Συνήθως περιμένουμε από τη ζωή να μας δώσει όσα ποθούμε, τα προβλήματα να λυθούν μόνα τους και τα συμβάντα να μας δώσουν αρκετή χαρά, ώστε να νοιώθουμε ευτυχισμένοι. Πάντα όμως αναζητάμε έξω από μας. Έξω θέλουμε να βρούμε τα πράγματα που θα μας φέρουν ικανοποίηση ή αντίθετα τα πράγματα στα οποία θα ρίξουμε το φταίξιμο των λαθών και των βασάνων μας.
Κι έτσι χαρακτηρίζουμε τα πράγματα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα γενικά, ως χαρούμενα ή λυπηρά, ανάλογα με το αν προσαρμόζονται ή όχι στις αντιλήψεις μας και στο δικό μας τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο.
Όμως αυτό που σε κάποιον προκαλεί λύπη, σε άλλον δίνει ικανοποίηση.
Είναι φανερό ότι η χαρά και η λύπη δεν βρίσκονται στα πράγματα, είναι μέσα μας.
Η ψυχή μας είναι που μας δίνει εσωτερική ζωή και επίσης είναι αυτή που εμείς εμψυχώνουμε και αναζωογονούμε συνέχεια, στο μέτρο που της προσφέρουμε κατάλληλη τροφή.
Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ψυχή θα είναι σε θέση να νιώσει τίποτα άλλο εκτός από ηδονή και πόνο, αν την αφήνουμε έρμαιο καταστάσεων που δεν εξαρτώνται από εμάς και που μόνο παθητικά μπορούμε να υπομείνουμε. Πρέπει να γίνουμε αφέντες της ψυχής μας, που έτσι κι αλλιώς μας ανήκει και να ενθαρρύνουμε τις εσωτερικές καταστάσεις και τις εξωτερικές εκφράσεις της με τη δική μας βούληση. Η χαρά είναι λοιπόν κάτι που μπορεί και πρέπει να είναι μέσα μας.
ΑΣΚΗΣΗ: Σήμερα θα φροντίσω να “μετατρέψω” την μέρα μου σε μια αξέχαστη μέρα της ζωής μου!
