Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
– Τι θέλεις από μένα;
Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου.
Τι μπορείς να πάρεις από μένα;
Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
– Τρεις αλήθειες;
– Ναι. Άκουσε με καλά. Θα σου πω την πρώτη ενώ με κρατάς στο χέρι σου. Θα σου πω τη δεύτερη, όταν θα είμαι ασφαλές πάνω σ’ ένα κλαδί.
Θα σου πω την τρίτη, όταν θα έχω φτάσει στην κορυφή αυτού του λόφου.
– Εντάξει, είπε ο άνθρωπος, πες μου την πρώτη.
Τότε το καναρίνι του είπε:
– Αν χάσεις κάτι, ακόμα κι αν είναι τόσο πολύτιμο όσο η ζωή σου, μη λυπηθείς γι’ αυτό ούτε στιγμή.
Ο άνθρωπος κράτησε το λόγο του και άνοιξε το χέρι του.
Το καναρίνι πέταξε σ’ ένα κλαδί, απ’ όπου είπε τη δεύτερη αλήθεια:
– Αν σου πουν κάτι παράλογο, μην το πιστέψεις πριν σου το αποδείξουν!
Το πουλί πέταξε μέχρι την κορυφή του λόφου.
– Ποια είναι η τρίτη αλήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
– Είναι, πως στο κορμί μου υπάρχουν δύο υπέροχα κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ. Αν με είχες σκοτώσει, τώρα θα ήταν δικά σου.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω απογοητευμένος και δάγκωσε το δάχτυλό του μέχρι να ματώσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε το πουλί που γελούσε. Σηκώθηκε και το ρώτησε γιατί γελάει.
– Είσαι ανόητος, του είπε το πουλί, σου είπα πρώτα να μη λυπηθείς ποτέ για κάτι που έχασες.
Εσύ λυπήθηκες για τα κοσμήματα.
Σου είπα μετά να μην πιστέψεις ποτέ έναν παραλογισμό, με κανέναν τρόπο. Σου είπα ότι έχω δυο κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ κι εσύ το πίστεψες, παρόλο που όλο το κορμί μου είναι πολύ ελαφρύ.
Αντίο, είσαι ανόητος.
Δείτε περισσότερες ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
