Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Κόσμου μας είναι ο Χρόνος. Αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε για αυτόν τον θεμελιώδη παράγοντα της ζωής μας, εμείς, οι άνθρωποι, είναι ότι μας υπερβαίνει, μας ωθεί και μας οδηγεί με έναν τρόπο σχεδόν ανεξέλεγκτο και ακαταμάχητο. Στον ασταμάτητο αγώνα με την ίδια τη ζωή μας περιτριγυριζόμαστε από ρολόγια που κυλούν, ημερολόγια που αλλάζουν τις σελίδες τους και τις ημέρες που φαίνονται να κυνηγούν η μια την άλλη. Όμως, πώς δημιουργήθηκαν τα ημερολόγια;
Είναι αξιοσημείωτο πως όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες δημιούργησαν διάφορα συστήματα μέτρησης του χρόνου. Μία πρώτη ανάγκη εμφανίστηκε με την ανάπτυξη των γεωργικών καλλιεργειών και συνδυάστηκε με την αντίληψη της ύπαρξης και της εναλλαγής των εποχών. Η πρόβλεψή τους έδινε τη δυνατότητα στις κοινωνίες να προετοιμάζονται για τις εναλλαγές των καιρικών φαινομένων και τη συνειδητοποίηση της εποχής της σποράς, του θερισμού, αλλά και του κυνηγιού.
Με την εξέλιξη, όμως, της ανθρώπινης κοινωνίας χρειάστηκαν καλύτερες και σταθερότερες μετρήσεις, δημιουργώντας τα πρώτα ημερολόγια, υπολογίζοντας στοιχεία σε πιο σταθερά φαινόμενα, παρατηρώντας το ουράνιο στερέωμα.
Διαπιστώνεται, επίσης, πως στα ημερολόγια υπάρχουν διάφοροι ρυθμοί που εκφράζουν εσωτερικούς συμβολισμούς. Ο δυαδικός ρυθμός ανάγεται στο δίπολο του Yin-Yang και προκαλεί το διαχωρισμό στον νυχτερινό και κρύο, το φθινόπωρο και το χειμώνα και στον ημερήσιο και ζεστό, την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ο τριαδικός ρυθμός εκφράζεται στην πορεία του ήλιου, ανατολή, ζενίθ και δύση και τη διαφοροποίηση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Συμβολίζει ακόμα τις τρεις λειτουργίες της Φύσης: τη Δημιουργία, τη Διατήρηση και την Αναγέννηση.
Υπάρχει, επίσης, και ο τετραδικός ρυθμός, εκδηλωμένος μέσα από τις τέσσερις εποχές του έτους, τις τέσσερις φάσεις της ζωής και τις τέσσερις φάσεις της ημέρας. Είναι το αποτέλεσμα της ενσάρκωσης του Χρόνου μέσα στο Χώρο και τις τέσσερις κατευθύνσεις του.
