Πηγή: ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ – nea-acropoli.gr: Ένα μαγικό συστατικό που μπορεί να μεταστοιχειώσει τoν μόλυβδο σε χρυσό, να εξευγενίσει την ύλη και να φυτέψει μέσα της τη λάμψη του πνεύματος, να μεταλλάξει τον εγωπαθή ανθρωπάκο σε μεγαλειώδη Άνθρωπο με θεϊκή ακτινοβολία! Το μυστικό που αναζήτησαν εκατοντάδες Αλχημιστές κατά τον Μεσαίωνα και όχι μόνο. Άραγε το βρήκαν;
Η Επιστήμη της Αλχημείας φαίνεται να είχε ως αντικειμενικό στόχο τη μεταστοιχείωση βασικών μετάλλων -συνήθως μόλυβδο- σε χρυσό ή άργυρο. Σύμφωνα με τη θεωρία των αλχημιστών, η ύλη μπορεί να αναχθεί σε τέσσερα βασικά στοιχεία: γη, νερό, αέρας και φωτιά, τα οποία με τη σειρά τους μπορούν να αναχθούν στη πρωταρχική ύλη, που δεν είναι άλλη από το χρυσάφι. Επομένως θα λέγαμε πως η αλχημεία είναι η τέχνη μέσω της οποίας επιχειρείται ο εξευγενισμός της ύλης και του περιεχομένου αυτής, ακολουθώντας μια διαδρομή από το χονδροειδές στο λεπτοφυές.
Η εσωτερική διάσταση της Αλχημείας
Ο ερευνητής Πήτερ Φρεντς στο έργο του John Dee -βιογραφία του ομώνυμου μεγάλου μυστικιστή φιλοσόφου- αναφέρει πως η βασικότερη αρχή της Αλχημείας είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του και να ανακαλύψει πάλι τη θεϊκή του ουσία ξανασμίγοντας με το ιερό. Πράγματι πολλές σημαντικές πηγές αναφέρουν, αλλά και μέσω της ενδελεχούς έρευνας αρχίζουμε να διαπιστώνουμε, πως υπάρχουν δύο είδη Αλχημείας: η πρακτική, κοινή Αλχημεία, που ασχολείται με τις εξωτερικές μεταμορφώσεις των μετάλλων και έχει ως στόχο τον πλούτο και την αιώνια νεότητα (το πάρεργο), και η Εσωτερική, Μυστική Αλχημεία που αφορά στην εσωτερική τελείωση του Ανθρώπου σε πνεύμα, την ανεύρεση της πεμπτουσίας και την αναζήτηση του πνευματικού χρυσού (το κυρίως Έργο).
Πώς λειτουργεί το Αλχημικό Έργο;
Οι θεμελιώδεις αρχές του ερμητισμού είναι το sol και το luna. Το sol συμβολίζει τον Ήλιο, τον χρυσό, τον ουρανό, το φως, ενώ το luna συμβολίζει τη Σελήνη, το ασήμι, το νερό, την πέτρα, τη νύχτα, τον ωκεανό. Ο Ιταλός μελετητής Τζούλιους Έβολα γράφει για αυτές τις αρχές: «…μπορούμε να πούμε γενικά πως ο ήλιος είναι η μορφή και η δύναμη της εξατομίκευσης, ενώ η Σελήνη -που αντιπροσωπεύει τα σύμβολα της αρχέγονης Μητέρας και Γυναίκας- εκφράζει την ύλη και την οικουμενικότητα, την αόρατη ζωτικότητα, το κοσμικό πνεύμα ή την αιθερική λάμψη που αντιστοιχεί στο θήλυ.»
Πιο συγκεκριμένα το sol, ο Ήλιος, και ο χρυσός αντιπροσωπεύει την αρχή της συνείδησης, αυτό που έχει την ικανότητα να αποκτάει την εμπειρία αυτού που βιώνουμε, δηλαδή το Εγώ. Το luna είναι το όνομα που δίνεται κάθε φορά στις εμπειρίες αυτές καθαυτές, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Ύλη. Το Αλχημικό Έργο λοιπόν απασχολείται με τη μεταστοιχείωση του μολύβδου, της καθημερινής υλικής και χονδοειδούς εμπειρίας, στο «χρυσάφι» της συνείδησης.
Οι ίδιοι οι Αλχημιστές υποστήριζαν πως προκειμένου να δημιουργήσεις χρυσό, θα πρέπει προηγουμένως να έχεις εσύ ο ίδιος μια μικρή ποσότητα για να αρχίσεις, δηλαδή ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει κανείς με το ακατέργαστο υλικό της προσωπικής του εμπειρίας (μόλυβδος) και χρησιμοποιώντας την ιδιότητα της προσοχής του, μέσω της διαδικασίας της παρατήρησης του εαυτού, να αυξήσει τη συνειδητότητά του (χρυσός). Η διαδικασία του Μεγάλου Έργου (Opus Magnum) στην πραγματικότητα είναι διπλή: ό,τι συμβαίνει στο μέταλλο στη διάρκεια της μεταστοιχείωσής του, συμβαίνει και μέσα στην ψυχή του Αλχημιστή, ο οποίος μετά το πέρας αυτής είναι μεταστοιχειωμένος, μεταμορφωμένος, πιο εξευγενισμένος, πιο φωτεινός, «φωτισμένος».
Η Φιλοσοφική Λίθος: μύθος ή πραγματικότητα;
Προκειμένου να επιτευχθεί η διαδικασία του Μεγάλου Έργου λέγεται ότι χρησιμοποιούσαν κάποιο υλικό το οποίο αυτόματα ολοκλήρωνε με επιτυχία όλες τις μεταστοιχειώσεις. Ο Ζώσιμος Πανοπολίτης, στα τέλη του 3ου αιώνα, αναφέρει πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένα τέτοιο υλικό, το οποίο ονόμασε «ενεργή ουσία» ή «σκόνη».
Μεγάλο μυστήριο καλύπτει την ύπαρξη ή μη αυτή της ουσίας που ονομάστηκε Φιλοσοφική Λίθος, αν και πολλές και διάφορες είναι οι ονομασίες που της έχουν αποδοθεί. Μπορεί να μην ήταν καν πέτρα αλλά ένα είδος σκόνης ή άλλο υλικό. Ονομάστηκε συχνά «το βάμμα», «η σκόνη» ή «materia prima» και φυσικά με τη λατινική της ονομασία «lapis philosophorum». Οι Αλχημιστές απέδιδαν σε αυτήν την ουσία τη δύναμη να λειτουργεί ως ακατανίκητος καταλύτης που μεταστοιχειώνει τα βασικά μέταλλα -όπως ο υδράργυρος και ο μόλυβδος- σε χρυσό ή άργυρο. Επίσης το ονόμαζαν και ελιξίριο της ζωής, επειδή χάριζε την αναζωογόνηση αλλά και την αθανασία. Κοντά σε αυτήν την εξωτερική δύναμη της λίθου, όμως αρκετά ενισχυμένη, είναι και η πεποίθηση ότι αυτή συντελεί ως μαγικός καταλύτης και στη μυστική τελείωση του ανθρώπου, δηλαδή ολοκληρώνει επιτυχώς τη μεταστοιχείωση της κατώτερης, ζωώδους φύσης του στην ανώτερη θεϊκή. Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη η φρενίτιδα που συνεπήρε Αλχημιστές και ψευτοαλχημιστές της εποχής, οι οποίοι έθεσαν ως σκοπό ζωής την παρασκευή αυτής της μεγαλειώδους τέλειας ουσίας, την επίτευξη του Μεγάλου Έργου (Opus Magnum).
Η εσωτερική μετάλλαξη του Αλχημιστή
Η παρασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου περιλαμβάνει 7 στάδια (εξωτερικά και εσωτερικά): πυράκτωση, σήψη ή ζύμωση, διάλυση, απόσταξη, συναίρεση ή πέψη, εξάχνωση και συμπύκνωση. Συνοπτικά χωρίζεται σε 3 φάσεις: Μελάνωση, Λεύκανση (Λευκό Ελιξίριο-Μικρή Λίθος), Ερύθρωση (Ερυθρό Ελιξίριο-Μεγάλη Λίθος).
