Μιχαήλ Άγγελος: Ο Λαοκόων και οι γιοι του (1506)
«Να φοβάσαι τους Δαναούς και όσους φέρνουν δώρα.»
Μετά από 10 χρόνια πολιορκίας, οι Έλληνες σκέφτηκαν να προσφέρουν στην Τροία το Δούρειο Ίππο: ένα ξύλινο άλογο αφιερωμένο στη θεά Αθηνά. Οι Τρώες, μη βλέποντας τον εχθρικό στρατό, θα πίστευαν ότι οι Δαναοί έφυγαν, και θα έβαζαν το Δούρειο Ίππο στην πόλη τους.
Μόνο που το τεράστιο άλογο ήταν κούφιο και στην κοιλιά του έκρυβε στρατιώτες. Μόλις θα έμπαιναν στην πόλη, θα την κατακτούσαν.
Ένας μόνο τους προειδοποίησε: ο Λαοκόοντας, ιερέας του Απόλλωνα. «Να φοβάστε τους Δαναούς και όσους φέρνουν δώρα!» τους είπε. Και με ορμή πέταξε ένα ακόντιο στο ξύλινο άλογο.
Όμως ο Ποσειδώνας, που ήταν με το μέρος των Ελλήνων, είδε τη σκηνή. Έστειλε αμέσως δύο φίδια να πνίξουν τους γιους του Λαοκόοντα. Εκείνος έτρεξε να τους σώσει. Βρέθηκε όμως και ο ίδιος μπλεγμένος στη θανατηφόρα τους αγκαλιά, και πνίγηκε μαζί τους.
Οι Τρώες θεώρησαν το θάνατο αυτό θεϊκή παρέμβαση. Ο Δούρειος Ίππος πρέπει να ήταν ιερός, αφού αυτός που τον κάρφωσε τιμωρήθηκε από τους θεούς. Άνοιξαν, λοιπόν, τις πύλες της Τροίας και υπέγραψαν την καταδίκη τους.
Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ποιος είναι ο πατέρας αυτού του αριστουργήματος. Οι πιο πρόσφατες θεωρίες υποστηρίζουν το Μιχαήλ Άγγελο. Μάλλον το αντέγραψε από ένα ελληνιστικό έργο του 2ου αι μ.Χ.
Είναι απίστευτο το πόσο δυναμισμός υπάρχει σε αυτό το γλυπτό. Υπάρχει αγωνία, μια αίσθηση τραγωδίας στο πρόσωπο και το σώμα του Λαοκόοντα. Τα άκρα του τεντώνουν και λυγίζουν σε διαγώνιες στάσεις, τα μάτια του αναδίδουν πόνο. Και όλα αυτά δοσμένα σε μια σύνθεση με απίστευτη αρμονία και χάρη. Όποιος και αν είναι ο δημιουργός του, είναι σίγουρα μια ανθρώπινη ιδιοφυΐα.
Δείτε επίσης:
Πίτερ Μπρίγκελ: Ο Πύργος της Βαβέλ (1563)
Γιοχάνες Βερμέερ: Η τέχνη της ζωγραφικής (1666)
Τιτσιάνο: Αφροδίτη και Άδωνις (1554)
