Ο Χρησμός της Πεταλούδας

877

Σκηνοθεσία: Mark Pellington
Σενάριο: Richard Hatem, John A. Keel
Πρωταγωνιστούν: Richard Gere, Laura Linney, David Eigenberg

Μια ταινία θρίλερ, που θέμα της είναι το μεταφυσικό και η αγωνία των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με πράγματα ακατανόητα για το νου.

Ένας δημοσιογράφος πραγματοποιεί μαζί με τη γυναίκα του ένα όνειρο ζωής, την αγορά του σπιτιού τους. Ξαφνικά, παθαίνουν ένα ατύχημα, καθώς η γυναίκα του που οδηγεί, αναγκάζεται να φρενάρει απότομα λόγω μιας ξαφνικής σκιάς και μιας απότομης ριπής ανέμου, ο οποίος πέφτει πάνω τους. Λίγες μέρες μετά, η γυναίκα πεθαίνει και καθώς ο δημοσιογράφος μαζεύει τα πράγματά της από την κλινική, ανακαλύπτει ένα μπλοκ της με ζωγραφιές, οι οποίες παριστάνουν αλλόκοτες σκουρόχρωμες φιγούρες. Μήπως ήταν μια προειδοποίηση του θανάτου της; 

Δυο χρόνια μετά κι αφού ο άντρας δείχνει να έχει ξεπεράσει το γεγονός, θα βρεθεί ξαφνικά σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, η οποία ζει κάτω από τη σκιά ενός περίεργου φόβου. Πολλοί άνθρωποι είχαν γίνει μάρτυρες μιας περίεργης φιγούρας, που κυκλοφορεί τη νύχτα. Την περιγράφουν ως μια σκουρόχρωμη  ανθρώπινη μορφή με κόκκινα μάτια και φτερά στην πλάτη…

Θα ήταν ίσως μια συνηθισμένη ταινία μυστηρίου ή επιστημονικής φαντασίας, αν η πραγματικότητα  δεν ερχόταν να επιβεβαιώσει αυτό το περίεργο σενάριο.

Η ταινία βασίζεται σε αληθινές περιγραφές ανθρώπων, που έζησαν τη δεκαετία του ΄60 στην περιοχή της Βιρτζίνια και συγκεκριμένα στην πόλη Port-Pleasant.

Το 1966, ένα περίεργο πλάσμα σκόρπισε κυριολεκτικά τον τρόμο στους κατοίκους. Οι περιγραφές τους στο γραφείο του σερίφη αναφέρουν ότι το πλάσμα είχε κόκκινα μάτια, ήταν ψηλότερο από άνθρωπο, με μεγάλα φτερά σαν της πεταλούδας, ενώ έμοιαζε εκπληκτικά με κουκουβάγια. Μια νύχτα, κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο με ΤΝΤ, το είδε πρώτα ένα ζευγάρι, οι Scarberry και Mallette. Μόλις το είδαν, εκείνο κινήθηκε προς την πόρτα του εργοστασίου. Το ζευγάρι έτρεξε πανικόβλητο στο αυτοκίνητό του να σωθεί. Το πλάσμα αυτό άρχισε να τρέχει πίσω από το αυτοκίνητο. «Είχε ανθρώπινη μορφή, γκρίζο χρώμα, φτερά νυχτερίδας με ένα άνοιγμα 3 μέτρων και κόκκινα λαμπερά μάτια στο ύψος της πλάτης». Τους ακολουθούσε για αρκετή ώρα, ενώ ο άντρας προσπαθούσε να το αποφύγει οδηγώντας με ταχύτητα πάνω από 160 χιλιόμετρα την ώρα.

Όμως, αυτή δεν είναι η μοναδική περιγραφή μαρτύρων. Για έναν ολόκληρο χρόνο, η αστυνομία λάμβανε συνεχώς κλήσεις για παρόμοια περιστατικά παραμένοντας σε κατάσταση ετοιμότητας.

Ένα άλλο περίεργο περιστατικό, που σχετίζεται με αυτό το πλάσμα, είναι η κατάρρευση μιας μεγάλης γέφυρας στην ίδια περιοχή, τα Χριστούγεννα του ΄67, όταν σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Κι αυτό το τραγικό γεγονός συνδέθηκε με την εμφάνιση ενός τέτοιου πλάσματος ως οιωνού – ψυχοπομπού.

Το θέμα του Mothman (άνθρωπος-σκώρος) έχει συζητηθεί πάρα πολύ στα ΜΜΕ της Αμερικής. Εκείνη τη δεκαετία, υπήρξαν πάρα πολλές μαρτυρίες για εμφάνιση περίεργων πλασμάτων. Στην περιοχή, κατέφθασε και ο John Keel, δημοσιογράφος και ερευνητής αυτών των περίεργων φαινομένων, που κάποιοι θέλησαν να τα συνδυάσουν με την θεωρία των UFO.

Εξέτασε πολύ μεγάλο αριθμό μαρτύρων. Τελικά, κατέγραψε τις αναφορές αυτές σ’ ένα βιβλίο στο οποίο και στηρίχτηκε το σενάριο της ταινίας. Ο ίδιος πιστεύει πως το Port Pleasant είναι ένα παράθυρο στο μεταφυσικό. Δηλαδή ένα σημείο στο οποίο υπάρχει μια ενεργειακή είσοδος για τα πλάσματα ενός άλλου κόσμου, που δεν συνηθίζουμε να τα βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια.

Φυσικά, είναι αδύνατο να μπορέσουμε να δώσουμε μια λογική εξήγηση σε κάτι τέτοιο. Αλλά το να θεωρούμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι τρελοί είναι κάπως αλαζονικό. Το να θεωρούμε επίσης ότι πρόκειται (όπως ειπώθηκε σοβαρά) για ένα πουλί (!) είναι ακόμη πιο ανόητο.

Η ιστορία της ανθρωπότητας βρίθει από την εμφάνιση παράξενων πλασμάτων. Ανάλογα με την ψυχολογική οπτική κάθε εποχής, τα φαινόμενα αυτά αποκτούν διαφορετική ερμηνεία κάθε φορά. Αν σήμερα δούμε μια περίεργη λάμψη στον ουρανό, το πρώτο που θα περάσει από το μυαλό μας είναι η θεωρία των UFO. Αν κάποιος κάτοικος της Ευρώπης του Μεσαίωνα έβλεπε μια φωτεινή λάμψη στον ουρανό, θα ήταν αδύνατον να την περιγράψει ως ιπτάμενο δίσκο. Περισσότερο θα συμφωνούσε με την άποψη ότι επρόκειτο για άγγελο ή άγιο που εμφανίστηκε μπροστά του.

Ίσως, κι εμείς με τη σειρά μας δεν έχουμε αναπτύξει ακόμη εκείνα τα αισθητήρια όργανα, τα οποία θα μας βοηθούσαν να αντικρίσουμε έναν κόσμο που προέρχεται από άλλο επίπεδο, αυτόν που στις παραδόσεις είναι κλεισμένος μέσα στους μύθους και μας περιγράφει τα πιο περίεργα πλάσματα, με τα οποία έρχονται μερικές φορές αντιμέτωποι οι μεγάλοι ήρωες ή τα οποία γίνονται σύμμαχοί τους στις μάχες….