Η παραψυχολογία, και γενικότερα τα παραψυχολογικά φαινόμενα, προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον στις μέρες μας. Στα μέσα του 20ου αιώνα άρχισαν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες πάνω στο θέμα, χωρίς όμως να έχουν φτάσει σε επίπεδα ολοκλήρωσης, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα ξεχωριστή επιστήμη. Γι’ αυτόν το λόγο η παραψυχολογία αποτελεί έναν κλάδο της ψυχολογίας.
Με τον όρο παραψυχολογία εννοούμε τον τομέα έρευνας που μελετά τις πιο βαθιές και άγνωστες ικανότητες και δυνατότητες του ανθρώπινου ψυχισμού. Η προσέγγιση αυτού του τομέα δεν αποτελεί κάποιου είδους μύηση σε “θαυματολογίες”, αλλά την προσπάθεια για την καλύτερη κατανόηση του ανθρώπου και της ζωής γενικότερα. Αυτό βέβαια που τα τελευταία χρόνια αποτελεί ένα νέο πεδίο έρευνας, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου νέο. Στην αρχαιότητα όλοι οι παραδοσιακοί πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη και την εξάσκηση αυτών των δυνάμεων. Και μάλιστα δεν επρόκειτο για μία απλή διερεύνηση πάνω σε δύσκολα κατανοητά φαινόμενα, αλλά για τη σωστή εφαρμογή των Νόμων της Φύσης, ορατών και αόρατων.
Όμως για να καταλάβουμε καλύτερα την έννοια της παραψυχολογίας (των καταστάσεων δηλαδή που βρίσκονται πέρα και πάνω από την ψυχή), πρέπει να εξετάσουμε τον άνθρωπο σαν μία σύνθετη οντότητα που, εκτός από το φυσικό του μέρος, διαθέτει ένα ψυχολογικό και ακόμα ένα πνευματικό μέρος.
Η θεώρηση αυτή είναι σύγχρονη αλλά και ταυτόχρονα πολύ παλιά και παραδοσιακή. Η αρμονική σύνθεση αυτών των μερών ή “σωμάτων” αποτελεί την ολοκληρωμένη ανθρώπινη οντότητα. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ο άνθρωπος γνωρίζει αυτή του την οντότητα. Σύγχρονες έρευνες και απόψεις μας δείχνουν ότι πραγματικά γνωρίζουμε ελάχιστα τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος έχει ένα δυναμικό, ικανότητες και δυνατότητες που είναι σχεδόν άγνωστες.
Ας παρομοιάσουμε τον άνθρωπο σαν ένα παγόβουνο που το 10% της ύπαρξής του βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας (συνειδητό) και το 90% βρίσκεται βυθισμένο μέσα στο νερό (ασυνείδητο). Σ’ αυτό το ασυνείδητο μεγάλο πεδίο, λοιπόν, υπάρχουν και εκδηλώνονται τα λεγόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα. Καταλαβαίνουμε έτσι ότι η παραψυχολογία ως επιστήμη είναι η μελέτη ενός “σκοτεινού” πεδίου. Βέβαια αυτό το σκοτεινό ασυνείδητο μέρος, μέσα από την κατάλληλη εκπαίδευση, έρευνα και διοχέτευση μπορεί να φωτιστεί, κι έτσι το συνειδητό μας να διευρυνθεί.
Το πρώτο βήμα σ’ αυτή την προσπάθεια είναι η μελέτη του ψυχισμού, του Λεγόμενου από τον παραδοσιακό εσωτερισμό “αστρικού σώματος”. Αυτό το σώμα είναι τόσο πραγματικό όσο και το φυσικό. Τα φαινόμενά του είναι προσιτά στον ικανό παρατηρητή. Όπως ο τυφλός είναι ανίκανος να βλέπει τα φυσικά αντικείμενα, ή όπως πολλά φυσικά φαινόμενα χρειάζονται ειδικά μηχανήματα για να γίνουν ορατά, έτσι και ο “αστρικά τυφλός” δεν βλέπει τίποτα και πολλές καταστάσεις ξεφεύγουν από την αντίληψή του.
Χρειάζεται η συνείδηση να εξασκηθεί και να συνηθίσει να δρα σε αυτό το επίπεδο. Και όταν αυτό συμβεί, χρειάζεται να προχωρήσουμε παραπέρα στη μελέτη του νοητικού και ακόμα του πνευματικού μας επιπέδου.
Αντιλαμβανόμαστε έτσι πόσο μακρύς είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας και της πραγματικής γνώσης όσον αφορά παραψυχολογικά ή μεταφυσικά φαινόμενα. Όμως και χωρίς αυτή την ανάπτυξη και γνώση, τα ονομαζόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα συμβαίνουν και τα αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Δεν είναι αναγκαίο ένας άνθρωπος προικισμένος με παραψυχολογικές ικανότητες να είναι πνευματικά αναπτυγμένος, να γνωρίζει και να ελέγχει αυτές του τις δυνάμεις. Το πιο σύνηθες είναι ότι έχει γεννηθεί με αυτές και ότι πραγματικά δεν τις ελέγχει και δεν τις διοχετεύει σύμφωνα με τη δική του βούληση. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες και οι μελετητές δεν έχουν φτάσει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και συμπεράσματα, αλλά απλώς παρατηρούν, καταγράφουν και πειραματίζονται σε ό,τι αφορά αυτά τα φαινόμενα.
