Μοναξιές; Πολύ πιθανό να πεινάς!
Μαγνητικές τομογραφίες δείχνουν ότι η μοναξιά και οι λιγούρες εστιάζουν στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου. Άρα η κοινωνική επαφή είναι βιολογική αναγκαιότητα.
Νέα έρευνα του ΜΙΤ και του Sulk Institute δείχνει ότι η ανάγκη μας για κοινωνικοποίηση είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, όσο η ανάγκη για φαγητό και νερό. Το ίδιο μέρος που εγκεφάλου που επιθυμεί φαγητό μετά από μία μέρα νηστείας, επιθυμεί άλλους ανθρώπους μετά από μια περίοδο απομόνωσης.
Αφού άφησαν μία ομάδα νηστική για 10 ώρες, και μία άλλη σε απομόνωση για άλλες 10, οι ερευνητές έκαναν μαγνητική τομογραφία στους συμμετέχοντες. Όταν η νηστική ομάδα έβλεπε εικονες φαγητού, ενεργοποιούταν ένα κομμάτι του εγκεφάλου. Όταν η απομονωμένη ομάδα έβλεπε εικόνες από ανθρώπους που κάνουν παρέα, ενεργοποιούταν… το ίδιο κομμάτι του εγκεφάλου!
Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι η κοινωνική επαφή είναι θεμελιώδης ανάγκη. Όταν δεν ικανοποιείται, είναι πιθανό να οδηγήσει σε υπερφαγία. Γιατί ο οργανισμός προσπαθεί με κάποιο τρόπο να καλύψει το κενό του.
Το ερώτημα είναι τι είδους κοινωνικές επαφές είναι πραγματικά χρήσιμες για τον εγκέφαλο. Η τεχνολογία μας έχει δώσει πολλούς τρόπους να επικοινωνούμε από απόσταση. Αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν αυτή η επικοινωνία μπορεί πραγματικά να μειώσει τα συναισθήματα απομόνωσης.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ: bigthink.com
