Πόσο ισχυρός είναι ο άνθρωπος; Βγήκε από τις σπηλιές πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια κι έχει φτάσει στο σημείο να κατακτήσει τον πλανήτη και προσεχώς τα άστρα.
Πόση επίγνωση έχει όμως για τη δική του δύναμη και πώς μπορεί να την διακρίνει από το άπειρο της δύναμης της φύσης;
Τι είναι αυτό που θα βάλει το όριο ανάμεσα στην αλαζονεία του και στην ευγνωμοσύνη του για το δώρο της ύπαρξής του; Παρακάτω είναι μια μικρή ιστορία για να στοχαστούμε.
Ο Θεός και ο επιστήμονας
“Ο Θεός κάθεται στον ουρανό όταν εμφανίζεται ένας επιστήμονας και του λέει: “Θεέ δεν σε χρειαζόμαστε πια. Τελικά η επιστήμη βρήκε τρόπο να δημιουργήσει ζωή από το τίποτα. Με λίγα λόγια μπορούμε τώρα να κάνουμε αυτό που έκανες εσύ στην αρχή.”
“Αλήθεια; για πες μου!” απαντά ο Θεός.
“Λοιπόν παίρνουμε καθαρό χώμα και του δίνουμε σχήμα όπως εσύ, το εμφυσούμε ζωή όπως εσύ, και έτοιμος ο άνθρωπος.”
“Πολύ ενδιαφέρον για δείξε μου”, απαντά ο Θεός.
Ο επιστήμονας σκύβει τότε στο έδαφος και αρχίζει να σχηματίζει με χώμα ένα ανθρώπινο σώμα.
“”Όχι, Όχι!” λέει τότε ο Θεός. “Βάλε το δικό σου χώμα.”
Σχόλιο
Όπως έλεγε και ο Βιβεκανάντα:
“Η κατοχή, απλά της δύναμης, δεν είναι γνώση. Για παράδειγμα, ένας επιστήμονας μπορεί να στείλει ένα ηλεκτρικό σήμα σε μια μεγάλη απόσταση χιλιομέτρων, αλλά η φύση μπορεί να το κάνει σε μια απεριόριστη απόσταση. Γιατί δεν χτίζουμε αγάλματα προς τιμή της φύσης;”
Πηγή για την ιστορία: “Να σου πω μια ιστορία”. Στέφανος Ελμάζης, Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ
