“Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνεις τρόπο να βασανίζεσαι, όμως αν η δοκιμασία έρθει και προσπαθήσει να μπει στη ζωή σου, μη φοβηθείς, κοίτα την κατά πρόσωπο και με το μέτωπο ψηλά” ~ Νίτσε
Σε έναν από τους πιο διάσημους αφορισμούς του, ο Βούδας, έλεγε ότι ο πόνος είναι αναπόφευκτος αλλά το να υποφέρει κανείς από αυτόν είναι προαιρετικό. Από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο η ζωή είναι καμωμένη από πόνο, όμως εξαρτάται από εμάς η ερμηνεία που θα δώσουμε σε αυτόν τον πόνο. Κι αν τον βιώσουμε τραγικά θα μετατραπεί σε βάσανο.
Άλλο πράγμα είναι αυτό που συμβαίνει εξωτερικά και άλλο αυτό που πραγματοποιείται εσωτερικά στον καθένα.
Ο άνθρωπος που φοβάται να κοιτάξει τον πόνο καταπρόσωπο, τον εκλαμβάνει σαν κατάρα. Δεν ξέρει τι να κάνει με το σκοτάδι στο οποίο έχει βυθιστεί, η άλλοτε ακτινοβολούσα ύπαρξή του, παρόλο που μονάχα τώρα μπορεί να την αντιληφθεί ως τέτοια.
Ο φιλόσοφος έρχεται αντιμέτωπος με τον πόνο και προσπαθεί να βγάλει από αυτόν όφελος με τη μορφή της γνώσης. Ακόμα και οι σκληρότερες στιγμές της ύπαρξης όπως μία σοβαρή απώλεια είναι μία ανοιχτή πόρτα σε κάτι που χρειαζόταν να μάθουμε.
Συνειδητοποιώντας ότι κάθε τέλος είναι ταυτόχρονα και μία αρχή, ο πόνος και η πιθανή δοκιμασία που τον ακολουθεί, είναι ένα σχολείο που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε βαθύτερα τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι.
Πηγή: ΝΙΤΣΕ: 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας (Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ)
