Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ο “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” του Άλντους Χάξλευ μάς μεταφέρει σε ένα Παγκόσμιο Κράτος στο έτος 632 Φορντ κάπου δηλαδή στο 2540μ.Χ όπου οι άνθρωποι αναπαράγονται τεχνητά και μαζικά σε κρατικά κέντρα επωάσεως! Ανάλογα με την ποσότητα οξυγόνου που παρέχεται σε αυτά τα έμβρυα, που μεγαλώνουν μέσα σε φιάλες, παράγονται πέντε τύποι ανθρώπων: οι Άλφα, οι Βήτα, οι Γάμμα, οι Δέλτα και οι Έψιλον! Χωρίζονται από τη στιγμή της γονιμοποίησης με την μέθοδο της κλωνοποίησης ανάλογα με τον τελικό κοινωνικό και επαγγελματικό προορισμό τους. Οι άνθρωποι αυτοί, πλήρως τυποποιημένοι διαμορφώνονται με εργοστασιακές μεθόδους για αυτό και χωρίζονται σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες με τρόπο τεχνητό και όχι φυσικό καθώς εμφυτεύονται σε αυτές από πολύ μικρή ηλικία συγκεκριμένα μοτίβα σκέψεων που μαθαίνουν μέσα από την μέθοδο της υπνοπαιδείας!
Η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους επίσης δεν γίνεται με φυσικό τρόπο, οι ικανότητες και η ευφυΐα προκαθορίζονται και ο καθένας κάνει την δουλειά για την οποία είναι προορισμένος «βιολογικά» να κάνει. Οι ανατρεπτικές ιδέες είναι απαγορευμένες στον Θαυμαστό Νέο Κόσμο και όποιος παρεκκλίνει του χορηγείται ένα ναρκωτικό που αποκαλείται «σόμα» με σκοπό να δημιουργεί αισθήματα ευφορίας και να καταστέλλει την δύναμη της συνείδησης!
Όλοι κυκλοφορούν με κασετίνες από αυτό το υποκατάστατο. Στην κοινωνία τούτη δεν υπάρχει η έννοια του έρωτα, παρά μονάχα σεξ και με ένα τρόπο όλοι ανήκουν σε όλους. Έχουν εξαλειφθεί οι αρρώστιες, δεν υπάρχει πόνος, πείνα και δυστυχία. Οι άνθρωποι έχουν καταντήσει παθητικά βιορομποτ που δεν σκέπτονται, ούτε αγωνίζονται, ούτε ελευθερώνονται από τίποτα. Η φτηνή ζωή τους είναι προδιαγεγραμμένη βιολογικά από την παιδική ηλικία, χωρίς να παρεμβαίνει η συνείδηση!
Τον τυποποιημένο αυτόν κόσμο αναστατώνει ο Τζον, ένας νεαρός που γεννήθηκε σε “καταυλισμό αγρίων” και μεγάλωσε διαβάζοντας Σαίξπηρ. “Πόσο πανέμορφη είναι η ανθρωπότητα!” λέει, όπως η Μιράντα στην “Τρικυμία” του Σαίξπηρ. “Ω, θαυμαστέ, καινούργιε κόσμε”, αναφωνεί! Το μυθιστόρημα οφείλει τον τίτλο του ακριβώς σε αυτήν τη φράση από την τραγωδία του Σαίξπηρ, ο οποίος είναι απαγορευμένος στο Παγκόσμιο Κράτος επειδή η ανάγνωση των έργων του διεγείρει τα πάθη και αναστατώνει την ψυχή.
Τούτος ο «Άγριος» μεγαλώνοντας σε μια παραδοσιακή κοινωνία Ινδιάνων θα εκφράσει έναν αλλόκοτο τρόπο να λυτρώνεται κανείς από τα δύσκολα, γεγονός που προκαλεί έκπληξη στους κατοίκους του «καινούργιου κόσμου» που όπως και στον σημερινό έχουν απωλέσει αυτή την δυνατότητα για Ελευθερία!
Επιθυμούν μια ψεύτικη σταθερότητα: Οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι, αποκτούν ό,τι θέλουν είναι εύποροι, είναι ασφαλείς, δεν αρρωσταίνουν ποτέ, δεν αντιλαμβάνονται το θάνατο, οπότε ούτε και τον Θεό και αγνοούν με ένα μακάριο τεχνητά τρόπο το πάθος και τα γηρατειά. Δεν έχουν συζύγους, παιδιά, δεν έχουν έρωτες, αγάπες, που να τους κάνουν να έχουν βαθιά αισθήματα. Η συμπεριφορά τους έχει διαμορφωθεί ανακλαστικά ώστε να μη μπορούν να συμπεριφερθούν διαφορετικά από όπως θα όφειλαν να συμπεριφερθούν. Και αν κάτι πάει στραβά υπάρχει το σόμα και τα ψυχότροπα φάρμακα! Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ
