Η καραντίνα του πληθυσμού έχει εφαρμοστεί ως μέσο πρόληψης της διασποράς του κορωνοϊού. Για να πετύχει ως μέτρο πρόληψης, όμως, πρέπει να γίνεται συστηματικά από όλους. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να λάβουμε υπόψη την ψυχολογία των ανθρώπων, όταν μπαίνουν εθελοντικά σε απομόνωση.
Η ψυχολογία της καραντίνας απασχολεί επιστήμονες και κυβερνήσεις, καθώς από αυτήν εξαρτάται η επιτυχία του μέτρου.
Από τις υπάρχουσες έρευνες, φαίνεται ότι το πιο σύνηθες ψυχολογικό πρόβλημα που εμφανίζεται σε καταστάσεις απομόνωσης είναι η κατάθλιψη. Η έλλειψη εναλλαγών παραστάσεων, εξωτερικών δραστηριοτήτων, συναντήσεων με ανθρώπους, μας «ρίχνουν» ψυχολογικά. Τα συναισθήματα που ακολουθούν είναι άγχος και θυμός (συχνά με μορφή ενδοοικογενειακής βίας). Όταν αυτά τα συναισθήματα κυριαρχήσουν, οι άνθρωποι κουράζονται. Εκτός του ότι βασανίζονται, είναι πολύ πιθανό να απειθαρχήσουν και να σπάσουν την απομόνωση, με ό,τι προβλήματα αυτό συνεπάγεται.
Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί η κόπωση;
1. Αρχικά, η καραντίνα να έχει εξ αρχής ορισμένη ημερομηνία λήξης. Στη Wuhan της Κίνας, το τέλος δεν το ήξερε κανείς. Αυτό έφερε μεγάλη έξαρση ψυχολογικών προβλημάτων στον πληθυσμό. Το να γνωρίζεις πότε θα τελειώσει η κατάσταση, ακόμη κι αν η ημερομηνία είναι μακρινή, πολλούς τους βοηθά ψυχολογικά καλύτερα από την απόλυτη αβεβαιότητα.
2. Δεύτερον, οι άνθρωποι να καταλάβουν ακριβώς το λόγο της απομόνωσης και την αναγκαιότητα αυτού του μέτρου. Σε πολλές χώρες, όπως στην Ιταλία, πολλοί δεν κατάλαβαν τη σοβαρότητα της κατάστασης, μέχρι που ήταν πλέον πολύ αργά.
3. Τρίτον, να υπάρχει ένα συλλογικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης που υπολογίζει και προστατεύει όλους. Πολλοί θα μείνουν άνεργοι σε αυτή την κρίση. Θα δυσκολευτούν να τα βγάλουν πέρα για τα στοιχειώδη. Θα υπάρχει κάποιος να τους φροντίσει; Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στην κατάσταση, ή κάποιοι θα αδικηθούν; Όποιος νιώθει ευάλωτος και φοβάται ότι δε θα επιβιώσει την επόμενη μέρα, είναι πιο πιθανό να γίνει απείθαρχος στα μέτρα.
4. Και τέλος, έχει φανεί ότι είμαστε ψυχολογικά πρόθυμοι να θυσιάσουμε πράγματα πιο εύκολα, όταν ξέρουμε ότι όλοι θα χάσουν. Ότι δηλαδή είναι ένα αναγκαίο κακό, που όλοι θα το περάσουν. Όταν όμως νιώσουμε αδικία, ότι κάποιοι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτή την ατυχία, ενώ εμείς υποφέρουμε, χάνεται η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Αυτές οι παράμετροι εξετάζονται και δοκιμάζονται συστηματικά αυτό το διάστημα, καθώς οι κυβερνήσεις παρατείνουν τα όρια της κοινωνικής απομόνωσης όλο και περισσότερο. (Πηγή: theguardian.com, Μετάφραση-Απόδοση: philosophyreturns.gr)
Γραφτείτε στο εβδομαδιαίο μας newsletter για να μη χάνετε τις δημοσιεύσεις μας
Δείτε επίσης:
Πώς να αποφύγεις τη μαζική υστερία του κορωνοϊού
Κορωνοϊός. Μπορεί η φιλοσοφία να μας βοηθήσει την ώρα της κρίσης;
Η πινακίδα: Μια διδακτική ιστορία για την αναβλητικότητα
Η ΕΠΙΛΟΓΗ: Μια ιστορία για το πώς δεν μπορείς να ικανοποιήσεις όλους
