Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ένα θαύμα κι ένα μυστήριο … για τα μάτια σας μόνο!
Αν μία καθαρή, χωρίς σύννεφα, νύχτα αποφασίσετε να απομακρυνθείτε από τα φώτα της πόλης, πάτε λίγο μακριά – καλύτερα σε βουνό – σηκώστε το βλέμμα στον ουρανό και … μείνετε να θαυμάσετε. Ένας θαυμάσιος κόσμος βρίσκεται εκεί ψηλά, μία «θάλασσα» χιλιάδων αστεριών που λαμπιρίζουν προσφέροντάς σας μια οπτασία. Μια οπτασία που ήταν πάντα αινιγματική για τον άνθρωπο … Ο ουρανός με τα αστέρια του ήταν πάντα μια εικόνα μυστηρίου!
Ο άνθρωπος του Μεσαίωνα είχε λύσει αυτό το μυστήριο μέσα από την θρησκευτική οπτική του, πιστεύοντας ότι τα αστέρια δεν ήταν παρά «φαναράκια» που ο Θεός έβαλε στον ουρανό για να φωτίζει τις νύχτες του. Όμως η επιστήμη των επόμενων αιώνων, μας έφερε μπροστά σε ένα μεγαλείο απεραντοσύνης. Σήμερα ξέρουμε ότι τα χιλιάδες αστέρια που βλέπουμε δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο κομμάτι του σύμπαντος, ότι τα αστέρια δεν είναι παρά ήλιοι, άλλοι στο μέγεθος του Ήλιου μας κι άλλοι απίστευτα πιο μεγάλοι, ήλιοι τόσο μακρινοί που μοιάζουν στα μάτια μας σαν φωτεινές κουκκίδες στο μαυρο-μπλε του νυκτερινού ουρανού.
Το θαύμα που μας αποκάλυψε η παρατήρηση του ουρανού είναι ακόμα μεγαλύτερο αν δούμε τη συνέχεια: δισεκατομμύρια ήλιοι αποτελούν το Γαλαξία μας, που με τη σειρά του είναι ένας από τους δισεκατομμύρια γαλαξίες του γνωστού μας σύμπαντος, σκορπισμένων σε αχανείς αποστάσεις μεταξύ τους. Ο άνθρωπος διαπίστωσε τη μικρότητά του μέσα στο σύμπαν, μέσα στο χώρο και το χρόνο και παράλληλα τη μεγαλοσύνη της Φύσης.
Ένα σύμπαν που είναι ζωντανό!
Κι όμως … αυτός ο ουρανός που μας φαίνεται ίδιος κι απαράλλακτος κάθε νύχτα, βρίσκεται σε μια συνεχή κίνηση, σε μία αέναη μεταβολή! Τα αστέρια κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, άλλα μόνα τους, κι άλλα σε ομάδες, σχηματίζοντας σμήνη μέσα στο γαλαξία μας. Και οι γαλαξίες με τη σειρά τους συμμετέχουν στο δικό τους «κοσμικό χορό» σε ένα σύμπαν που δεν ησυχάζει ποτέ.
