Πηγή: nea-acropoli.gr: Κατά την αυγή της Ελληνικής Κλασικής εποχής υπήρξε ένας μύθος φορτισμένος με βαθιά νοήματα, που εξυπηρέτησε στο να αναπαρασταθεί ένα μεγάλο μέρος των μυστηρίων της ζωής. Ήταν η ιστορία του Μινώταυρου, ενός ακαθόριστου τέρατος, που κατοικούσε στο κέντρο ενός περίπλοκου λαβυρίνθου και που “κατάπινε” αδυσώπητα εκείνους που προσπαθoύσαν να το συλλάβουν. Ωστόσο, εμφανίστηκε ένας άντρας -ο Θησέας– που βοηθούμενος από την ίδια την εικόνα της ψυχής του –την Αριάδνη– μπόρεσε να φτάσει μέχρι τον άξονα του μυστηρίου, να κυριεύσει το τέρας και να γυρίσει νικητής μέσα από τους πολλαπλούς δρόμους του λαβυρίνθου.
Ποιο ήταν το κλειδί της επιτυχίας του Θησέα; Επρόκειτο για ένα μίτο με μια μακριά κλωστή τυλιγμένη, που του παρέδωσε η Αριάδνη πριν φτάσει στο λαβύρινθο. Η κλωστή ξεδιπλωνόταν καθώς ο ήρωας προχωρούσε στα βάθη της σπηλιάς και χρησίμευσε σαν οδηγός, για ν’ αναγνωριστεί ο δρόμος της επιστροφής. Γι’ αυτό έχουμε ονομάσει τη Φιλοσοφία “μίτο της Αριάδνης“, καθώς είναι το κλειδί που μας οδηγεί στο να ανακαλύψουμε τα μυστήρια του κόσμου της Μάγια (ινδική θεώρηση του κόσμου ως ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων και πλάνης).
Η Μάγια με τα παιχνίδια της έχει φτιάξει έναν αληθινό λαβύρινθο στη ζωή με περίπλοκους δρόμους, που δεν δείχνουν ποτέ καθαρά στους ανθρώπους προς τα πού οδηγούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι παίζουν όπως τα παιδιά, δοκιμάζοντας χίλια μονοπάτια που επιτρέπουν να φτάσει κανείς ή στο μυστήριο του κέντρου ή στην έξοδο. Αν και τα παιχνίδια της Μάγια και ο λαβύρινθός της θα μπορούσαν να φανούν άσχημα την πρώτη στιγμή, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε άλλη μια φορά την ευφυΐα με την οποία λειτουργεί η ψευδαίσθηση, ώστε κάποια στιγμή, όταν θα έχουν ξεπεραστεί όλα τα εμπόδια -όλα τα παιχνίδια- να μπορούμε να κυριεύσουμε το μυστικό, που είναι ριζωμένο στον άξονα της καρδιάς της Σπηλιάς.
Στο μεταξύ η Μάγια κατέχει μια τεράστια δύναμη για να παγιδεύει τους ανθρώπους στα πλοκάμια της, δεδομένου ότι κανένας δεν ξέρει την έξοδο…Έτσι όλοι είμαστε παγιδευμένοι από την υλική ζωή, γιατί σχεδόν κανένας δεν ξέρει την έξοδο απ’ αυτήν τη φυλακή. Και καθώς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, δεν είναι καλύτερα να προσπαθούμε να παίζουμε μέσα της, στριφογυρίζοντας συνεχώς, μέχρις ότου να μας δώσει η ψυχή μια σωτήρια κλωστή;
Ο λαβύρινθος κλείνει μέσα του δυο μεγάλα μυστικά: το ένα, που είναι πιο εύκολο να το αντιληφθούμε, είναι το πώς μπορούμε να βγούμε έξω. Το άλλο, το πιο βαθύ, είναι αυτό που βρίσκεται στο κέντρο των πολλών του δρόμων. Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαφύγουμε όσο δεν έχουμε κυριαρχήσει πάνω στο τέρας. Δεν υπάρχει δυνατότητα να επιλύσουμε το πρόβλημα της ζωής όσο δεν έχουμε γνωρίσει το αίνιγμα των παιχνιδιών της Μάγια. Έτσι, το πιο σημαντικό από τα μυστικά είναι αυτό που κοιμάται στην καρδιά του. Αν δεν υπάρχουν θαρραλέοι που θα αποτολμήσουν να αντιμετωπίσουν το Μινώταυρο, δεν θα υπάρξουν και θαρραλέοι που θα μπορέσουν να διαφύγουν από το λαβύρινθο.
Αν η Φιλοσοφία -η Αγάπη προς τη Σοφία- είναι ο μίτος της Αριάδνης, ακολουθώντας τα ίχνη της θα μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι το προπύργιο της Μάγια. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν, αυτοί που έχουν νικήσει τον ίδιο τους το φόβο της άγνοιας, αυτοί που θέλουν να ξέρουν, αν και χωρίς να πάψουν να παίζουν, το γιατί των παιχνιδιών τους.
