Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε ακριβώς τη στιγμή που ο μικρός Harold Whittles ακούει για πρώτη φορά στη ζωή του.
Το αγόρι αυτό γεννήθηκε κωφό και ακόμη κι αν κάποιος προσπαθούσε να του περιγράψει πως είναι να ακούει κανείς, ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί πώς θα ένιωθε η πραγματική αίσθηση.
Ο Harold μοιάζει κάτι περισσότερο από έκπληκτος: δεν είναι σίγουρος για το τι συμβαίνει ή το πώς συμβαίνει. Από ένα κόσμο απόλυτης σιωπής, μεταφέρεται σε έναν κόσμο πλούσιων ήχων και δονήσεων.
Γι’ αυτόν είναι κάτι νέο, περίεργο και μάλλον τρομακτικό. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ματάκια του μικρού Harold ανοίγουν διάπλατα για να “χωρέσουν” τη νέα αυτή πραγματικότητα.
Πολλές φορές υποτιμάμε ή ξεχνάμε τη μαγεία των δεδομένων αισθήσεών μας. Θα μπορούσαμε να αντέξουμε τη σιωπή; Πώς θα έμοιαζε ένας κόσμος χωρίς μουσική, χωρίς γνώριμους ήχους, χωρίς δονήσεις στα αυτιά μας, χωρίς τα λόγια αγαπημένων μας προσώπων;
(Η φωτογραφία αυτή δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1974 στο περιοδικό Reader ‘s Digest)
