Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Πολύ συχνά μιλάμε στον κόσμο μας για την δύναμη της ομάδας. Πως η ομάδα δυναμώνει τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτήν και πως η ομαδική δράση είναι τελικά πιο αποτελεσματική από την ατομική. Είναι γεγονός, ότι η ομάδα που εμπνέεται και ενδυναμώνεται από ένα σκοπό είναι πάρα πολύ δυνατή, επειδή πολλαπλασιάζεται, είναι το καλύτερο στοιχείο του κάθε ατόμου επί τα άτομα.
Όμως, έχουμε δει στην ιστορία μας και το αντίστροφο, έχουμε δει την δύναμη του ενός που κατάφερε και ενέπνευσε τους πολλούς και τελικά τους έκανε ομάδα.
Κάποια ελάχιστα παραδείγματα να βασιστούμε πάνω τους, είναι: ο Λεωνίδας, και οι 300, η Ιωάννα της Λωραίνης (Jeanne d’ Arc), η Μητέρα Τερέζα, ο Γκάντι. Και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, πολλοί, αλλά… όχι πάρα πολλοί.
Όλοι αυτοί έδρασαν σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές καταστάσεις και αντιμετώπισαν διαφορετικές εξωτερικές περιστάσεις, αλλά κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε ότι βίωσαν τις ίδιες εσωτερικές δοκιμασίες.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα, όλους αυτούς να τους ονομάσουμε ήρωες, να δούμε την δράση τους με ένα άλλο πρίσμα. Όλοι έζησαν ταυτόχρονα με χιλιάδες, εκατομμύρια άλλους ανθρώπους, σύγχρονους τους και στις ίδιες αντίξοες συνθήκες. Όλοι αντιμετώπισαν τον ίδιο εχθρό, τον φόβο. Τον φόβο σε πολλές του όψεις, τον φόβο της σκλαβιάς, της φτώχειας, της απομόνωσης και του θανάτου. Φοβήθηκαν αλλά δεν κρύφτηκαν, δεν παραιτήθηκαν και δεν προσπάθησαν να κερδίσουν για τον εαυτό τους ψίχουλα.
Τι έκαναν; Το αντίθετο από κάθε λογική.
