Η αθάνατη αίγλη της Αρχαίας Αιγύπτου
Στην έκθεση που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Παρίσι, 1.3 εκατομμύρια επισκέπτες μπόρεσαν να θαυμάσουν 150 αντικείμενα τα οποία βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμών. Η έκθεση ήταν αυτή με τις περισσότερες επισκέψεις ποτέ στη Γαλλία.
Πολλά από τα αντικείμενα περιλάμβαναν μίνι-φέρετρα, ένα επιχρυσωμένο κρεβάτι καθώς και ένα βάζο από ασβεστίτη άφησαν την Αίγυπτο προσωρινά, για να πάνε στη Γαλλία.
Η δημοτικότητα της έκθεσης απηχεί το κύμα της «Τουταγχομανίας» που κατέκλυσε τη Δύση περίπου 100 χρόνια πριν, όταν ο Κάρτερ ανακάλυψε για πρώτη φορά τον τάφο του αγοριού-βασιλιά. Ξαφνικά, όλοι στράφηκαν προς την Αιγυπτολογία, πράγμα που φάνηκε στη μόδα, στις τέχνες, την κουλτούρα καθώς και τις διαφημίσεις της εποχής και κυρίως στη λεγόμενη «αρ-ντέκο» σε κτίρια της Νέας Υόρκης όπως το κτίριο Κράισλερ.
Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και τον δέκατο-ένατο αιώνα με την εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο και τη Συρία, όπου ταξίδεψαν μαζί επιστήμονες και ειδικοί, ένας εκ των οποίων ανακάλυψε την περίφημη «Στήλη της Ροζέτας».
Μια αξιομνημόνευτη αναπαράσταση των τοιχογραφιών των Πυραμίδων είναι το «ζύγισμα της καρδιάς», το οποίο αντιστοιχεί στη χριστιανική παράδοση με τον Άγιο Πέτρο ο οποίος στέκεται στις πύλες του Παραδείσου ως κριτής των ψυχών που έρχονται ενώπιον του, ώστε να αποφασίσει ποιες έζησαν άξια και μπορούν να προχωρήσουν και ποιες όχι. Στην αιγυπτιακή παράδοση, ο Άγιος Πέτρος είναι ο Άνουβις, ο Θεός της ταρίχευσης, προεδρεύει πάνω από μία ζυγαριά στη μία πλευρά της οποίας βρίσκεται η καρδιά του νεκρού και στην άλλη ένα φτερό. Εάν η καρδιά είναι τόσο ελαφριά όσο το φτερό, η ψυχή προχωρά στον Παράδεισο, τον οποίο οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν Πεδίο των Καλάμων. Αν η καρδιά, ωστόσο, είναι βαρύτερη από το φτερό, η ψυχή καταβροχθίζεται από το τέρας Αμμίτ, με κεφάλι κροκοδείλου, σώμα λιονταριού και πίσω πόδια ιπποπόταμου.
Οι αρχαίου Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η καρδιά– όχι ο εγκέφαλος- ήταν η έδρα του μυαλού, της συνείδησης και της μνήμης του ατόμου. Ένα πράγμα το οποίο φοβούνταν ήταν ότι η καρδιά θα μίλαγε κατά τη διάρκεια της τελετής και θα αποκάλυπτε τις αμαρτίες της στον Άνουβι. Στη θέση της καρδιάς κατά τη διαδικασία της ταρίχευσης έβαζαν μια πέτρα με τη μορφή σκαραβαίου. Είχε πάνω της γραμμένη την παράκληση του νεκρού, που πριν απαντήσει στις ερωτήσεις των δικαστών απευθυνόταν στη δική του καρδιά, ζητώντας της να μη μιλήσει εναντίον του. Η καρδιά «μιλούσε» τη γλώσσα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, αλλάζοντας το βάρος της ανάλογα με τις απαντήσεις της ψυχής. Ακόμη και σήμερα λέμε την έκφραση «με βαριά καρδιά» ή «αλάφρωσε η καρδιά μου».
Γι’ αυτό η βασική επιδίωξη των Αιγυπτίων, καθόσον ήταν εν ζωή, ήταν «να σκέπτονται με την καρδιά»!
Πηγή: theguardian.com
Δες περισσότερα:
