Κάθε μεγάλο μνημείο αποτελείται από πολλές μικρές πέτρες. Αλλά η αδιαφορία και η αμέλεια μας οδηγούν στο να χτίζουμε πρόχειρα, χωρίς να λαξεύουμε με μεράκι την κάθε πέτρα.
Θεωρούμε ότι τα μικρά πράγματα είναι ασήμαντα και ότι το μόνο αξιόλογο είναι να κατακτήσουμε ελκυστικούς στόχους, όσο γίνεται με περισσότερη ταχύτητα και με λιγότερη προσπάθεια. Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται να έχουμε υψηλούς στόχους και να φροντίζουμε να μην χάσουμε την πορεία μας προς την κατάκτησή τους. Όμως, τα καθημερινά γεγονότα και τα ταπεινά αντικείμενα είναι αυτά που καθοδηγούν τη ζωή μας και μας επιτρέπουν να φτάσουμε στην κατάκτηση των ονείρων μας.
Τα μικρά πράγματα μπορεί να είναι τα λιθάρια με τα οποία στρώνουμε το δρόμο μας, αλλά μπορεί και να μετατρέπονται στα μεγαλύτερα εμπόδια. Είναι εκείνα που μας κάνουν να κλαίμε αλλά και να γελάμε.
Οι λεπτομέρειες είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας… Χωρίς αυτές η ζωή θα ήταν άνοστη και άχαρη. Μας προσφέρουν ικανοποίηση και χαρά, ενώ απομακρύνουν τη ρουτίνα και την αδιαφορία.
Στις ανθρώπινες σχέσεις, οι λεπτομέρειες δυναμώνουν τη φιλία, θρέφουν τον έρωτα, ξεπερνούν τα φράγματα μεταξύ αγνώστων. Είναι ένα χαμόγελο, ένα μικρό δώρο, μια φευγαλέα ματιά, ένα συγνώμη, μια αγκαλιά.
Στην εργασία, οι λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά ανάμεσα σ’ ένα καλά καμωμένο έργο και μια προχειροδουλειά, σ’ έναν σωστό επαγγελματία και έναν ασήμαντο υπάλληλο. Ο Μιχαήλ Άγγελος έλεγε ότι η τελειότητα φτιάχνεται με μικρά πράγματα. Είναι ένας ενθαρρυντικός λόγος, μια πρόταση, μια επιπλέον προσπάθεια, ένα ευχαριστώ.
Στον ίδιο τον εαυτό μας οι λεπτομέρειες προσδίδουν λάμψη, μας εκπαιδεύουν για τα μεγάλα έργα της ζωής μας και κάνουν την πορεία πιο όμορφη και πιο συναρπαστική.
Προσοχή όμως, επειδή οι λεπτομέρειες μπορούν επίσης να μας παγιδεύουν και να μας εγκλωβίζουν σ’ ένα φαύλο κύκλο ανούσιων δράσεων, που δεν μας επιτρέπει να ολοκληρώσουμε κανένα έργο και σταματάει την εξέλιξή μας. Το να παραβλέπουμε λεπτομέρειες μπορεί να μας οδηγήσει σε μεγάλη αποτυχία. Η αγγλική παράδοση μας προσφέρει μια σύντομη, αλλά άκρως διδακτική ιστορία:
Για ένα καρφί χάθηκε ένα πέταλο,
Για ένα πέταλο χάθηκε ένα άλογο,
Για ένα άλογο χάθηκε μια μάχη,
Για μια μάχη χάθηκε ένα βασίλειο.
… Και όλα… για ένα καρφί.
Ας μεριμνήσουμε για εκείνο το μικρό καρφί, για εκείνον τον κόκκο άμμου που μπήκε στο γρανάζι και κατέστρεψε μια μεγάλη μηχανή, για εκείνο το λιθαράκι που μπήκε στο παπούτσι μας και μας εμπόδισε να προχωρήσουμε ή για τον σπόρο που τελικά δεν φυτέψαμε. Οι λεπτομέρειες είναι μικρές αλλά όχι ασήμαντες… Είναι τα μικρά βήματα που μας οδηγούν στην πραγμάτωση των ονείρων μας.
Ίσως, τελικά, αυτά τα μικρά πράγματα είναι τα μεγαλύτερα…
Φιλοσοφήστε το ακόμα λίγο:
Είσαι αυτό που σκέφτεσαι: Όταν η σκέψη γίνεται πεπρωμένο (Λάο Τσε)
Λιαντίνης: Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά
Αντόν Τσέχωφ – Oι καλλιεργημένοι άνθρωποι
Σωκράτης: Μάθε τι αξίζεις άνθρωπε και γίνε θεός του εαυτού σου
Όταν έκλαψε ο Νίτσε – Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάλομ
Με τον καιρό μαθαίνει κανείς – Χόρχε Λουίς Μπόρχες
