Ο Τζελαλεντίν Ρούμι (1207-1273) ήταν απ’ τους Μεγάλους Δασκάλους του Σουφισμού. Από πολύ μακριά έρχονταν άνθρωποι για ν’ ακούσουν τη συμβουλή του και τον σοφό του λόγο.
Μια φορά, τον επισκέφτηκε μια γειτόνισσα με το αγοράκι της:
– Ο γιος μου τρώει πάρα πολύ ζάχαρη. Προσπάθησα με πολλούς τρόπους να τον πείσω ότι βλάπτει την υγεία του, ότι θ’ αρρωστήσει, αλλά αυτός δε μ’ ακούει. Σας παρακαλώ, πέστε του πως κάνει κακό στον εαυτό του. Θα σας ακούσει, γιατί σας σέβεται πολύ.
Ο Ρούμι κοίταξε το παιδί, είδε την αγάπη και την εμπιστοσύνη στα μάτια του και είπε:
– Πρέπει να ‘ρθείτε μετά από τρεις βδομάδες.
Η γυναίκα αμήχανη έφυγε με το παιδί της. Αφού είναι τόσο απλό να πεις… Ακατανόητο! Έρχονται άνθρωποι από μακρινές χώρες και ο Δάσκαλος τους βοηθάει να λύσουν τα προβλήματά τους αμέσως…
Μετά από τρεις βδομάδες ο Ρούμι ξανακοίταξε το παιδί και είπε:
– Πρέπει να ‘ρθείτε μετά από τρεις βδομάδες.
Εδώ η γυναίκα τόλμησε να ρωτήσει, πού είναι το πρόβλημα, όμως ο Ρούμι ξανά επανέλαβε τα λόγια του. Όταν ήρθαν την τρίτη φορά ο Ρούμι είπε στο παιδί:
– Αγόρι μου, άκουσε τη συμβουλή μου. Μην τρως πολύ ζάχαρη, θα σε βλάψει.
– Δε θα το κάνω, σας το υπόσχομαι, απάντησε το παιδί.
Μετά απ’ αυτή τη συζήτηση η μητέρα είπε στο γιο της να την περιμένει έξω και όταν το παιδί έφυγε, ρώτησε τον Ρούμι, γιατί δεν το έκανε την πρώτη φορά, αφού ήταν τόσο απλά τα πράγματα; Ο Ρούμι ομολόγησε πως ο ίδιος αγαπούσε να τρώει ζάχαρη και πριν δώσει τέτοια συμβουλή, έπρεπε και ο ίδιος ν’ απαλλαχθεί απ’ αυτήν την αδυναμία. Πρώτα νόμιζε, πως θα τα καταφέρει μέσα σε τρεις βδομάδες, αλλά έκανε λάθος…
Ένα από τα γνωρίσματα του αληθινού Δάσκαλου είναι, ότι ποτέ δε θα συμβουλέψει κάτι, αν ο ίδιος δεν πέρασε απ’ αυτό. Ο Δάσκαλος είναι τίμιος πρώτ’ απ’ όλα με τον εαυτό του. Τα λόγια του προέρχονται από την εμπειρία του και η σοφία ζει μέσα του, όχι στα γραπτά.
