Ο Ήρωας

Σκηνοθεσία: Yimou Zhang
Σενάριο: Feng Li, Yimou Zhang
Πρωταγωνιστούν: Jet Li, Tony Chiu-Wai Leung, Maggie Cheung

Ο Ήρωας αυτής της ταινίας είναι ένα σύμβολο, μια κινητήρια δύναμη που δίνει ώθηση στην εξέλιξη. Θυσιάζει τον ίδιο του τον εαυτό για να μεταλλάξει το περιβάλλον του και την ύπαρξή του σε κάτι διαφορετικό και ποιοτικά ανώτερο. Όμως δεν είναι μόνο ο ήρωας ένα σύμβολο σε αυτή την ταινία, όλη η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα ποίημα σε δράση.

Παρακολουθώντας την ο θεατής, θα νοιώσει να συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις του, για να καταφέρει να αντιληφθεί αυτό που νοιώθει η ψυχή και που ο νους είναι ανίκανος να χωρέσει.

Για να υπάρχει ένας Ήρωας πρέπει λοιπόν να υπάρχει μια μάχη. Όμως η μάχη εδώ μοιάζει να είναι πέρα από τη μάχη του καλού με το κακό. Είναι πέρα από την προσπάθεια να θριαμβεύσει το καλό! Μέσα από τη δράση προκύπτει η ερώτηση: «ποιος και τι καθορίζει αυτό το καλό και τελικά μήπως η κάθε μάχη κακού-κακού, είναι ένα σφιχταγκάλιασμα 2 στοιχείων που αποτελούν μια ενότητα και που γεννούν κάτι καινούριο;»

Εδώ ας θυμηθούμε το βασικότερο σύμβολο της κινέζικης φιλοσοφίας που είναι το Yin Yang. Μέσα στην κάθε πλευρά του υπάρχει μια σταγόνα του αντίθετου χρώματος, που γίνεται η αιτία να υπάρξει στροβιλισμός, άρα και εξέλιξη. Η εξέλιξη είναι σπειροειδής, κυκλική. Αυτή η κυκλική κίνηση φαίνεται συνεχώς στην ταινία. Στο ρυθμό της μάχης των σπαθιών, όπου οι κινήσεις των πολεμιστών είναι κυκλικές, στα υφάσματα που αποτελούν τα ρούχα των πολεμιστών και στροβιλίζονται συνεχώς και ιδιαίτερα στη σκηνή με τα πεσμένα φθινοπωρινά φύλλα, τα οποία ξεσηκώνονται με τον άνεμο σ’ έναν τρελό χορό μιας κυκλικής θύελλας, που είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με

Σημαντικό ρόλο επίσης παίζουν τα χρώματα. Αρχικά το «κόκκινο». Στην εξωτερική όψη είναι το πάθος του ήρωα που τον κινεί να δράσει, ενώ στην πιο εσωτερική μπορούμε να μιλήσουμε για τη Βούληση.

Υπάρχει το «μπλε» που μέσα από τη δράση αφοσίωσης και αυτοθυσίας των πρωταγωνιστών παρουσιάζει την αρετή της Αγάπης και ακόμη υπάρχει το «λευκό» που συμβολίζει την αγνότητα, την αφοσίωση, την ένωση. (Χαρακτηριστική είναι η σκηνή του θανάτου των πρωταγωνιστών καθώς τους διαπερνά μαζί το ίδιο ξίφος σαν να είναι ένα σώμα ).

Όσον αφορά τώρα τα πρόσωπα της ταινίας, έχουμε τον κεντρικό ήρωα που προσπαθεί να πολεμήσει τον Μεγάλο Άρχοντα. Για να το καταφέρει αυτό, θα παρουσιαστεί ως φίλος του, αφού του ανακοινώσει ότι έχει ήδη σκοτώσει τους 3 εχθρούς του Μεγάλου Άρχοντα και τώρα πλέον εξαιτίας αυτής της νίκης του, αξιώνει να μπορεί να έρθει κοντά του. (Απαγορευόταν σ’ οποιονδήποτε να πλησιάσει τον Μεγάλο Άρχοντα). Πάλι έχουμε τα σύμβολα της άχρονης ανατολικής διδασκαλίας, όπου το να σκοτώσεις, εσωτερικά σημαίνει να ελέγξεις, να κυριαρχήσεις. Η μάχη όπως είπαμε είναι μια εσωτερική μάχη και ο πολεμιστής είναι η συνείδηση, η οποία πρέπει να παλέψει με τα κατώτερα επίπεδα και να τα ελέγξει, να τα θέσει υπό την κυριαρχία της, για να μπορέσει ο άνθρωπος να έρθει σε επαφή με τον ανώτερο εαυτό του. Για να κάνει αυτήν τη μάχη, θα πρέπει πρώτα να πατήσει στο σκαλοπάτι της δράσης προκειμένου να αναπτύξει μια εσωτερική όραση και πειθαρχία (στοιχεία που στην ταινία παρουσιάζονται στην πρώτη μάχη), μετά να αναπτύξει τη συμπόνια, κυριαρχώντας στις δικές του επιθυμίες και παρορμήσεις, και να φτάσει στην Αγάπη-Σοφία. (Βλέπουμε στη 2^η μάχη να συνεργάζονται αρμονικά οι δύο πλευρές, έχοντας καταστρώσει ένα σοφό σχέδιο που στο τέλος του συμπληρώνεται με τη θυσία από αγάπη).

Η τελική δοκιμασία ακολουθεί. Τώρα πια, του επιτρέπεται να έρθει αντιμέτωπος με τον Μεγάλο Άρχοντα (που κατά κάποιο τρόπο είναι πάλι αυτός ο ίδιος, όπως και οι άλλοι σύντροφοι και πολεμιστές του ήταν μέρη του εαυτού του). Ο θάνατός του φέρνει μια αλλαγή. Αυτός και ο Μεγάλος Άρχοντας είναι ένας, έχει μεταλλαχθεί σε σοφό βασιλιά. Ο κύκλος έχει κλείσει. Ο εχθρός, που παρουσιάστηκε ως φίλος, έχει γίνει φίλος αφού θυσιάστηκε στο βωμό της αιώνιας εξέλιξης. Δεν υπάρχει πλέον ανώτερος και κατώτερος εαυτός, μόνο μια αγνή Βούληση.

Άλλωστε, όπως λέει ο Λάο Τσε στο Τάο Τε Κίνγκ, «η φύση χρησιμοποιεί τις μορφές και ύστερα τις απορρίπτει. Είναι λοιπόν άστοργη;