Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Όταν ήμουν παιδί μου άρεσαν τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Θυμάμαι ιδιαίτερα κάποια κλασικά όπως τη σειρά Θεμέλιο του Issac Asimov, και βιβλία των Van Vogt, Philip K. Dick, Robert Heinlein, Philip Jose Farmer, για να αναφέρω μερικά.
Καθώς διάβαζα αυτά τα βιβλία ονειρευόμουν το μέλλον. Ήταν η δεκαετία του 70, και αυτή η στιγμή του 21ου αιώνα ήταν ακόμα το μέλλον. Μερικοί συγγραφείς φανταζόταν ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, ως αποτέλεσμα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος ή κάτι παρόμοιου, αλλά οι περισσότεροι φανταζόταν το κοντινό μέλλον – ήμασταν μόνο 30 χρόνια από την αλλαγή του αιώνα – σαν έναν καλύτερο κόσμο, όπου τα περισσότερα από τα προβλήματα θα είχαν λυθεί από την επιστήμη και τις εφαρμογές της.
Στη Δύση, ο Orwell έγραψε το 1984 και μας προειδοποίησε για τον «Μεγάλο Αδελφό», αλλά ακόμα και αυτός δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι αυτός ο εφιάλτης θα έπαιρνε τελικά τη μορφή ενός τηλεοπτικού θεάματος. Είναι όμως απλά ένα τηλεοπτικό θέαμα;
Η έννοια στην οποία βασίζεται ο Μεγάλος Αδελφός είναι η ανάγκη ελέγχου των πολιτών … όλων των πολιτών παγκοσμίως. Γιατί;
Αυτοί λένε ότι πρέπει να μας προστατεύσουν … αλλά ποιος πρέπει να μας προστατεύσει; Από ποιον; Ή από τι;
Αυτοί λένε ότι πρέπει να μας προστατεύσουν από την τρομοκρατία, τον φανατισμό, τον εξτρεμισμό, τον σεκταρισμό και ένα σωρό άλλες έννοιες, «ισμούς» .. αλλά ποιοι είναι «Αυτοί» που θα μας προστατεύσουν; Και ποιος τους εξουσιοδότησε να μας «προστατεύσουν»;
Λένε ότι είναι οι φύλακες της Δημοκρατίας, και θα προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, θα μας δώσουν την σωστή ευκαιρία, την ελευθερία μας .. και άλλες παρόμοιες έννοιες.
Ο κόσμος μοιάζει να έχει γίνει ένα πεδίο μάχης στο οποίο οι κακές έννοιες – οι «ισμοί» – μάχονται τις καλές – τις «ίες». Όμως όσο περνάει ο χρόνος, γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές ότι όποιος και να κερδίσει, θα υπάρχει σίγουρα ένας χαμένος: το ανθρώπινο όν.
Οι άνθρωποι μάχονται για έννοιες, αλλά έχουν εξαφανιστεί κάτω από την σκιά αυτών των εννοιών. Δεν πολεμάμε για τους ανθρώπους ποια. Πολεμάμε για έννοιες: για την δημοκρατία, για την τάξη, για την παράδοση, για την άποψη, ή την θρησκεία. Η έννοια μπορεί να αλλάξει αλλά πάντα είναι μια έννοια.
