Της Δήμητρας Παράσχου
Πηγή: share24.gr
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πολλούς λόγους για να μην είναι ο εαυτός του. Ίσως σκέφτεται ότι πρέπει να φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να είναι αποδεκτός, ότι ο ίδιος δεν έχει κάποιες ιδιαίτερες ποιότητες, ότι το να συμβιβάζεται κανείς είναι απαραίτητο και αναγκαίο σε κάθε κατάσταση και περίπτωση. Ένα άτομο μπορεί να νιώθει φοβισμένο στο να ανακαλύψει όλες τις πλευρές του εαυτού του γιατί ίσως ανακαλύψει πως έχει περισσότερες δυνατότητες από ό,τι νόμιζε, περισσότερες δυνάμεις, περισσότερα “θέλω” και πολύ περισσότερα “μπορώ”. Αυτό καμμιά φορά είναι πολύ πιο τρομακτικό από το να μείνει κανείς στάσιμος με τον εαυτό του σε μία καθημερινότητα που δεν τον αντιπροσωπεύει, έχοντας σχέσεις (προσωπικές, επαγγελματικές και φιλικές) που δεν τον καλύπτουν, ζώντας καταστάσεις που δεν του δίνουν χαρά αλλά στηρίζουν έναν Εαυτό που θεωρεί πως είναι αποδεκτός από όλους.
Χάνοντας την επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό, χάνουμε και τη χαρά μας.
- Όταν κάποιος αφήνει στην άκρη τις αυθεντικές του ανάγκες και προσπαθεί αντίθετα να ευχαριστήσει όλους τους υπόλοιπους, φτάνει εν τέλει να νιώθει κενό και πως τελικά οι άλλοι δεν τον σέβονται. Αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά έχει θέσει ως προτεραιότητα τους άλλους , χωρίς ουσιαστικά να λαμβάνει πίσω την ίδια προσοχή που έχει ήδη δώσει.
- Όταν ένα άτομο φτάνει να συμβιβάζεται με τις δυνατότητες του, ενώ ξέρει ότι μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα, αρχίζει να βιώνει θλίψη για αυτή την αυτο-ματαίωση. Πλέον του γίνεται συνήθεια η αυτοκαταστροφή αφού διστάζει να παραδεχθεί πως χρειάζεται να αλλάξει και να εμπιστευτεί τον εαυτό του ότι μπορεί να κάνει περισσότερα.
- Η προσπάθεια να διατηρηθεί μία ψεύτικη αυτοεικόνα καταναλώνει μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Εάν κάποιος είναι εσωστρεφής και προτιμά να περνά τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας, θα χρειαστεί να καταβάλλει πολλή μεγάλη προσπάθεια για να υποστηρίξει την ψεύτικη εικόνα του εξωστρεφή ανθρώπου που του αρέσει να είναι συνέχεια με κόσμο. Αυτή η υπερ-προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα την ψυχολογική κόπωση που μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη απομάκρυνση από τον αυθεντικό Εαυτό.
- Η μη σύνδεση με τον πραγματικό μας εαυτό οδηγεί στη διατήρηση αρνητικών συναισθημάτων. Ο θυμός, η ένταση, η ζήλια για όσα ζουν οι άλλοι, οι ενοχές για όσα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλά δεν έγιναν, η απογοήτευση, είναι τα κυριότερα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει κάποιος που αφήνει στην άκρη τον εαυτό του χωρίς να τον αφουγκράζεται και να τον κατανοεί.
Το να βρούμε τον εαυτό μας είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς.
- Όταν νιώθουμε καλά με αυτό που είμαστε, τότε μπορούμε να ανταπεξέλθουμε ευκολότερα σε αντιξοότητες. Οι έρευνες δείχνουν πως όσο πιο ικανοποιημένος είναι κάποιος με τον εαυτό του και τον αποδέχεται, τότε φαίνεται πως μπορεί να βρει ευκολότερα λύσεις ή να δει τη θετική πλευρά της κάθε (δύσκολης) κατάστασης.
- Σεβόμενοι τον εαυτό μας, ωθούμε και τους άλλους να μας σεβαστούν. Είναι ευκολότερο να θέσουμε όρια, αφού πλέον ο εαυτό μας λειτουργεί ως προτεραιότητα και όχι απλώς να ικανοποιούμε συνεχώς τις ανάγκες των άλλων.
- Καθώς μαθαίνουμε και αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, βρίσκουμε και νέα ενδιαφέροντα. Μπορεί να ανακαλύψουμε ένα νέο χόμπυ ή να εξελίξουμε μία δεξιότητα που ήδη έχουμε. Αφήνουμε πίσω πράγματα που κάναμε γιατί είτε μας έκαναν γενικά αποδεκτούς, είτε γιατί ταίριαζαν στα χόμπυ άλλων, είτε γιατί ίσως ήταν “μόδα”.
Το να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας είναι ένα ιδιαίτερο ταξίδι.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αφήνει κανείς το γνώριμο έδαφος στο οποίο πατούσε τόσο καιρό προκειμένου να κάνει ένα ταξίδι σε άγνωστα μέρη. Αυτό ίσως φαίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν αφορά την προσωπική ανακάλυψη και την αποδοχή του εαυτού, καθώς η διαδρομή είναι αχαρτογράφητη και ίσως να πιστεύουμε πως είναι και επώδυνη-γιατί ανακαλύπτουμε και κομμάτια μας που μπορεί να μην μας είναι ευχάριστα αλλά και παράλληλα αναγνωρίζουμε πως εμείς έχουμε την ευθύνη της ζωής και των πράξεων μας. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ίσως κανείς νιώσει σαν τον Οδυσσέα που πέρασε από τόσα μέρη και χρειάστηκε να ξεπεράσει τόσες κακουχίες μέχρι τελικά να γυρίσει πίσω από εκεί που άρχισε, πάλι πίσω στο ίδιο σημείο. Κατάφερε όμως να γυρίσει πίσω γεμάτος εμπειρίες, γνώσεις και δύναμη αρκετή ώστε να αποκαταστήσει το σπιτικό του (τον Εαυτό) και να ξαναφέρει την ισορροπία στην οικογένεια του.
Το μάθημα σε όλο αυτό είναι πως ο καθένας από εμάς έχει τη δύναμη να βρει το αυθεντικό του κέντρο, τις πραγματικές του δυνατότητες ώστε να μπορέσει να πετύχει αυτά για τα οποία είναι προορισμένος. Εν τέλει, το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να βιώσει κανείς κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι το προσωπικό του ταξίδι που οδηγεί στην αυτογνωσία και την προσωπική ευτυχία και γαλήνη.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.