Ο εσωτερισμός δίνει τις δικές του απαντήσεις πάνω σ’ αυτό το θέμα. Διδάσκει για παγκόσμιους νόμους (κάρμα, μετενσάρκωση), που επηρεάζουν την εξέλιξη του ανθρώπου και καθορίζουν τα στοιχεία με τα οποία γεννιέται και ακολουθεί αυτή την πορεία.
Διδάσκει για αόρατα πεδία συνείδησης που σχετίζονται άμεσα με το ορατό, φυσικό επίπεδο. Διδάσκει για τη Μία Ζωή και για το πώς όλα τα όντα σχετίζονται μεταξύ τους.
Βέβαια όλα αυτά είναι θεωρίες μη αποδεδειγμένες σύμφωνα με τη δική μας νοοτροπία, που χρειάζεται πολύ συγκεκριμένες και “ορατές” αποδείξεις. Έτσι θα χρειαστεί για πολύ καιρό ακόμα να ψάχνουμε “στα τυφλά” έως ότου μπορέσουμε να διευρύνουμε την αντίληψή μας, να γίνουμε περισσότερο συνειδητοί σε όλα μας τα επίπεδα και να αποκτήσουμε ουσιαστική γνώση.
Ας αναφέρουμε όμως και κάποια από τα πιο γνωστά και συχνότερα επαναλαμβανόμενα παραψυχολογικά φαινόμενα.
Αστρική αναδίπλωση: είναι η ικανότητα συνειδητής και ενεργητικής δράσης στο αστρικό επίπεδο. Αυτή συμβαίνει όταν το αστρικό σώμα απελευθερώνεται από το φυσικό. Έχει τη δυνατότητα να κινηθεί και να μεταφερθεί με απίστευτη ταχύτητα σε οποιαδήποτε απόσταση, ενώ το φυσικό σώμα παραμένει ακίνητο. Βέβαια το ίδιο φαινόμενο γίνεται ασυνείδητα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ετσι πολλές φορές ξυπνώντας, υπάρχει η αίσθηση στον άνθρωπο για κάτι που έζησε, χωρίς όμως συγκεκριμένη ανάμνηση.
Ονειρικά μηνύματα: Ο Γιουνγκ είχε πει: “Τα όνειρα είναι συχνά μια προκαταβολή του μέλλοντος”. Συμβαίνει συχνά μέσω των όνειρων να αποκτήσουμε χρήσιμες γνώσεις, απαντήσεις πάνω σε συγκεκριμένα φυσικά προβλήματα και ακόμα να μεταφερθούμε μέσα στο χρόνο και να ζήσουμε καταστάσεις μελλοντικές σε σχέση με το φυσικό “πραγματικό” χρόνο.
Ψυχομετρία: η ικανότητα να αναβιώσουμε παρελθοντικές καταστάσεις μέσω οποιουδήποτε αντικειμένου. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση οδηγείται από το συγκεκριμένο αντικείμενο, που αντιπροσωπεύει τις στιγμές και τα γεγονότα που το τύλιγαν κατά τη διάρκεια της περασμένης του ύπαρξης.
Πρόγνωση: δυνατότητα να γνωρίσουμε μελλοντικές δράσεις. Στην αρχαιότητα αποτελούσε έναν πολύ δυνατό θεσμό, τα Μαντεία.
Ενόραση: είναι η δυνατότητα αντίληψης και γνώσης πέρα από τις αισθήσεις και το συγκεκριμένο και περιορισμένο νου. Σχετίζεται με το λεγόμενο τρίτο μάτι, την ανάπτυξη της διαίσθησης στον άνθρωπο.
Τηλεπάθεια: η μεταβίβαση σε άλλο άτομο, με μη φυσικά μέσα, μιας εικόνας, σκέψης ή συναισθήματος. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να κυριαρχήσει κανείς το αστρικό και νοητικό του επίπεδο και επίσης οι σκέψεις ή τα συναισθήματα να είναι αρκετά δυνατά και καθαρά.
Αυτά είναι κάποια από τα φαινόμενα που ονομάζονται παραψυχολογικά. Όμως ο κύκλος τους δεν κλείνει εδώ. Έτσι θα αναφερθούμε σ’ αυτά σε μελλοντικό άρθρο. Άλλωστε, όπως σημειώσαμε στην αρχή, η ίδια η παραψυχολογία είναι σε εξέλιξη ενώ ήδη αποτελεί ένα ευρύ πεδίο έρευνας στις μέρες μας.
Πηγή: metafysiko.gr
