Η Πυθαγορική διδασκαλία βασιζόταν κυρίως στη μαγεία, τους αριθμούς και τη βαθιά ψυχολογία, όχι από αυστηρά νοητική άποψη, αλλά περισσότερο μέσα από μια βαθιά βίωση των γνώσεων, έχοντας ως βάση την αυστηρότερη πειθαρχία.
Η διδασκαλία του μπορεί να οριστεί ως ένα ψυχοσωματικό σύστημα παρόμοιο μ’ εκείνο που εφαρμοζόταν στα Αιγυπτιακά Μυστήρια, δηλαδή ως μια βαθιά σχέση μεταξύ του σώματος και της ψυχής και ως η αρμονία μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπινων στοιχείων.
Ο σκοπός της φιλοσοφίας του ήταν λοιπόν να εναρμονίσει με τέτοιο τρόπο το σώμα και το πνεύμα, ώστε το σώμα να μη γίνεται εμπόδιο στη συνείδηση η οποία θα συλλάβει τα μηνύματα του ανώτερου εγώ του ανθρώπου. Ο Πυθαγόρας ο ίδιος έλεγε ότι “μόνο το πνεύμα βλέπει και καταλαβαίνει, γιατί έξω από αυτό όλος ο άνθρωπος είναι τυφλός και κουφός”
Η Εσωτερική Σχολή του Πυθαγόρα