Ας δούμε αναλυτικά τι συμβαίνει εσωτερικά, στο επίπεδο της μεταστοιχείωσης της ανθρώπινης ψυχής, κατά τη διάρκεια των 3 φάσεων:
• Η Μελάνωση συνδέεται με την Αφροδίτη (επιθυμία), το σκοτάδι. Το Εγώ (sol) αρχίζει να έχει επίγνωση των επιθυμιών του και του πόσο προσκολλημένο είναι σε αυτές. Η επιθυμία, όπως ακριβώς και η Αφροδίτη, έχει δύο όψεις: από τη μία είναι δημιουργική και ζωογόνα, ενώ από την άλλη υποτάσσει τον άνθρωπο στις ορέξεις της προκαλώντας φθορά, ακόμη και θάνατο.
• Η Λεύκανση σχετίζεται με την αγνότητα, την απελευθέρωση και την αποκόλληση από ορέξεις (επιθυμίες), είτε μέσω του ασκητισμού (Άρης, σίδηρος, πειθαρχία, μάχη, υπερνίκηση της επιθυμίας) είτε μέσω του «εναγκαλισμού» της επιθυμίας και της μεταστοιχείωσής της. Αποτέλεσμα αυτής της φάσης, αν είναι νικηφόρα, είναι ο Λευκός Χρυσός ή Λευκό Θειάφι.
• Η Ερύθρωση είναι η ζέστη, η φλόγα, το πάθος (του πνεύματος). Το Εγώ έχοντας εξαγνιστεί και αποταυτιστεί από το περιεχόμενο της εμπειρίας, πρέπει να «ξαναγυρίσει στη γη», στη δράση της καθημερινότητας, στη ζωή, για να προσφέρει τη ζεστασιά και τη λάμψη του και να αποβεί χρήσιμο στη μεταβίβαση αυτής της πνευματικής εμπειρίας.
Αν ο Αλχημιστής καταφέρει να περάσει με επιτυχία και τις τρεις αυτές φάσεις, τότε έχει ολοκληρώσει την πνευματική του τελείωση και έχει γίνει άνθρωπος-Χρυσός. Ένα από τα εξωτερικά αποτελέσματα της εσωτερικής αυτής διεργασίας είναι και η μεταστοιχείωση του μετάλλου σε ευγενές, αλλά αυτό δεν είναι αυτοσκοπός για τον Αλχημιστή-Εσωτεριστή. Το μυστικό του Αλχημιστή δεν βρίσκεται στην παραγόμενη ποσότητα χρυσού, αλλά στην ίδια τη διαδικασία, στη διαδρομή, στο ταξίδι.
Σε αυτό το ταξίδι το μέταλλο υπήρξε φίλος και σύντροφός του, μαζί πέρασαν τις δοκιμασίες των υψηλών πιέσεων και θερμοκρασιών, μαζί συνέθλιψαν ό,τι φθαρτό και ζημιογόνο ενυπήρχε μέσα τους και μαζί πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν το θλιβερό κουφάρι της θνητότητας και να ντυθούν τον χρυσό της Αθανασίας. Και σε όλη την πορεία η λίθος, Μεγάλος Δάσκαλος και Οδηγός, ακτινοβολούσε αδιάκοπα με γενναιοδωρία όλο το φως της μέχρι που μπόρεσε η ίδια η ψυχή και το ίδιο το μέταλλο να γεννήσει το δικό του φως και να γίνει αυτόφωτο, φωτοβόλο και γενναιόδωρος Χρυσός Ήλιος.
Κι έτσι ο πιο πλούσιος δεν είναι εκείνος που θα αποκτήσει το πιο πολύ χρυσάφι, αλλά εκείνος που θα μεταλλάξει τον εαυτό του και θα γίνει ο ίδιος αιώνιος, φωτεινός, χρυσός.
ΠΗΓΕΣ
-http://fma.wikia.com/wiki/Philosopher%27s_Stone
-http://www.crystalinks.com/philosopherstone.html
-https://www.britannica.com/topic/philosophers-stone
-http://www.history.com/news/ask-history/what-was-the-philosophers-stone
-http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/PhilosophersStone
– https://el.wikipedia.org/wiki/
-Αλχημεία, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Συλλογικό Έργο
Πηγή: ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ – nea-acropoli.gr
