Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ο όρος οικοδύναμη αποτελεί νεολογισμό του συγγραφέα Σπ. Μακρή, που προέκυψε από τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο Ισχόμαχος στο έργο Οικονομικός του Ξενοφώντα, «της οικίας την δύναμιν», προκειμένου να εξηγήσει την εσωτερική διαρρύθμιση, τη γενική διάταξη και τον προσανατολισμό του κτιρίου.
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το σπίτι οικία και τα δωμάτια οίκους, ενώ θεωρούσαν ότι η Γη ήταν ένας μεγάλος οίκος. Η φιλοσοφία τους ήταν απλή: το κάθε κτίριο λειτουργούσε σαν ένα μικρό είδος οικοσυστήματος, σαν μια μικρογραφία του οικοσυστήματος της περιοχής.
Η οικοδυναμική είναι το χωροθεσιακό σύστημα κτιρίων και πόλεων, το οποίο στοχεύει στο να μας βοηθήσει να επιλέξουμε ένα περιβάλλον που θεωρείται ικανό και πρόσφορο για τη σωστή διαβίωση, ανάπτυξη και εξέλιξή μας και να μας παρέχει αρμονία και ισορροπία με αυτό. Η οικοδύναμη έχει ως απώτερο σκοπό να θέσει τον άνθρωπο σε συντονισμό με το άμεσο και έμμεσο περιβάλλον του και σαφώς να μετέχει των παλμικών του κινήσεων. Από αυτό ο άνθρωπος θα απορροφήσει ό,τι πιο ευγενές, που θα συνδράμει στο να ζήσει μια τουλάχιστον καλή ζωή από κάθε άποψη.
Έτσι η οικοδύναμη είναι η τέχνη του κατοικείν και του ευ ζειν με αρμονία, υπό την αιγίδα της αρχαιοελληνικής σκέψης και φιλοσοφίας. Παρόμοια συστήματα αναπτύχθηκαν σε κάθε ανεπτυγμένο αρχαίο πολιτισμό, με στοιχεία που σαφώς ταίριαζαν καλύτερα με την κουλτούρα, τον πολιτισμό, την παιδεία, το κλίμα, τη μορφολογία του εδάφους, τα διάφορα μετεωρολογικά φαινόμενα της περιοχής. Ανάμεσα σε αυτούς τους πολιτισμούς ήταν οι Κινέζοι (feng shui), οι Αιγύπτιοι, οι Ινδοί (vaastu sastra), οι Μάγιας, οι Ίνκας και πολλοί άλλοι.
Η οικοδύναμη αποτελεί ένα σύστημα που βασίζεται πάνω στις αρχές, τη νοοτροπία και την πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων. Μελετήθηκε και συστήθηκε από τους ιερείς του δελφικού μαντείου κατά την αρχαιότητα πριν από χιλιάδες χρόνια. Με κέντρο διάδοσης και εφαρμογής το μαντείο των Δελφών, εφαρμόστηκε σε όλο τον αρχαιοελληνικό κόσμο, δημιουργώντας ένα αόρατο γεωμετρικό πλέγμα, που είχε σκοπό την υγεία και την ευημερία των Ελλήνων, την ισορροπία με τη φύση αλλά και με το σύμπαν. Με τις εντολές-χρησμούς που έδινε η Πυθία και τις οδηγίες των ιερέων-χτιστών, οι αρχαίοι Έλληνες έχτιζαν τις πόλεις τους σύμφωνα με την ιερή γεωμετρία, την ιερή αρχιτεκτονική και πολεοδομία, γνώσεις που μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν να αποκωδικοποιούνται.
Αυτό συνεπάγεται ότι ένα χωροθεσιακό σύστημα είναι εφαρμόσιμο στο περιβάλλον που αναπτύχθηκε. Έτσι το αντίστοιχο κινέζικο σύστημα φενγκ σούι δεν μπορεί να λειτουργήσει ίσως τόσο αποτελεσματικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, ο δράκος στην Κίνα δεν έχει τον ίδιο συμβολισμό στο υποσυνείδητο του Δυτικού πολιτισμού.
Ο συγγραφέας Σπ. Μακρής, στο ομώνυμο βιβλίο για την οικοδύναμη, εισάγει τον όρο ωφέλιμη ροή ενέργειας, που θα μπορούσαμε να την ταυτίσουμε με τον αιθέρα των Ελλήνων ή με το κινέζικο τσι, το ινδικό πράνα κ.α. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι με αυτό τον όρο δεν εννοείται ότι υπάρχει μη ωφέλιμη ροή ενέργειας με την έννοια της κακής ή αρνητικής, αλλά αναφέρεται σε δύο ενέργειες, που είναι και οι δύο ωφέλιμες: στη δημιουργική ενέργεια και τη γενεσιουργό. Καμία από τις δύο δεν είναι κακή ή αρνητική. Η υπερβολή, όμως, της μιας ή της άλλης είναι επιβλαβής. Γι’ αυτό πρέπει, όσο είναι δυνατό, να τις έχουμε σε μία ισορροπία που να πλησιάζει ή ακόμα και να αγγίζει, την ιδανική. Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ
