Άνθρωποι που μας εμπνέουν
Λοιπόν… Μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω ποιοι άνθρωποι γύρω μου με εμπνέουν, ποιοι είναι αυτοί που θα ήθελα να τους έμοιαζα λιγάκι.
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας βαθιά κίνητρα και αξίες για τη ζωή που μας βοηθούν να επιλέγουμε ανθρώπους γύρω μας και να τους θαυμάζουμε. Δεν είναι μια απλή επιλογή. Δεν τους κρίνουμε απαραίτητα από το τι επαγγέλλονται ή από το μέγεθος και είδος των επιτευγμάτων τους, αλλά με το πάθος, την αγάπη και την ανιδιοτέλεια που προσφέρει ο καθένας σε αυτό που επιλέγει να κάνει. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραλείψουμε την αλήθεια που μας αποπνέουν οι προθέσεις τους.
Είτε είναι κάποιος δικηγόρος, αξιωματικός, ηθοποιός, οδηγός, μάγειρας, σερβιτόρος, καθαριστής, γιατρός, μουσικός, επιχειρηματίας, μπορεί να είναι απίστευτα τέλειος σε αυτό που εκπροσωπεί, βάζοντας όλο του το είναι. Εξαρτάται με πόση συνείδηση και πάθος φτάνουν το τέλειο φυσικά και ποιος είναι ο αληθινός τους εαυτός.
Από την δική μας πλευρά, τους εντοπίζουμε και τους εκλαμβάνουμε ως ανθρώπους με πίστη, με κότσια, με αποφασιστικότητα, με θέληση. ‘Οπως λέει και το τραγούδι, «…under my skin…» έτσι ένα έντονο συναίσθημα μας γεννά ο έρωτας και μας οδηγεί σε δρόμους πνευματικής και ψυχικής ελευθερίας, κι αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν κίνητρα για να φτάσουμε κι εμείς στο τέλειο, στο αληθινό μας είναι.
Ο Κραουνάκης, κάτι ήξερε κι έγραψε «πήρα κόκκινα γυαλιά και όλα γύρω σινεμά…» Ξέρετε, είναι οι σχέσεις που αποτελούν μοχλό πίεσης, που μας σπρώχνουν να πάμε παρακάτω, μας αλλάζουν, μας ωριμάζουν, μας παιδεύουν, μας προκαλούν να βγάλουμε το καλύτερο από μέσα μας, να ψάξουμε το βαθύτερο εαυτό μας, μας ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά και μας ωθούν στο ανεξερεύνητο.
Είναι πραγματικότητα ότι, απ’ τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι και τη στιγμή που θα πεθάνουμε, συναντάμε χιλιάδες άτομα, με πρώτους τους γονείς μας. Έπειτα, μεγαλώνοντας, συναναστρεφόμαστε κι άλλα άτομα, δημιουργώντας διάφορων ειδών σχέσεις. Αναπόφευκτα μερικοί άνθρωποι είναι περαστικοί, υπάρχουν όμως κι αυτοί που χαράζονται ανεξίτηλα μέσα μας. Όχι πως αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να συνεχίζουν να πορεύονται μαζί μας αλλά, δεν μας ήταν απαρατήρητοι και μας πρόσφεραν αυτό το κάτι από την αλήθεια τους.
Εάν πάρουμε ένα μεγάλο λευκό χαρτί, ζωγραφίσουμε τη ζωή μας και επάνω του τοποθετήσουμε μικρές καρφίτσες για τους ανθρώπους που μας ενέπνευσαν και μας έδωσαν ή συνεχίζουν να μας δίνουν εμπειρίες, τέτοιες ώστε να μας βγάζουν από μέσα μας τον αληθινό μας εαυτό, τότε θα καταλάβουμε πως και ο χρόνος αποτελεί σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας.
Τελικά που θέλω να καταλήξω…
Καμία γνωριμία δεν είναι τυχαία. Ο κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή μας για να μας δώσει κάτι. Είναι δικιά μας ευθύνη πως θα διαχειριστούμε τις εμπειρίες που μας προσφέρουν, εάν θα παραδειγματιστούμε, εάν θα ωριμάσουμε, εάν μας εμπνέουν και θέλουμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας. Όλες διαπροσωπικές σχέσεις είναι απρόβλεπτες, παράξενες, άλλες δύσκολες κι άλλες εύκολες, όλες καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή, στην αλήθεια του καθενός.
Αφιερωμένο στην κυρία Αρετή, την γιαγιούλα των 78 ετών, που με την απλότητα της, με έκανε να σκεφτώ πολλά…
Ελικώνας 2918 – enfo.gr
