οι ταμπέλες εξελίσσονται με τον καιρό, είναι πιθανό να δούμε εντελώς νέες ομάδες και κεντρώους. Σε αυτή την έρευνα, οι συγγραφείς σημειώνουν ότι το μοντέλο τους είναι πεπερασμένο ακριβώς για αυτό το λόγο, κι ελπίζουν ότι μελλοντικές έρευνες θα εξετάσουν αυτό το ενδεχόμενο.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ: https://bigthink.com/surprising-science/middle-excluded-politics
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.