660
Είπε το Μάτι κάποια μέρα:
«Πέρα από τις κοιλάδες αυτές, βλέπω ένα βουνό τυλιγμένο σε γαλάζια ομίχλη. Δεν είναι πολύ όμορφο;»
Το Αφτί αφουγκράστηκε καλά, έμεινε για λίγο συλλογισμένο κι έπειτα είπε:
«Μα, πού είναι αυτό το βουνό; Εγώ δεν το ακούω.»
Ύστερα μίλησε το Χέρι:
«Του κάκου προσπαθώ ν‘αγγίξω ή να νιώσω κάτι. Πουθενά δε βρίσκω βουνό.»
Κι η Μύτη μίλησε:
«Οχι, δεν υπάρχει βουνό. Δε μυρίζω τίποτα.»
Το Μάτι στράφηκε αλλού.
Και το Αφτί, το Χέρι κι η Μύτη άρχισαν να κουτσομπολεύουν τις περίεργες παραισθήσεις
του Ματιού.
Στο τέλος συμπέραναν:
«Σίγουρα κάτι έχει πάθει το Μάτι!!»
Χαλίλ Γκιμπράν
