Ό,τι δεν ήξερες για την Αλχημεία…

by admin
1,K views

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ….

• Ο Νεύτωνας αποτελεί τον τελευταίο φανερό συνεχιστή μιας αλχημικής παράδοσης αιώνων, κατά τη ροή της οποίας πάμπολλα κείμενα και κρυπτογραφήματα, που αφορούσαν στις μεθοδολογίες και τις γνώσεις παραγωγής πολύτιμων μετάλλων και δη χρυσού και αργύρου, συγκεντρώθηκαν από τον ίδιο. Άφησε άλλωστε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο πίσω του, για ένα αρκετά εκτεταμένο σύνολο γνωστικών πεδίων, όπως τα Μαθηματικά και η Φυσική. Όμως 6.500.000 λέξεις από αυτό το έργο αφορούσαν στην αλχημεία, την οποία υπηρέτησε και μελέτησε για πάνω από 40 χρόνια!

Ο βοηθός του, στα γράμματα που έστελνε μετά τον θάνατο του Νεύτωνα στον κληρονόμο J. Conduitt, έγραφε: «Συχνά καθόταν μέχρι τα ξημερώματα και επαναλάμβανε πολλές φορές τα αλχημικά πειράματα, μέχρι που ή θα έπαιρνε το αποτέλεσμα που περίμενε ή θα ξαναχανόταν μέσα στα ατελείωτα βιβλία της αλχημείας και των απόκρυφων γνώσεων, για πολλές ημέρες, μέχρι να καταλάβει τους μηχανισμούς. Ειδικά για έξι εβδομάδες την άνοιξη και έξι το φθινόπωρο, δεν έβγαινε καθόλου από το εργαστήριο, διότι οι εβδομάδες αυτές ήταν οι καταλληλότερες για την εκτέλεση των πιο απόκρυφων πειραμάτων.»

• Το 1926 ο Γιουνγκ είδε ένα πολύ σημαντικό όνειρο. Αισθάνθηκε να μεταφέρεται πίσω στον χρόνο, στον 17ο αιώνα, και είδε τον εαυτό του ως αλχημιστή αφιερωμένο στο Μεγάλο Έργο. Δυο χρόνια μετά, το 1928, ο διαπρεπής Γερμανός σινολόγος Ρίχαρντ Βίλχελμ, ο οποίος είχε επιστρέψει στην Ευρώπη μετά από πολύμηνη διαμονή στην Κίνα, έστειλε στον Γιουνγκ τη μετάφραση μιας ταοϊστικής αλχημικής εργασίας και του ζήτησε να κάνει κάποια ψυχαναλυτικά σχόλια πάνω στο κείμενο. Το έργο αυτό, που έγινε γνωστό με τον τίτλο «Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού», έγινε η αιτία να βυθιστεί ο Γιουνγκ στην καρδιά των αλχημικών ζητημάτων. Η εργασία αυτή του αποκάλυψε τη βαθιά σχέση μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής αλχημείας, που ασχολούνται κατά κύριο λόγο με τον συμβολικό μετασχηματισμό της ανθρώπινης ψυχής. Το Χρυσό Λουλούδι της Αθανασίας των Ταοϊστών δεν διαφέρει και πολύ από την αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, που αποτελεί το βασικότερο από τα ζητήματα της Δυτικής αλχημείας.

• Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που διατίθενται στα περισσότερα φαρμακεία, βασίζονται στις αλχημικές πρακτικές του Ελβετού αλχημιστή του 16ου αιώνα, του Παράκελσου, αν και ιδρυτής της ομοιοπαθητικής δεν ήταν ο ίδιος. Εκείνος απλώς διατύπωσε τη θεωρία, ότι σε μία θεραπεία οι μικρότερες δόσεις φαρμάκων μπορούν να θεραπεύσουν γρηγορότερα και ευκολότερα από τις μεγαλύτερες δόσεις. Τα αλχημικά βάμματα, όπως είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δημιουργούνται από φυτά, ορυκτά και μέταλλα. Η ομοιοπαθητική θεραπεία διατυπώθηκε το 1796 και έγινε γνωστή στις ΗΠΑ το 1825.

• Τα τελευταία χρόνια οι αλχημικές έρευνες έχουν στόχο την παροχή φτηνής ενέργειας και την πιθανή δημιουργία υπερμετάλλων. Στο συνέδριο της Παλλαδίου Ακαδημίας, τον Ιανουάριο του 1997, κοντά στη Vichenze της Ιταλίας, ο καθηγητής Christopher McIntosh, συγγραφέας του βιβλίου The Rosicrucians, (εκδόσεις Samuel Weiser) και μέλος του Εκπαιδευτικού Γραφείου της UNESCO στο Αμβούργο της Γερμανίας, ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν πρόσφατα τη διεξαγωγή ενός συνεδρίου, στο οποίο η αλχημεία θεωρήθηκε ένα ενδεχόμενο εργαλείο για τη δημιουργία νέων κραμάτων.

Η Φιλοσοφία Επιστρέφει