Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Η ανθρωπότητα στις μέρες μας, κατακλύζεται από την ανάγκη για μεγαλύτερη ανάπτυξη και πρόοδο. Η ανάγκη αυτή στρέφεται προς την τεχνολογία και την επιστήμη, που η εξέλιξή τους τα τελευταία χρόνια είναι ραγδαία. Ελλιπής όμως εμφανίζεται η εξέλιξη και το ενδιαφέρον ως προς την πνευματικότητα και την ηθική.
Πολλοί ερευνητές και σύγχρονοι ψυχολόγοι, υποστηρίζουν πως έχει χαθεί το ανθρώπινο στοιχείο από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Όλα γίνονται πολύ γρήγορα, χωρίς να υπολογίζεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Αυτή η υλιστική και τεχνοκρατική οπτική της σύγχρονης ζωής έρχεται σε σύγκρουση με τα πρότυπα και τις αρχές που είχαν αναπτύξει οι άνθρωποι σε παλαιότερες εποχές. Οι ηθικές αξίες αλλάζουν και εκπίπτουν σε μια ατομικιστική και εγωκεντρική φόρμα συμπεριφοράς και τρόπο δράσης. Στα αυτιά των σύγχρονων ανθρώπων οι έννοιες της ευγένειας, του αλτρουισμού και της υπακοής σε μια ιδέα, φαίνονται εξωπραγματικές. Παρόλα αυτά σε παλαιότερες εποχές υπήρχε ένας τρόπος ζωής με ηθικό κώδικα, γνωστός ως ιπποσύνη.
Οι Ιππότες και οι Ντάμες ήταν εκείνοι που κρατούσαν αυτές τις αρχές και αξίες. Αν και δέσποζαν σε δύσκολες συνθήκες και εποχές, εκπαίδευαν τον εαυτό τους σε μία στάση ευγενική, αλτρουιστική και πάντα διαθέσιμη προς τον κοινό σκοπό. Σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του κόσμου θα συναντήσουμε τέτοιους ανθρώπους, που φύλαγαν ότι πιο πολύτιμο υπήρχε εκείνη την στιγμή για αυτούς, την πατρίδα, ένα κάστρο, έναν βασιλιά ακόμα και μια ιδέα, μια ιδέα που καθόριζε τον σκοπό της ζωής τους. Δυστυχώς, στην σύγχρονη εποχή μόνο αναμνήσεις τέτοιων ανθρώπων και συνθηκών μπορούμε να βρούμε και να ελπίζουμε πως κάποια μέρα θα μπορούσαμε όλοι να κληθούμε να υπερασπιστούμε κάτι το οποίο θα μας υπερβαίνει και θα μας κινεί προς μια κοινή και υψηλή δόξα, την δόξα της ψυχής.
