Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει, ότι κάποιος μαθητής ρώτησε το δάσκαλό του:
”Ποια η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση;”
Ο δάσκαλος του απάντησε:
”Πολύ μικρή, αλλά ωστόσο με μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση.”
Μπήκαν σ’ ένα δωμάτιο όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μία μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι και καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή και έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία τους ήταν φοβερή.
”Έλα”, είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. ”Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο.”
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα των ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως όλοι εκεί ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
”Δεν καταλαβαίνω”, είπε ο μαθητής. Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;”
”Δεν το κατάλαβες;”, χαμογέλασε ο δάσκαλος.
”Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον”.