Ο Θησέας με το μίτο του, ο Άρης Διόνυσος με τον Πέλεκυ-Δαυλό του, ο άνθρωπος με το λύχνο της διάνοιάς του, είναι όλοι τους αναζητητές και εραστές της Σοφίας, είναι φιλόσοφοι. Διεισδύοντας με τόλμη μέσα στους δρόμους της ύπαρξης, πλησιάζουν κάθε φορά όλο και περισσότερο το κέντρο, κι εκεί όπου θα ’πρεπε να είναι το μεγάλο τέρας, ανακαλύπτουν -ω, τι έκπληξη!- την κατοικία της Μάγια, τη Μεγάλη ψευδαίσθηση που ορίζει τα παιχνίδια του λαβύρινθου. Οι άνθρωποι που φτάνουν στα τυφλά καταβροχθίζονται από το τέρας της ψευδαίσθησης. Αν φτάσει κανείς με τον πόθο της γνώσης, το τέρας αφήνει να πέσουν τα πέπλα του και εμφανίζεται η Μάγια με όλη τη λάμψη της ως μεγάλη βασίλισσα των ανθρώπινων εμπειριών.
Το να έχουμε ανακαλύψει τη Μάγια με τα πέπλα της, το να έχουμε καταλάβει το γιατί των παιχνιδιών της, σημαίνει να έχουμε φτάσει στη Σοφία. Τότε, έστω κι αν βρισκόμαστε στο ίδιο κέντρο του λαβυρίνθου, είναι σαν να είμαστε στην έξοδό του. Το μυστικό του κέντρου είναι το μυστικό της απελευθέρωσης.
Γι’ αυτό η Μάγια έχει καλύψει με πέπλα τη Φιλοσοφία. Αντί να μας επιτρέπει να τη γνωρίσουμε με την απλότητα και αγνότητά της, σαν μια οδηγό κλωστή, έχει κορεστεί με υπερβολικά λόγια, με απατηλές εικόνες, με ατέλειωτους ορισμούς, με τεχνικές ορολογίες, με εκφράσεις αμφιβολιών και άγχους, με τοποθετήσεις εκατοντάδων προβλημάτων χωρίς καμία λύση…η Μάγια χρειάζεται τους ανθρώπους μέσα στο λαβύρινθό της και γι’ αυτό τους ανοίγει πολλαπλούς δρόμους που, όπως και τα παιχνίδια των παιδιών, δεν οδηγούν σε κανένα μέρος.
Ωστόσο, κάποιες φορές, υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν μέχρι το τέρας, υπάρχουν όντα που αποκρυπτογραφούν το μυστήριο του Μινώταυρου, υπάρχουν ήρωες που έχουν πλέξει υπομονετικά τις γνώσεις τους γύρω από ένα σωτήριο μίτο.
Αυτοί που έχουν φτάσει στη Σοφία μέσω της Φιλοσοφίας κατέχουν τη Δύναμη. Ξέρω σημαίνει Μπορώ. Αυτός που ξέρει ό,τι συμβαίνει στην καρδιά του λαβυρίνθου μπορεί να ξεφύγει. Αυτός που φεύγει επιτέλους από τον κόσμο της Μάγια, δεν το κάνει για τη δική του απελευθέρωση και μόνο. Όπως ο Θησέας, διαφεύγει για να γίνει οδηγός άλλων ανθρώπων, για να τους διδάξει και να τους κάνει ν’ αποφύγουν μεγαλύτερες οδύνες κατά το μεταβατικό στάδιο που προϋποθέτει το να ζούμε μ’ ένα σώμα, να ενδίδουμε στις ανάγκες του, να παίζουμε με τους νόμους του.
Ο δαιδαλώδης κόσμος της Μάγια δεν είναι ένας ψεύτικος κόσμος, ούτε είναι κακός, ούτε αντίκειται στον κόσμο της Αλήθειας. Είναι μόνο αντανάκλαση εκείνων των άλλων ανώτερων κόσμων και εξ αιτίας αυτής της φύσης του παγιδεύει όλα εκείνα που μπορεί μέσα στα σκοτεινά του φώτα και στην ύλη του τη μπλοκαρισμένη από το βάρος της. Ο κόσμος της Μάγια εκπληρώνει το νόμο του και τις περισσότερες φορές εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι διαστρεβλώνουμε ακόμα περισσότερο τις εικόνες μας, σαν αποτέλεσμα της κακής μας θεώρησης. Το να παίζουμε δεν σημαίνει να κάνουμε κάτι τέτοιο κοιμισμένοι, το να παίζουμε δεν σημαίνει να κλείνουμε εκούσια τα μάτια μας για το σκοπό αυτό. Το να παίζουμε δεν προϋποθέτει να αγνοούμε πώς το κάνουμε.
Η Φιλοσοφία δίνει επομένως αυτήν την καθαρότητα θεώρησης και κατανόησης, που η τύφλωση της αδράνειας την έχει κάνει να εξαφανιστεί από τους ανθρώπους. Η Φιλοσοφία είναι αναγνώριση. Να ξανα-γνωρίσουμε, να συναντήσουμε ξανά εκείνο που είναι ιδιότητα της Ψυχής και που χάθηκε στο παιχνίδι. Είναι η λύση του μυστηρίου του λαβυρίνθου, είναι η θριαμβευτική έξοδος προς τον κόσμο των πραγματικών όντων, των πρώτων Αρχετύπων, που με την εικόνα τους έχουμε βαδίσει τόσο καιρό…
Η Μάγια άφησε το Θησέα να τη νικήσει. Αυτή η ίδια είναι νικήτρια του εαυτού της, καθώς επινόησε τη Μεγάλη Ψευδαίσθηση, για να την αφήσει να τη γνωρίσουν αυτοί που, πέρα από τις σκιές, ανακάλυψαν το αληθινό της σχήμα.
Από το βιβλίο “Παιχνίδια στον Καθρέπτη” εκδόσεις Νέα Ακρόπολη. Πηγή: nea-acropoli.gr
