Ο Θεός χώρισε ένα πνεύμα από τον εαυτό του κι έπλασε μ’αυτό την ομορφιά. Την πλημμύρισε μ’ όλες τις ευλογίες χάρης και καλοσύνης.
Της έδωσε την κούπα της ευτυχίας κι είπε:
“Μην πιεις από την κούπα τούτη παρά μόνο αν ξεχάσεις το παρελθόν και το μέλλον γιατί η ευτυχία δεν είναι παρά η στιγμή “.
Της έδωσε τη κούπα της θλίψης κι είπε:
“Να πιεις από την κούπα τούτη και θα καταλάβεις το νόημα των πρόσκαιρων στιγμών της χαράς της ζωής, γιατί η θλίψη πάντα είναι περίσσια”.
Κι ο Θεός της χάρισε μια αγάπη που θα την εγκατέλειπε για πάντα με τον πρώτο στεναγμό γήινης ικανοποίησης και μια γλύκα που θα έφευγε με την πρώτη γνώση της κολακείας.
Και της έδωσε σοφία από τον ουρανό για να την οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι και τοποθέτησε στα βάθη της καρδιάς της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο και δημιούργησε μέσα της αγάπη και καλοσύνη για όλα τα πράγματα. Την έντυσε με φορέματα ελπίδας που οι άγγελοι του ουρανού είχαν υφάνει από τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τη σκέπασε με τη
σκιά της σύγχυσης, που είναι η αυγή της ζωής και του φωτός .
Έπειτα ο Θεός πήρε φωτιά από το καμίνι της οργής και καυτό άνεμο από τη έρημο της άγνοιας και κοφτερή άμμο από την ακρογιαλιά του εγωισμού και χώμα κάτω από τα πόδια των αιώνων, Τα ανακάτωσε κι έφτιαξε τον Άνθρωπο.
Έδωσε στον Άνθρωπο μια τυφλή δύναμη που λυσσάει και τον σπρώχνει στην τρέλα που σβήνει μόνο με τη ικανοποίηση του πόθου κι έβαλε μέσα του ζωή που είναι το φάσμα του θανάτου.
Κι ο Θεός γέλασε κι έκλαψε. Ένιωσε μεγάλη αγάπη και οίκτο για τον Άνθρωπο και τον προστάτεψε κάτω από τις συμβουλές του.
Γραφτείτε στο εβδομαδιαίο μας newsletter για να μη χάνετε τις δημοσιεύσεις μας
Δείτε επίσης:
Η πινακίδα: Μια διδακτική ιστορία για την αναβλητικότητα
Ο σπόρος και ο γείτονας. Μια διδακτική ιστορία για τη γενναιοδωρία
