Ένας βασικός στόχος, που πρέπει να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος είναι να αποκτήσει μια εξαιρετική, ακραία επιθυμία να είναι ελεύθερος. Είμαστε σαν πεταλούδες που πέφτουν πάνω στη αναμμένη φωτιά. Γνωρίζοντας ότι αυτή μας καίει, γνωρίζοντας ότι οι αισθήσεις μόνο μας καίνε, ότι αυτές μόνο επαυξάνουν την επιθυμία. “Η επιθυμία ποτέ δεν χορταίνει με απόλαυση, η απόλαυση μόνο αυξάνει την επιθυμία. Όπως το βούτυρο στη φέτα, που μέσα στη φωτιά αυξάνει τη φωτιά.” (Ρητό από την Μπαγκαβάτ Γκίτα). Η επιθυμία αυξάνεται με την επιθυμία. Γνωρίζοντας όλο αυτό, οι άνθρωποι βουτάνε σ’ αυτήν όλη την ώρα. Ζωή μετά τη ζωή, συνεχίζουν να αποκτούν τα αντικείμενα της επιθυμίας. Υποφέροντας εξαιρετικά, ως συνέπεια, κι ακόμα αυτοί δεν μπορούν να παραιτηθούν από την επιθυμία.
Ακόμα και η θρησκεία, η οποία θα έπρεπε να τους σώσει, από αυτόν τον τρομερό δεσμό της επιθυμίας, έχει γίνει μέσο για να ικανοποιήσουν την επιθυμία. Σπάνια ζητάνε από το Θεό να τους απελευθερώσει από αυτό το δεσμό του σώματος και των αισθήσεων, από τη σκλαβιά της επιθυμίας. Αντίθετα, προσεύχονται στο Θεό για υγεία, για ευημερία, για μακροζωία. “Ω, Θεέ, θεράπευσε μου τον πονοκέφαλο, δώσε μου και μερικά χρήματα, ή κάτι τέτοιο.” Ο κύκλος του οραματισμού έχει γίνει τόσο στενός, τόσο εξευτελιστικός, άθλιος, ζωώδης. Τίποτα δεν είναι πιο επιθυμητό περισσότερο από ότι το σώμα, και τίποτα πέρα από το σώμα.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Απάρνηση των αισθήσεων και των επιθυμιών είναι ο μόνος τρόπος, για να βγούμε έξω από τη δυστυχία. Αν θέλετε να είστε πνευματικοί, πρέπει να απαρνηθείτε. Αυτό είναι το πρώτο τεστ. Παραιτηθείτε απ’ τον κόσμο, απ’ αυτή την ανοησία των αισθήσεων. Υπάρχει μόνο μια πραγματική επιθυμία. Να γνωρίσετε τι είναι αληθινό, τι είναι πραγματικό, όχι περισσότερος υλισμός, όχι περισσότερος εγωισμός. Πρέπει να γίνω πνευματικός. Δυνατή και ισχυρή πρέπει να είναι η επιθυμία αυτή.
Αν τα χέρια ενός ανθρώπου και τα πόδια είναι τόσο δεμένα, που δεν θα μπορούσε να κουνηθεί, και τότε ένα φλεγόμενο κομμάτι κάρβουνο τοποθετούνταν στο σώμα του, αυτός θα πάλευε με όλη τη δύναμη του να το αποδιώξει. Όταν εγώ θα έχω αυτό το είδος της ακραίας επιθυμίας, αυτού του αδιάκοπου αγώνα, να πετάξω πέρα αυτόν τον φλεγόμενο κόσμο, τότε θα έχει έρθει ο καιρός για μένα να ρίξω μια ματιά σε αυτήν την θεία αλήθεια.
Τα παιδιά ξεχνούν το καθετί στο παιχνίδι τους, οι νέοι γίνονται τρελοί μετά την ικανοποίηση των αισθήσεών τους, δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο. Οι γέροι κλαίγονται για τα περασμένα. Σκέφτονται για τις παλιές τους απολαύσεις, αναμασώντας τα παλιά, που είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν. Ζητούν συνεχώς υλικά πράγματα. Στις προσευχές τους, το Πνεύμα δεν είναι διαχωρισμένο από την ύλη.
Και τα χρόνια περνούν και περνούν και τίποτε πνευματικό δεν επιτυγχάνεται. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να πεινάει για ένα πράγμα μόνο, για το Πνεύμα, διότι μόνο το Πνεύμα υπάρχει. Αυτό είναι το Ιδεώδες! Αν δεν μπορείτε να το πετύχετε τώρα, πείτε “Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι το ιδεώδες. Το γνωρίζω αλλά δεν μπορώ να το ακολουθήσω ακόμα”. Αλλά δεν κάνετε αυτό! Υποβιβάζετε κάθε τι πνευματικό στο δικό σας χαμηλό επίπεδο και αναζητάτε την ύλη στο όνομα του Πνεύματος.
Ολόκληρο το ενδιαφέρον μας είναι να γνωρίσουμε την Αλήθεια, ο σκοπός μας, η σοφίτα. Έχουμε πει μεγάλα λόγια στους εαυτούς μας, Απόλυτη πραγμάτωση και όλα εκείνα. Ας μετρήσουμε τα λόγια μας. Ας λατρέψουμε το Πνεύμα στο Πνεύμα, στηριζόμενοι στο Πνεύμα. Ας είναι το θεμέλιό μας το Πνεύμα, το μέσο Πνεύμα και το μεσουράνημα, Πνεύμα! Δεν θα υπάρχει κανένας κόσμος πουθενά. Ας ξεκινήσουμε να στριφογυρίζουμε μέσα στο διάστημα. Ποιος ενδιαφέρεται; Στάσου μέσα στο Πνεύμα σου!
Αυτός είναι ο σκοπός. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τον φτάσουμε ακόμη. Δεν πειράζει ! Μην απελπίζεσαι και μην τραβάς το Ιδεώδες χαμηλά. Το σημαντικό είναι πόσο λιγότερο σκέφτεσαι για το σώμα σου, για τον εαυτό σου ως ύλη ως νεκρή, αδρανής, αναίσθητη ύλη. ‘Όσο περισσότερο σκέφτεσαι για τον εαυτό σου ως λαμπερό, αθάνατο Πνεύμα, τόσο περισσότερο πεινασμένος θα είσαι για να είσαι απόλυτα αδέσμευτος από την ύλη, το σώμα και τις αισθήσεις. Αυτή είναι η σφοδρή επιθυμία να είσαι ελεύθερος.
