Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Μια σύνθεση χαρακτηρίζεται “όμορφη” όταν όλα της τα μέρη είναι αρμονικά συνδυασμένα. Ο κόσμος χαρακτηρίζεται “όμορφος, αγγελικά πλασμένος” και ο Δημιουργός του ονομάζεται “το Αγαθό”, επειδή το “Αγαθό” πρέπει υποχρεωτικά να δρα σύμφωνα με τη δική του φύση. Αυτό είναι αρμονία. Η ομορφιά είναι η αρμονία που διακηρύσσει τη δική της φύση στον κόσμο της μορφής.
Το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από διαφορετικές βαθμίδες Αγαθού. Αυτές οι βαθμίδες κλιμακώνονται, ξεκινώντας από την Ύλη, που είναι ο κατώτερος βαθμός Αγαθού, μέχρι το Πνεύμα, που είναι ο ανώτερος.
Ο ελάχιστος βαθμός Αγαθού προϋποθέτει ανάλογα τον ελάχιστο βαθμό αρμονίας και ομορφιάς. Όλα τα πράγματα, όπως είναι φυσικό, πρέπει να συμμετέχουν στο Αγαθό και να τοποθετούνται σε αρμονικούς συνδυασμούς, αφού η αρμονία είναι η έκφραση της θέλησης του Αιώνιου Αγαθού.
Η φιλοσοφία της μουσικής
Είναι πολύ πιθανό ότι οι Έλληνες μυημένοι τα Μυστήρια, απέκτησαν τις γνώσεις σχετικά με τις φιλοσοφικές και θεραπευτικές όψεις της μουσικής, από τους Αιγύπτιους, οι οποίοι θεωρούσαν τον Ερμή ιδρυτή των τεχνών. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ερμής κατασκεύασε την πρώτη λύρα, τεντώνοντας χορδές πάνω στο καβούκι μιας χελώνας. Ο Όσιρις και η Ίσις επίσης, ήταν κάτοχοι της ποίησης και της μουσικής.
Στα Μυστήρια, η λύρα ήταν το μυστικό σύμβολο του ανθρώπου. Το σώμα του οργάνου συμβόλιζε την ανθρώπινη μορφή, οι χορδές τα νεύρα και ο μουσικός το πνεύμα του ανθρώπου. Παίζοντας τις χορδές (τα νεύρα), το πνεύμα δημιούργησε την αρμονία της φυσιολογικής λειτουργίας, η οποία γίνεται δυσαρμονία, όταν η φύση του ανθρώπου προσβάλλεται.
Ενώ οι πρώιμοι Κινέζοι, Ινδοί, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Ισραηλίτες και Έλληνες χρησιμοποίησαν ταυτόχρονα φωνητική και οργανική μουσική στις θρησκευτικές τελετές τους, καθώς και στο θέατρο τους, απέμεινε στον Πυθαγόρα να αναδείξει την πραγματική αξία της τέχνης αυτής, αποκαλύπτοντας τη μαθηματική της βάση.
Παρά την αμφισβήτηση της μαθηματικής ιδιότητας του Πυθαγόρα από ορισμένους, του αποδίδεται σήμερα η ανακάλυψη της διατονικής κλίμακας. Έχοντας μάθει τη θεϊκή θεωρία της μουσικής από τους ιερείς των Μυστηρίων, όπου ήταν δεκτός, ο Πυθαγόρας διαλογίστηκε για χρόνια σχετικά με τους νόμους που διέπουν την αρμονία και τη δυσαρμονία.
