Ο διάλογος εξαφανίζεται όταν είσαι φορτωμένος με συστήματα πεποιθήσεων. Πώς μπορεί να υπάρξει πραγματικός διάλογος; Είσαι ήδη τόσο γεμάτος με τις ιδέες σου και θεωρείς ότι αυτές είναι η απόλυτη αλήθεια. Όταν ακούς τον άλλον, ακούς απλώς από ευγένεια -δεν ακούς πραγματικά. Εσύ ξέρεις τι είναι το σωστό κι απλώς περιμένεις να τελειώσει αυτό που λέει, για να του ορμήξεις. Ναι, μπορεί να υπάρχει αντιπαράθεση, μα δεν υπάρχει κανένας διάλογος. Ανάμεσα σε δύο συστήματα πεποιθήσεων δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διαλόγου. Οι πεποιθήσεις καταστρέφουν τη φιλία, οι πεποιθήσεις καταστρέφουν την ανθρωπιά, οι πεποιθήσεις καταστρέφουν την επικοινωνία.
Έτσι, αν θέλεις να δεις και να ακούσεις, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλα τα συστήματα πεποιθήσεων. Όταν είσαι εγκλωβισμένος μέσα στο δικό σου σύστημα, δεν είσαι διαθέσιμος στον άλλο κι ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος σ’ εσένα.
Οι άνθρωποι είναι σαν σπίτια χωρίς παράθυρα. Ναι, πλησιάζεις τον άλλο, μερικές φορές συγκρούεσαι κιόλας με τον άλλο, δεν συναντιέστε όμως ποτέ. Ναι, μερικές φορές αγγίζεις τον άλλο, δεν συναντιέστε όμως ποτέ. Μιλάς, αλλά δεν επικοινωνείς ποτέ. Ο καθένας είναι φυλακισμένος μέσα στο δικό του προγραμματισμό. Ο καθένας κουβαλάει τη δική του φυλακή γύρω του. Αυτό πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Οι πεποιθήσεις δημιουργούν ένα είδος αυταρέσκειας και υπεροψίας και σταματούν την εξερεύνηση, επειδή τότε κανείς φοβάται. Μπορεί να συναντήσεις κάτι που εναντιώνεται στις πεποιθήσεις σου και τότε θα διαταραχθεί ολόκληρο το σύστημά σου. Είναι λοιπόν προτιμότερο να μην εξερευνάς, να παραμείνεις περιορισμένος μέσα σε ένα βαρετό, σε ένα νεκρό κόσμο, να μην πηγαίνεις ποτέ πέρα απ’ αυτόν.
Οι πεποιθήσεις σου δίνουν την αίσθηση ότι γνωρίζεις. Δεν γνωρίζεις τίποτα – δεν γνωρίζεις τίποτα για το Θεό, έχεις όμως μια συγκεκριμένη πεποίθηση σχετικά με το Θεό. Δεν γνωρίζεις τίποτα για την αλήθεια, έχεις όμως μια θεωρία σχετικά με την αλήθεια. Αυτή η λανθασμένη αίσθηση είναι επικίνδυνη. Αυτό είναι ένα είδος ύπνωσης του νου.
Πηγή: lecturesbureau.gr
