Πες μου την αλήθεια. Αυτό θέλω. Θέλω να ξέρω αν με αγαπάς.
Θέλω να με αγαπάς. Θέλω να με εκτιμάς. Να με εμπιστεύεσαι, να με υπολογίζεις. Να με θεωρείς άνθρωπο αξιόλογο. Έτσι δε γίνεται όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται; Η αγάπη ενώνει.
Βέβαια, κοίτα… η αλήθεια είναι ότι αυτά δε μου φτάνουν. Θέλω κι άλλα από σένα.
Θέλω να με αγαπάς τόσο, που να με έχεις πάνω από όλους τους άλλους. Ακόμη κι από τον εαυτό σου.
Θέλω να με κάνεις να νιώθω πάντα ωραία. Να με κάνεις να ζω το απόλυτο όνειρο της αγάπης.
Θέλω επίσης να μπεις σε ένα καλούπι που έχω φτιάξει με πολλή φροντίδα, για να πάρεις ένα σχήμα ιδανικό για μένα -ε, για σένα ήθελα να πω. Καλός είσαι, αλλά αφού διορθώσω πάνω σου αυτά που δε με κολακεύουν, θα γίνεις ακόμη καλύτερος. Άκου που σου λέω, ξέρω εγώ, αφού σ’ αγαπώ.
Σε αντάλλαγμα, εγώ θα γίνω χαλί να με πατήσεις.
Θα κάνω τα ΠΑΝΤΑ για να κρατήσω την εύνοιά σου. Δε θα μετρήσω ούτε αξιοπρέπεια ούτε ευγένειες ούτε λογική.
Δε θα έχω δική μου βούληση ούτε λόγο για τη ζωή μου. Δε θα έχω καν ζωή, έξω από σένα. Θα σου δώσω τα πάντα. Δε με νοιάζει αν δεν τα θέλεις, εγώ έχω ανάγκη να ισοπεδωθώ για σένα, για να σε κρατήσω κοντά μου με κάθε κόστος.
Είμαι ο γονιός σου, το παιδί σου, ο σύντροφός σου, ο εργαζόμενός σου, ο διπλανός σου κι έχω απόλυτη ανάγκη να με αγαπάς. Καταρρέω στη σκέψη ότι θα χαλάσει η εικόνα μου μπροστά σου, και ότι θα σε χάσω. Δε διανοούμαι τη ζωή χωρίς εσένα και την επιδοκιμασία σου.
Δεν αξίζω τίποτα, αν δε με αγαπούν. Η αγάπη πνίγει. Σακατεύει. Πονάει. Έτσι λένε.
Αλήθεια όμως… αυτό είναι η πραγματική αγάπη; Ή μήπως… είναι κάτι άλλο;
Έχεις δει τον ήλιο πώς αγκαλιάζει κάθε σκοτεινή γωνία της γης με τις ακτίνες του; Με πόση λαχτάρα προσπαθεί να φιλήσει κάθε πέταλο λουλουδιού, κάθε δέντρο, κάθε άνθρωπο; Με πόση θυσία προσφέρει τον εαυτό του; Τι άλλο πέρα από την αγάπη του -την υπέρμετρη αγάπη του- τον κάνει να ξοδεύεται έτσι, μέρα με τη μέρα;
Κι όμως. Δες τον την ανατολή, πώς σκαρφαλώνει τον ουρανό. Μόνος. Ακέραιος. Ελεύθερος. Δε διαπραγματεύεται την αξία του. Όλα όσα αγαπά, μπορεί να χαθούν αύριο. Αλλά εκείνος, δε θα καταρρεύσει. Δε χάνει το κέντρο του. Ποτέ. Δε σταματάει να δίνει. Ποτέ.
«Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.» Μενέλαος Λουντέμης
Γραφτείτε στο εβδομαδιαίο μας newsletter για να μη χάνετε τις δημοσιεύσεις μας
Διαβάστε επίσης:
Ο μικρός πρίγκιπας: “Βλέπουμε μόνο με την καρδιά”
Είναι η αγάπη τέχνη; (‘Εριχ Φρομ)
Η μακροχρόνια ανεργία και το τσαγερό: Φιλοσοφήσέ το με χιούμορ
Γιορτάστε την ευτυχία σας μέσα από τις σχέσεις σας
Λιαντίνης: Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά
