Ο γιος του Χότζα ήταν σε τέτοιο βαθμό ακαμάτης, τεμπέλης, απατεώνας που ο Χότζας τον έδιωξε από το σπίτι λέγοντάς του “Εσύ παιδί μου ποτέ δεν θα γίνεις άνθρωπος”. Μετά από πολλά χρόνια ο Χότζας πήγε στην Πόλη. Ο γιος του με κλοπές, ματασαράγκες, εκβιασμούς, φόνους και δωροδοκίες έφτασε να γίνει βεζίρης και ζούσε στο ανάλογο παλάτι στην Πόλη. Συμπτωματικά βλέπει από το παράθυρο το γέροντα πατέρα του να περνάει. Φωνάζει τους φρουρούς του και τους λέει φέρτε μου εδώ αμέσως αυτό τον γέρο.
Τρέχουν οι φρουροί πιάνουν τον Χότζα, τον δένουν και τον φέρνουν κλωτσοπατινάδα μπροστά στον βεζίρη, όπως γινόταν συνήθως.
«Με ξέρεις εμένα;» ρωτάει ο βεζίρης.
«Όχι» απαντάει ο Χότζας.
«Είμαι ο γιος σου που έλεγες ότι δεν θα γίνω ποτέ άνθρωπος, να που έγινα βεζίρης! Τι λες τώρα;»
«Βεζίρης έγινες, άνθρωπος δεν έγινες!» απάντησε ο Χότζας.
