ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ: Η ορμή προς τον θάνατο [VIDEO]
Τον Μάρτιο του 1997 (περίπου 15 μήνες πριν φύγει με τον τρόπο που επέλεξε) ο Λιαντίνης έδωσε μια διάλεξη στη Σχολή Εφαρμογών Υγειονομικού του 401 Σ.Ν. Έκανε μια «Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου» (όπως ήταν ο τίτλος της διάλεξης) με κοινό στρατιωτικούς γιατρούς και φοιτητές και στη συνέχεια δέχθηκε ερωτήσεις.
Σύντομο απόσπασμα από την διάλεξη του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη.
Στο τέλος του κειμένου, μπορείτε να δείτε και ένα απόσπασμα σε βίντεο από τη διάλεξή του.
Η ορμή προς θάνατο
Και θα ‘ρθω στη σύγχρονη εποχή, αυτό πρέπει να το σχολιάσουμε, εκείνο που μας είπε πια ο Φρόιντ σε μία από τις γεροντικές μελέτες του, αυτές τις σπουδαίες μελέτες, που έχει τίτλο «Μικρή μελέτη» του Φρόιντ.
Φρόιντ, αξιότιμοι στρατιωτικοί γιατροί, δεν έχουμε, δε γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πάρει ιδέα από Φρόιντ, εάν δεν έχουμε υπόψη τις τελευταίες τέσσερις πολιτισμικές μελέτες του. “Ο πολιτισμός σαν πηγή δυστυχίας”, “Το μέλλον μιας αυταπάτης”, “Το πέραν της αρχής της ηδονής”, και “Ο άντρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία”.
Στο βιβλίο του, στη μελέτη του, στην πραγματεία του, Πέραν της αρχής της ηδονής, {…..} αυτός είναι ο τίτλος στο Άγιο Πρωτότυπο, μας λέει ότι:
Η λίμπιντο, η ηδονή, είναι το πιο ισχυρό. Γι’ αυτό μίλησαν για πανσεξουαλισμό, τα ξέρουμε όλα. Φρόιντ. Τα ξέρουμε αυτά.
Ήρθε όμως ο Φρόιντ στα γερατειά και είπε υπάρχει μία αρχή, ένας νόμος μέσα στη φύση, που αυτός είναι ο αρχετυπικός. Ο πρωταρχικός, ο πιο ισχυρός. Πιο ισχυρός και από τη λίμπιντο. Από τη γέννηση δηλαδή, από τη δημιουργία, από το είναι, από τον έρωτα. Ποιος είναι αυτός ο νόμος;
Θα σας τον γράψω. Στο Άγιο Πρωτότυπο είναι λέει η τόντεστριμπ, η ορμή προς θάνατο. Ορμή προς θάνατον. Και λίμπιντο. Είναι η φιλότης και το νείκος.
Λίμπιντο. Λίμπιντο δεν είναι μόνο η ερωτική ευωχία και ευχαρίστηση, λίμπιντο είναι όταν διψάς πολύ και πίνεις νερό, είναι μεγάλη ευχαρίστηση. Όταν νυστάζεις… «Todestriebs»
Όταν νυστάζουμε πολύ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση, είναι λίμπιντο αυτό, γι’ αυτό ακριβώς, ξέρετε, στη φοβερή «εζόφτ σίνα», ο Στάλιν, ’36 – ’38, που ξεπάτωσε πέντε εκατομμύρια κι έφαγε όλους τους μεγάλους μπολσεβίκους, τους συντρόφους του Λένιν, το μαρτύριο το τελικό που τους έβαζε, κι εκεί πια καταθέτανε όπλα και όλοι υπογράφανε οι μεγάλοι εκείνοι, ο Ζινόβιεφ, ο Κάμενεφ, ο Μπουχάριν, ο Τσονικίτσιν κλπ υπέγραφαν ότι είναι συνεργάτες του Χίτλερ, συνεργάτες της Γκεστάπο κλπ προδότες του μπολσεβικισμού της Ρωσίας, τους έβαζε στην αϋπνία. Δεν τους άφηνε να κοιμηθούν. Δύο, τρεις, τέσσερις μέρες, ήταν τόση η ορμή να κοιμηθούνε, που πια προκειμένου να κοιμηθούν πέντε λεπτά, να μην τους ξυπνήσουνε, λέγανε «φέρτε μου να σας υπογράψω ό,τι θέλετε». Κι έκανε τις εικονικές δίκες που ξέρουμε.
