Οι «γραμματιζούμενοι» μαζεύτηκαν στην αυλή του Πατισάχ για να δικάσουν τον Νασρεντίν. Η υπόθεση ήταν σοβαρή, γιατί τον κατηγορούσαν οι γραμματιζούμενοι πως περνώντας από χωριά και πόλεις έλεγε: “Αυτοί που ονομάζονται γραμματιζούμενοι, είναι άνθρωποι αγράμματοι, αναποφάσιστοι κι ανόητοι”. Τον κατηγορούσαν για υπονόμευση των θεμελίων του κράτους.
Ο Πατισάχ απευθύνθηκε στον Μουλά και είπε:
– Μπορείς να μιλήσεις πρώτος. Τι έχεις να πεις για τις κατηγορίες;
– Ας φέρουν κόλλες και μολύβια, είπε ο Νασρεντίν, και όταν τα έφεραν, συνέχισε:
– Δώστε τα στους πρώτους εφτά γραμματιζούμενους, και όταν τα έδωσαν, είπε:
– Ας γράψει ο καθένας την απάντηση στην ερώτηση: “Τι είναι το ψωμί;”
Οι φιλόσοφοι έγραψαν και παρέδωσαν τα γραπτά στον Πατισάχ ο οποίος τα διάβασε φωναχτά.
Ο πρώτος έγραψε: “Το ψωμί είναι τροφή”.
Ο δεύτερος: “Είναι αλεύρι και νερό”.
Ο τρίτος: “Είναι το δώρο του Αλλάχ”.
Ο τέταρτος: “Ψημένο ζυμάρι”.
Ο πέμπτος: “Ευμετάβλητη έννοια που υπονοεί την βασική τροφή των ανθρώπων”.
Ο έκτος: “Θρεπτική ουσία”.
Ο έβδομος: “Μόνο ο Αλλάχ ξέρει την απάντηση”.
Και τότε σηκώθηκε ο Νασρεντίν και απευθύνθηκε στον Πατισάχ και τους αυλικούς:
– Όταν αυτοί οι άνθρωποι αποφασίσουν, τι είναι τελικά το ψωμί, τότε ίσως να μπορέσουν να λύσουν και άλλα προβλήματα, π.χ. “Έχω δίκιο ή άδικο;”. Τώρα πέστε μου! Μπορούμε να βασιζόμαστε στην κρίση τέτοιων ανθρώπων; Δεν είναι παράξενο που δε μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, τι τρώνε κάθε μέρα; Μόνο σ’ ένα πράγμα ήταν ομόφωνοι, να με κατηγορήσουν ως εγκληματία.
