1,1K

Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Υπήρξε η Ατλαντίδα;

Πλήθος βι­βλί­ων έ­χουν γρα­φτεί γι’ αυ­τό το θέ­μα. Σύμ­φω­να με τις δι­δα­σκα­λί­ες του πα­γκό­σμιου ε­σω­τε­ρι­σμού τις οποίες εκθέτει θαυμάσια η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ στο μνημειώδες έργο της Μυστική Δοξασία» η Α­τλα­ντί­δα υ­πήρ­ξε. Δύ­ο διά­λο­γοι του Πλά­τω­να α­να­φέ­ρο­νται στην Ατλαντίδα και στον κα­τα­κλυ­σμό που την εξα­φά­νι­σε: ο Τίμαιος και ο Κριτίας. Θα προ­σπα­θή­σου­με να α­να­φέ­ρου­με πε­ρι­λη­πτι­κά τα πλα­τω­νι­κά στοι­χεί­α, συ­σχε­τί­ζο­ντάς τα με τις πα­γκό­σμιες ε­σω­τε­ρι­κές πα­ρα­δό­σεις. Πρέ­πει ο­ρι­στι­κά να πά­ψουν να εί­ναι αί­νιγ­μα και πα­ρα­μύ­θι, κα­θώς α­ντι­προ­σω­πεύ­ουν μια πραγ­μα­τι­κή σε­λί­δα της αν­θρώ­πι­νης Ι­στο­ρί­ας.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω το­νί­ζει η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ στη «Μυ­στι­κή Δο­ξα­σί­α», χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας ε­ξαι­ρε­τι­κή την πα­ρου­σί­α­ση του θέ­μα­τος α­πό τον Πλά­τω­να, με έ­ναν τρό­πο ε­πα­να­στα­τι­κό για την ε­πο­χή του.

Πρω­το­πό­ρος ο Πλά­τω­νας, πε­ρι­γρά­φει στον Κριτία τον πο­λι­τι­σμό της Α­τλα­ντί­δας και την πρω­τεύ­ου­σά της, την Πο­σει­δω­νί­α. Γρά­φει ό­τι ή­ταν με­γα­λύ­τε­ρη α­πό τη Λι­βύ­η (Α­φρι­κή) και την Α­σί­α μα­ζί. Βρι­σκό­ταν κά­τω α­πό την προ­στα­σί­α του Πο­σει­δώ­να. Η βα­σι­λι­κή γε­νιά της Α­τλα­ντί­δας εμ­φα­νι­ζό­ταν να κα­τά­γε­ται α­πό τον Πο­σει­δώ­να.

Η πε­ρί­φη­μη πρω­τεύ­ου­σα δια­μορ­φώ­θη­κε α­πό αυ­τόν με πε­ρι­με­τρι­κές ζώ­νες ξη­ράς και θά­λασ­σας αλ­λε­πάλ­λη­λα*46. Μια πα­ρό­μοια δο­μή φαί­νε­ται να εί­χε και η αρ­χαί­α πρω­τεύ­ου­σα των Αζ­τέ­κα, Τε­νο­τσι­τλάν. Ση­μειω­τέ­ον ό­τι στους λα­ούς αυ­τούς υ­πήρ­χε η πα­ρά­δο­ση ό­τι προ­έρ­χο­νταν α­πό μια νή­σο που ο­νο­μα­ζό­ταν Αζ­τλάν και βρι­σκό­ταν στο ση­με­ρι­νό Α­τλα­ντι­κό Ω­κε­α­νό. Ο πο­λι­τι­σμός που α­να­πτύ­χθη­κε την ε­πο­χή της Α­τλα­ντίδας α­πό τε­χνο­λο­γι­κή ά­πο­ψη ή­ταν αρ­κε­τά υ­ψη­λός. Στην αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, τη με­ταλ­λουρ­γί­α, τη βιο­γε­νε­τι­κή, την ψυ­χο­λο­γί­α εί­χαν με­γά­λες γνώ­σεις και ε­πι­τεύγ­μα­τα.

Ο Πλά­τω­νας α­να­φέ­ρει ό­τι εί­χαν ο­ρυ­χεί­α, έ­λιω­ναν τα μέ­ταλ­λα και ό­τι υ­πήρ­χε σε α­φθο­νί­α έ­να μέ­ταλ­λο, το ο­ποί­ο α­γνο­ού­με σή­με­ρα, τον ο­ρεί­χαλ­κο48, τον ο­ποί­ο μό­νο ο χρυ­σός ξε­περ­νού­σε σε α­ξί­α. Εί­χαν τε­ρά­στιες γνώ­σεις Α­στρο­νο­μί­ας49 και Αλ­χη­μεί­ας. Ή­ταν α­νε­πτυγ­μέ­νη η γε­ωρ­γί­α και η κτη­νο­τρο­φί­α. Εί­χαν α­ξιό­λο­γο σύ­στη­μα πο­λε­ο­δο­μί­ας, ύ­δρευ­σης και α­πο­χέ­τευ­σης.

Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