Η λίμπιντο είναι μια πολύ ευρεία έννοια λοιπόν. Υπάρχει κάτι πιο ισχυρό απ’ αυτό, το λέει ο Φρόιντ, η ορμή προς θάνατο. Μια δύναμη που μας σπρώχνει τον κάθε ένα, το κάθε είδος, την κάθε μονάδα του είδους, όλα τα είδη, και τον άνθρωπο, τον σπρώχνει να πεθάνει.
Η πιο κλασική έτσι, μακρινή, περιγραφή αυτού του φαινομένου, αυτής της πανίσχυρης ορμής, είναι ο ύπνος. Όταν ζητάμε στον ύπνο να πάμε, στον ύπνο είμαστε σε μια κατάσταση σχεδόν θανάτου, αν δεν έχουμε όνειρα κτλ Γι’ αυτό και οι έλληνες λέγανε «τους δύο αδελφούς, ύπνον και θάνατον» που μας περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα κλπ. Λοιπόν…
Αυτή η ορμή εκφράζεται με δύο τρόπους, λέει ο Φρόιντ. Η ορμή προς θάνατον. Ή ζητάει να με αφανίσει, στρέφεται προς τα μέσα μου δηλαδή, και με εξοντώνει, κλασικές περιπτώσεις είναι οι αυτοκτονίες εδώ, ή στρέφεται προς τα έξω, διότι υπάρχουν δυνάμεις αντίστασης, όταν ζητάει να με καταστρέψει, στρέφεται προς τα έξω και τότε γίνεται αυτό το φαινόμενο που το λέμε {η αγκρισιβιτέτ}, η επιθετικότητα.
Απάνω σ’ αυτό το σημείο, ο Φρόιντ ερμήνευσε όλη την ιστορία με ένα τρόπο που κανένας φιλόσοφος δεν την έπιασε. Αν αφαιρέσουμε τον Πλάτωνα κάπου και το Νίτσε, ερμήνευσε το βαρύ ποινικό μητρώο της Ιστορίας. Γιατί γίνεται ο πόλεμος;
Από τότε που άρχισε ο άνθρωπος, οργανώθηκε, δεν μπορεί να αποφύγει ένα πράγμα, τον πόλεμο. Είναι η πιο ακραία μορφή της σύγκρουσης. Που όμως η πιο γλυκιά μορφή, η πιο απαλή, είναι η χειροδικία. Μαλώνω, γροθιές μου δίνει του δίνω, αλλά η πιο ακραία μορφή είναι ο πόλεμος. Γιατί υπάρχει ο πόλεμος;
Κι ενώ τόσοι σοφοί, φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί, επιστήμονες, οικονομολόγοι, αγωνίζονται να βρούνε ένα σύνταγμα, που να οργανωθούνε έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις, ώστε να λείψει αυτό το κακό, αυτό το δεινό. Και δεν τα καταφέρανε. Από τον Πλάτωνα ως τον Καντ. Έως το Κεφάλαιο του Μαρξ και έως…
Γιατί;
Γιατί κανείς δε σκέφτηκε ότι υπάρχει μία ρίζα μέσα στην ανθρώπινη φύση που είναι καθαρά φυσική και δεν μπορεί να την νικήσει τίποτε. Η ορμή προς θάνατον, που όταν στρέφεται προς τα έξω γίνεται επιθετικότητα. Αυτός είναι ο Φρόιντ.
Πηγές:
https://www.janus.gr/2021/04/blog-post_36.html
https://www.youtube.com/channel/UCw75FQrf9Dy35SbJnOW-g5A
