Είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της κινέζικης φιλοσοφίας. Σύμφωνα με την κινέζικη παράδοση, έζησε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. Ανάμεσα στον Λάο Τσε των Κινέζων και τον δικό μας Όμηρο υπάρχουν μύριες ομοιότητες αλλά και διαμετρικές αντιθέσεις. Η συζήτηση για το αν στα αλήθεια υπήρξε ο Λάο Τσε δεν έχει ακόμα σιγάσει, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τον Όμηρο. Ακόμα και τα ονόματά τους με ορολογία μάλλον μοιάζουν παρά με δήλωση συγκεκριμένου ατόμου. Όμηρος σημαίνει «ο μη ορών», ο τυφλός τροβαδούρος. Λάο Τσε θα πει «ο Γέρο Δάσκαλος».
Αν όμως ο Όμηρος απηχεί την τάξη των ραψωδών που περιφέρονταν από αυλή σε αυλή και τραγουδούσαν τα κατορθώματα των προγόνων, η λέξη Λάο Τσε αποδίδεται σε κάποιον που “τα βρόντησε” κι έφυγε μακριά.
Ο ιστορικός Σούμα Τσιεν διηγείται ότι ο Λάο Τσε γεννήθηκε γελώντας και είχε άσπρα μαλλιά. Υπήρξε συντηρητής της βασιλικής βιβλιοθήκης κι από το καθόλου ευκαταφρόνητο αυτό πόστο μπορούσε να γνωρίσει όλη τη χυδαιότητα της πολιτικής. Ένιωσε αηδία, παραιτήθηκε και πήγε να ζήσει στην πέρα από τα σύνορα έρημο. Στο συνοριακό φυλάκιο, ο φύλακας Γιν Χσι του είπε:
«Αφού αποτραβήχτηκες από τη ζωή, κάτσε και γράψε ένα βιβλίο για μένα».
Ο δάσκαλος έγραψε ένα τεράστιο έργο για το Τάο και το Τε. Προέκυψε έτσι το «Τάο Τε Τσινγκ», το «Βιβλίο της Οδού και της Αρετής», από το οποίο προήλθε ο ταοϊσμός, καθώς Τάο σημαίνει «Οδός»: Οδός της φύσης, οδός της σοφίας.
Μετά, ο Λάο Τσε εξαφανίστηκε και κανένας δεν έμαθε πού και πότε πέθανε.
