Πηγή: ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ – nea-acropoli.gr: Τζορντάνο Μπρούνο και Κβαντική φυσική: Ο άνθρωπος πάντα στόχευε στο να μπορέσει να προσδιορίσει τα θεμέλια του είναι του, της ύπαρξής του. Γι’ αυτό το σκοπό γεννήθηκε η αναγκαιότητα να δημιουργηθεί μια καθορισμένη εικόνα του κόσμου. Όλη η δραστηριότητα και το έργο του βασίζεται σε μια καθορισμένη αντίληψη για τα πράγματα.
Με γενικούς όρους μπορούμε να πούμε ότι, όλα εκείνα που βασίζονται σε μια συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων θα εμπνεύσουν δράσεις που τα αποτελέσματά τους θα είναι, επίσης, σωστά ή, τουλάχιστον, σύμφωνα με το πνεύμα που τα έχει κατευθύνει. Αντίθετα, αν η αντίληψη για τον κόσμο, από την οποία ξεκινάμε, δεν αντιστοιχεί σε μια, κατά βάση, επιβεβαιωμένη πραγματικότητα, δεν θα υπάρξουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Θα παρουσιαστούν προβλήματα και, τόσο οι πολιτισμοί που θα έχουν γεννηθεί στην κοιτίδα αυτής της ιδιοσυγκρασίας, όσο και οι φορείς των αντιλήψεών τους, θα καταρρεύσουν παταγωδώς, κρίσεις και καταστροφές θα είναι τα σημάδια της παρακμής.
Η ιδεαλιστική αντίληψη του Τζορντάνο Μπρούνο
Σαν εκπρόσωποι αυτής της αντίληψης μπορούν να αναφερθούν μορφές όπως ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος, ο Χέγκελ, ο Σέλινγκ. Καθώς και όλες οι διδασκαλίες της παραδοσιακής σοφίας γενικά και των “αντέπτο” της, μεταξύ των οποίων είναι και ο Τζορντάνο Μπρούνο. Αυτή η θεώρηση του κόσμου ξεκινάει από τη βάση ότι, το σύμπαν δεν είναι όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς. Είναι παράδοξο, αντιφατικό ως προς τη γνώση μας μέσω των αισθημάτων. Υποστηρίζει ότι, η ιδέα που έχουμε για τον κόσμο σχηματίζεται αποκλειστικά μέσω της λογικής. Με άλλα λόγια: τα πράγματα δεν υπάρχουν καθ’ εαυτά.
Νέες διαστάσεις της ύλης
“Η ύλη είναι εν μέρει σωματική και εν μέρει μη σωματική.” Ο Μπρούνο εξηγεί σε άλλο σημείο: “Προφανώς αυτή η Ύλη (στην οποία γίνεται αναφορά) δεν είναι στη φύση κάτι τόσο απτό, όπως η ύλη του τεχνίτη, καθώς η ύλη στη φύση δεν έχει κάποια μορφή.”
Λέει πάλι ο Τζορντάνο Μπρούνο: “Στη φύση μπορούμε να αναγνωρίσουμε δύο τάξεις ουσίας, γνωρίζοντας: 1) τη μορφή και 2) την ύλη”. Αν, όπως είπαμε, μεταφράσουμε την έννοια της ύλης του Μπρούνο με την ενέργεια, πώς θα πρέπει να καταλάβουμε την έννοια της μορφής; Τι είναι αυτό που δίνει μορφή στην ενέργεια; Από την σκοπιά της κβαντικής φυσικής είναι αυτό που ονομάζεται “πληροφορία”. Η “πληροφορία” δομεί την ενέργεια, της δίνει μορφή, δηλαδή την πλάθει σε όλες τις διαστάσεις της ύπαρξης, αρχίζοντας από αυτήν του ορυκτού και συνεχίζοντας στη φυτική κ.λ.π.
Η πραγματικότητα σαν λειτουργία της πιθανότητας, δηλαδή, σαν ψευδαίσθηση.
“Ο πλουραλισμός του Είναι είναι μόνο φαινομενικός και συμπτωματικός.” Η πραγματικότητα παρουσιάζεται, επομένως, σαν μια “συνάρτηση της πιθανότητας”, καθώς ο κόσμος εμφανίζεται σαν κόσμος των πιθανοτήτων. Η θεμελιώδης εξίσωση με την οποία οι φυσικοί της κβαντομηχανικής περιγράφουν την πραγματικότητα, είναι η λεγόμενη “συνάρτηση του Φ του Σρέντινγκερ”. Όλοι θα έχετε διαβάσει για το παράδοξο από το πείραμα “γάτα του Σρέντιγκερ“. Πρόκειται για μια συνάρτηση πιθανοτήτων που εκφράζει μόνο την πιθανότητα να εμφανιστούν σωμάτια ύλης (π.χ. ηλεκτρόνια), αλλά όχι και την ακριβή θέση αυτών των σωματιδίων. Πάντως, το γεγονός είναι ότι, η λεγόμενη “αναγωγή” αυτής της συνάρτησης των πιθανοτήτων είναι φορέας μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας.
Τα κοινά στοιχεία είναι παγκόσμια
Όσα ειπώθηκαν μέχρι τώρα μπορούν να συνοψιστούν στο παρακάτω σχήμα: Υπάρχει μια διάσταση του είναι μας στον “μη-χρόνο” (συγχρονικότητα) και στον “μη-χώρο”. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κάποιος διαχωρισμός ούτε μεταξύ αντικειμένου-υποκειμένου. Από αυτήν την άποψη όλα είναι μια “παν-ενότητα”. Υπάρχει μια “παν-ενότητα” των όντων και μια “παν-ενότητα” των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει θάνατος, ότι δηλαδή “κάτι” σ’ εμάς ήταν και θα είναι για πάντα. Επομένως, η σφαιρική αντίληψη του κόσμου του Τζορντάνο Μπρούνο συμπίπτει πλήρως με την κβαντική φυσική. Όπως και με την φιλοσοφία του Πλάτωνα, του Πλωτίνου, του Φίχτε, του Σέλινγκ, του Χέγκελ, των βουδιστών, των ινδουιστών. Και φυσικά με την, ατυχώς, κατασυκοφαντημένη φιλόσοφο του περασμένου αιώνα, την Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
Η σύνθεση, η ενότητα επιστήμης και πίστης για τον Τζορντάνο Μπρούνο
Η γνώση που μπορεί να εξαχθεί από την επιστήμη παρουσιάζεται σαν μεταβλητή. Από τους Έλληνες μέχρι σήμερα η αντίληψη του κόσμου αλλάζει συνεχώς. Η επιστημονική γνώση δεν είναι σταθερή. Όμως, αντίθετα, υπάρχει “διαρκής φιλοσοφία”. Η αιώνια φιλοσοφία- που μπορεί να αναγνωριστεί και να συναντηθεί με την παραδοσιακή σοφία όλων των χρόνων. Μπορούμε, λοιπόν, να συνάγουμε το παρακάτω συμπέρασμα: η πιθανότητα να περιέχει η επιστημονική γνώση την αλήθεια υπάρχει μόνο, όταν συμπίπτει με την γνώση της διαρκούς φιλοσοφίας και αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της κβαντομηχανικής. Υπάρχουν κίνητρα για να υποθέσουμε πως σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα σύνθεση επιστήμης και πίστης!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) G.Bruno: Von der Ursache, dem Prinzip und dem Einen, F.Meiner, Hamburg, 1977
2) F.Moser: Bewubtsein in Raum und Zeit. Leykamp, Graz, 1989
3) R.Spaemann: Evolutionstheorie und menschliches Selbstverstandnis, Acta humanoria. Vertag Chemie, 1984
4) H.Maturana: Erkennen, Die Organisationund Verkorperung von Wirklichkeit. Vieweg, 1985
5) F.Moser: Giordano Bruno, sein Weltbild aus heutiger Sicht. Articulo en revista “Neus Akropolis” (Austria) No 47
Διαβάστε περισσότερα:
