Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Η Ζωή του
Ο Βιβεκανάντα γεννήθηκε ως Narendra Datta στις 12 Ιανουαρίου του 1863, στην Καλκούτα της Ινδίας. Γονείς του ήταν ο Vishwanatha Datta και η Bhuvaneshwari Devi. Ως παιδί έδειχνε μεγάλο σεβασμό στους αναχωρητές-μοναχούς (sannyasin) και τους πρόσφερε ό,τι είχε. Λέγεται ότι η μητέρα του, όταν έβλεπε ζητιάνους να περνούν από τη γειτονιά, τον κλείδωνε στο δωμάτιό του, γιατί ο νεαρός Narendra ήταν ικανός να δώσει ακόμη και τα καινούργια του ρούχα.
Το 1880 ο Narendra άρχισε τις σπουδές του στο Κολέγιο. Η δίψα του για γνώση ήταν μεγάλη. Δανειζόταν συνέχεια βιβλία από τη βιβλιοθήκη και τα διάβαζε αχόρταγα. Ιδιαίτερη προτίμηση έδειχνε σ’ αυτά της θρησκειολογίας και φιλοσοφίας από τα οποία μελέτησε κυρίως βιβλία Δυτικών φιλοσόφων. Η μελέτη τού γέννησε αρκετούς προβληματισμούς κι αμφιβολίες, κι έτσι αναζήτησε πολλούς μορφωμένους του καιρού του, για να συζητήσει μαζί τους. Όμως οι συζητήσεις δεν μπόρεσαν να ησυχάσουν το νου του, γιατί ένιωθε ότι όλα όσα άκουγε ήταν διανοητικά και θεωρητικά, χωρίς να εμπεριέχουν άμεση εμπειρία της θεότητας. Κάποιοι από τους συζητητές και μερικοί φίλοι του, τού συνέστησαν να επισκεφτεί το Ραμακρίσνα, έναν ιερέα-μοναχό στο ναό της Θεάς Κάλι, στο Dakshineswar. Αυτό και έκανε ο Narendra, κι έτσι ξεκίνησε αργά και σταδιακά μια βαθιά σχέση δασκάλου-μαθητή. Ο Ραμακρίσνα στην αρχή τον τρόμαξε, γιατί του είπε ότι τον περίμενε εδώ και καιρό σαν διάδοχο της διδασκαλίας του. Όμως σύντομα και ο Narendra από την πλευρά του, κατάλαβε ότι δεν διαψεύστηκε στις ελπίδες του, γιατί ένιωσε ότι είχε βρει έναν άνθρωπο που είχε δει το «Θεό» και είχε εμπειρία της εσωτερικής θεότητας.
Ο Ραμακρίσνα έμαθε στο Narendra να σέβεται όλες τις θρησκείες και όλους τους διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης του Θεού. Του έμαθε ότι και ο ίδιος ο ινδουισμός είχε αναπτύξει πολλούς διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης του Απόλυτου. Του έμαθε ότι θρησκεία είναι πραγμάτωση και όχι λόγια κι ότι έπρεπε να αναζητήσει το Θεό πνευματικά μέσα από τη βίωση και όχι νοητικά μέσα από τη θεωρία.
Ο Narendra πήρε τη δύσκολη απόφαση να αφιερωθεί στο μοναχισμό και να γίνει αναχωρητής (sannyasin), γεγονός που προϋπέθετε να αρνηθεί τις σπουδές του, την οικογένειά του, το επάγγελμά του κ.λ.π. Έτσι «πέθανε» ο Narendra και «γεννήθηκε» ο Βιβεκανάντα.
Μετά το θάνατο του Ραμακρίσνα, ο Βιβεκανάντα ανέλαβε όλες τις ευθύνες της ομάδας του δασκάλου του προσφέροντας μεγάλο μέρος από την ενέργειά του, για να την κρατήσει ζωντανή. Κατά καιρούς έκανε ταξίδια σ’ όλη την Ινδία, για να διδαχτεί και από άλλους σοφούς αλλά και να συζητήσει τις πνευματικές διδασκαλίες του Ραμακρίσνα. Τα ταξίδια του τον έκαναν αρκετά γνωστό στην Ινδία, γιατί η πνευματική του δύναμη και η νοητική του ευρυμάθεια εντυπωσίαζαν τους συνομιλητές του.
